بهروزی فر – مسکن اگر چه بخش عمده ای از سرمایه های یک خانواده را می بلعد و اصلاً نمی شود به آن به عنوان یک سرمایه گذاری یاد کرد، اما از آن جایی که همواره یکی از مهمترین و اصلی ترین نیازهای انسان است و هر کس با هر رده اجتماعی و سطح درآمدی به داشتن سرپناهی درخور می اندیشد و در تلاش است به هر طریقی که شده، سقفی برای زندگی راحت اعضای خانواده فراهم آورد، در ادوار مختلف جزو برنامه‌های راهبردی دولت ها بوده، هست و قطعاً خواهد بود. طرح هایی مانند مسکن مهر، مسکن ملی، نهضت ملی مسکن و… به عنوان راهکارهایی برای تسهیل شرایط خانه دار شدن خانواده ها در دستور کار دولت های مختلف قرار گرفت و در همین راستا اقدامات و برنامه هایی تعیین شد تا این هدف مطلوب با کمترین میزان هزینه از جیب خانوارها و با شتابی مناسب عملیاتی شوند، مرور عملکرد دولت ها و آنچه به صورت عینی و واقعی به عنوان سرپناهی ایمن، مناسب و درخور شأن تحویل مردم شد، گواهی بر میزان موفقیت دولتمردان در تحقق این برنامه هست و خواهد بود. موضوع مسکن با توجه به جایگاهی که در رفاه عمومی دارد، با عنایت به رویکرد آیت الله رئیسی و شعار توجه به معیشت خانوارها، به طور ویژه در دستور کار دولت سیزدهم هم قرار گرفت و از همان مردادماه ۱۴۰۰ و آغاز به کار دولت مردمی ایران قوی، جزو اولویت های دستگاه های متولی عنوان شد . طرح نهضت ملی مسکن که در مسیر اجرا با چالش هایی روبرو شد، مورد واکاوی قرار گرفت و با عنایت به نقش متقابل تورم و قیمت تمام شده مسکن که تأثیری بسزا در ناتوانی خانواده ها در پرداخت سرمایه اولیه و اقساط تسهیلات مربوط به این طرح دارد، دولت را بر آن داشت تا با تدابیری ویژه، دغدغه‌های خانواده ها را در این زمینه تسکین دهد و با ارائه راهکارهایی همچون افزایش تسهیلات مسکن از ۳۵۰ به ۵۵۰ میلیون تومان کاهش نرخ سود تسهیلات از ۲۳ درصد به ۱۸ درصد و بازپرداخت پلکانی اقساط تسهیلات ساخت مسکن به نوعی که اقساط ماهانه در پنج سال اول، بیش از ۴۰ درصد حداقل حقوق و مزایای کارگران اعلامی شورای عالی حقوق و دستمزد نباشد، افراد را از انصراف از ادامه راه منصرف کرده و به آینده خانه دار شدن امیدوار نماید. حالا با گذشت حدود دو سال از شروع رسمی فعالیت های دولت، بنا به اطلاعات و آمارهایی که در آخرین شورای مسکن ارائه شد، گویا با اهتمام مدیران حوزه های مرتبط ستادی و اجرایی، خراسان جنوبی در اجرای طرح نهضت ملی مسکن شرایط مطلوبی دارد و در برخی شاخص ها مثل تأمین زمین به میزان افراد ثبت نام کننده و متقاضی نیز، گوی سبقت را از دیگر استان ها ربوده است. تعیین ۳۸ سایت نهضت ملی مسکن، پای کار آمدن شهرداری ها، تخفیفات تعیین شده در پرداخت عوارض و پروانه ها، مجاب کردن دستگاه هایی همچون تأمین اجتماعی برای همراهی با طرح، مکلف کردن بانک ها به پرداخت بموقع تسهیلات، استفاده از ظرفیت انبوه سازان، تأمین زمین مناسب برای احداث واحد های مسکونی در قالب ویلایی در ۳۰ شهر و… همه و همه نشان دهنده عزم استان در تحقق این برنامه است. این اتفاق که حاصل هم افزایی همه دستگاه ها و حوزه های متولی است را می توان به فال نیک گرفت و امید آن داشت که زمینه ساز اتفاق هایی خوب در سطح خراسان جنوبی باشد اما انتظار این است که با نیم نگاهی به تجربه های گذشته، راه بر تکرار خطا ببندند و ان شاء الله سازه های محکم، مقاوم، درخور و مناسب را به متقاضیان تحویل دهند. ماجراهایی که در استفاده از ظرفیت تعاونی ها در ساخت مسکن مهر داشتیم که در برخی موارد منجر به اعتراضات مردمی شد و گلایه هایی را رقم زد که اغلب بعد از گذشت سال ها همچنان ادامه دارد و هیچ فرد یا ارگانی هم مسئولیت پاسخگویی به این موارد را به عهده نمی گیرد. یا تجربه ناموفق برخی شهرستان ها در استفاده از سازه های سبک که سبب شد در همان مقدمات کار، آن هم صرفاً به جهت ناسازگاری سازه ها با شرایط اقلیمی منطقه(لرزه خیز بودن، بادهای ۱۲۰ روزه و… ) کار به نیمه نرسیده، جمع شود و تنها نتیجه ای که به همراه داشت، فرصتی بود که از دست رفت و زمان انتظار را برای متقاضیان طولانی تر کرد. یا… مواردی که اگر در همان ابتدای کار و باصطلاح در نطفه، جهت دهی و مدیریت می شد، قطع به یقین از بروز برخی اشکالات و مسایل جلوگیری می کرد و روند اجرای پروژه ها را شتاب می بخشید. این تجربه ها تلخ یا شیرین، خوب یا بد، می تواند راهگشا باشد و قطع به یقین درسی که نوشتن از روی آن، خطاهای احتمالی را به صفر نزدیکتر کرده و زمینه ساز اتفاقاتی ارزنده باشد. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
