مهدی آبادی – چندین سال پیش یکی از خبرنگاران به طور اتفاقی به صحن یکی از شوراهای اسلامی شهر در استان می رود و با یک سوال از افق شهر در ابتدای قرن جدید همه را غافلگیر می کند . عده ای از اعضا اظهار بی خبری می کنند آنها که سیاستمدار تر بودند با یک دروغ مصلحتی به در دست بررسی بودن این افق اشاره می کنند و عده ای هم از سر سادگی یا نبود علم کافی افق 1400 را با ساعت شرعی غروب آفتاب اشتباه گرفته و پاسخ نجومی می دهند . اگر کنکاشی در وضعیت برخی شوراهای اسلامی مخصوصا رویکردی که در شوراهای پر حاشیه استان ( بدون ذکر نام ) وجود دارد داشته باشیم به وضوح می تواند دید که دیدگاه های این شوراها تفاوت چندانی با تخصص اعضا در پاسخگویی به سوال بالا ندارد . انتخابات شوراهای اسلامی با هر فراز و نشیبی برگزار می شود و اینکه خروجی این انتخاب با بازی ها و عملیات های روانی و اجتماعی توسط جریان ها به چه سمتی می رود موضوع صحبت امروز نیست . بازی با افکار عمومی متاسفانه رویه نا میمونی است که امروزه با مطالعه چند کتاب ساده از تئوریسین های غربی می توان در محیط های اجتماعی آن را پیاده کرد و برخی از جریان های پشت پرده در برخی شهر ها آن را به درستی پیاده سازی می کنند . مثال کوچکی را با هم مرور می کنیم . در یک شورای اسلامی شهر مثلا با 9 عضو ، یک اکثریت 5 نفری دارای دیدگاه های خاص و بعضا ابلاغ شده توسط جریانی خاص تر وجود دارد که عمده تصمیمات و آنچه در شهر اجرا می شود توسط این گروه تصمیم سازی می شود و در نقطه مقابل یک اقلیت 4 نفره با سرو صدای فراوان و مطالبه گری های جدی وجود دارد که نه تنها امکان مصوب کردن چیزی را ندارد بلکه با سادگی تمام مسوولیت ها و عناوین را در شورا برای خود یک امتیاز محاسبه و از آن استفاده می کند . اتفاقی که در اینجا می افتد بازی با افکار عمومی است چرا که جریان مطالبه گر و اقلیت ، همیشه در نوک پیکان مطالبه گری مردم قرار دارد و وقتی این جریان امکان اخذ تصمیم به نفع مردم را نداشته مورد انتقاد قرار می گیرد و در نقطه مقابل جریان اکثریت و بی عنوان دقیقا در یک حاشیه امن و با رویکرد مدیریت در سایه تمام تصمیم سازی ها را رقم می زنند و فاکتور هزینه آن را برای گروه اقلیت ارسال می کنند . اینها نمونه ساده ای از بازی های سیاسی است که متاسفانه در برخی مناطق شهری ما بیداد می کند . اما نقش مردم و رسانه در این فرآیند چیست ؟ آیا ما ( مردم) به عنوان صاحبان این سرزمین امکان ارزیابی دقیق و در امان ماندن از تکنیک های فوق سیاسی برخی جریانات نامطلوب جامعه داریم . پاسخ صریح و واضح است . اگر رسانه ها به ابزار مطالبه گری دقیق و عدم انحراف از مطالبه اصول زیرساختی برای هر مجموعه ای پایبند باشند و از طرفی سواد رسانه ای و مطالعه جامعه نیز در خصوص عملکردها و واقعیت ها بالا برود قطعا می توان با این پدیده ها برخورد کرد . شورای شهر یا روستایی که شهردار یا دهیاری را برخلاف نظر اکثریت مردم انتخاب کرده و به آنها پاسخگو نیست شاید بتواند از منظر کلی گویی و بیان وارونه حقایق نسبت به توجیه عملکرد خود اقدام کند اما اگر همین امروز برنامه ای برای شهر یا روستا تدوین و خط کشی برای ارزیابی آن وجود می داشت قطعا بازی با افکار عمومی در کمترین حد ممکن امکان اجرایی شدن داشت . برای جلوگیری از طولانی شدن مطلب ، سرمقاله امروز را با یک مطالبه به پایان می بریم . همه ما به عنوان شهروندان شهرها و اهالی روستاهای این استان باید یک مطالبه جدی داشته باشیم و آن هم روشن شدن وضعیت فعلی ، مسیر نیل به توسعه و نقاط هدف گذاری شده بر اساس برنامه باشد . اگر امروز بدانیم که وضعیت معابر شهری ما به چه شکل است ، قرار است مثلا در افق 4 ساله یک شورا از چه مسیری و با چه امکاناتی و چه بودجه ای این زیرساخت دچار تغییر یا تحول گردد و بعد از 4 سال حضور پارلمان و مدیریت شهری قرار است در چه نقطه ای قرار بگیریم همه ما می توانیم ارزیاب خوبی باشیم ولی مادامی که حرف های کلی و فاقد وجاهت جای خود را به داده ها و گزارش های کارشناسی می دهد فضای تصمیم گیری برای مردم نیز مثل این روزهای استان غبارآلود می شود . از همین امروز به خودمان قول بدهیم در مواجهه با اعضای پارلمانی شهر و رستایمان بیش از هر چیز برنامه شفاف مطالبه کنیم ، کلی گویی را نپذیریم و به جای پذیرش حرف های دهن پرکن فقط از منظر کارشناسی و موشکافانه به مسائل نگاه کنیم . رسانه ها هم در این بین بایستی با انجام تحلیل و تحقیق در بالا بردن دانش عمومی شهروندان تلاش کنند و با مطالبه گری اصولی گامی در راستای ایفای حقوق مردم بردارند . مسیر شاید کمی سخت باشد اما رسیدن به حداقل استانداردهای مدیریتی در شهر و روستا نیازمند مطالبه ماست . امید که اگر روزی از اصحاب قدرت در خصوص افق مدیریتشان حتی برای یک دوره کوتاه مدت مثل پایان دوره شورا در سال 1404 بپرسیم با حداقل مفاهیم آشنا بوده وبتوانند برنامه ریزی حداقلی برای طی مسیرشان را هر چقدر ضعیف و غیر کارشناسی برای مردم و افکار عمومی ارائه نمایند
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
