مدت زمان باقی مانده از مدت اجاره ی خانه های بعضی از دوستانم در حال تمام شدن است، بعض از اقوام و دوستانم، مدت مهلت داده شده به آنها برای پیدا کردن خانه ی جدید، به پایان رسیده و آنها هنوز در به در، بنگاه به بنگاه و آگهی به آگهی، به دنبال خانه ای هستند که می دانند نصف محل زندگی سال قبلشان است، از مرکز شهر قطعاً دورتر و به حاشیه ها نزدیک تر است و البته باید یک و نیم، دو، یا حتی دو و نیم برابر بیشتر از سال قبل قرار داد اجاره ببندند! با همه ی احترام، بخشی از مجلس و بخشی از دولت محترم، اما خرامان خرامان و البته نه بی خبر، اما واقعاً بدون مقدار مورد انتظار از احساسِ درد جانکاه و فاجعه ی انسانی – اجتماعی که این روزها در شهرهای ما در حال جریان است و مسیرهای خفت بار و رنج آلودی که پیش پای مستأجرین است، در فضایی انصافاً خارج از واقعیت ها و به دور از درک واقعی آنچه در جامعه می گذرد، در فضایی انصافاً خارج از واقعیت ها و به دور از درک واقعی آنچه در جامعه می گذرد، به تصویب قوانین عجیب و خنده دار با راه های فرار بی شمار و با تضمین های اجرایی نزدیک به صفر، در آسمان ها سیر می کنند سازمانی، و به نظر می رسد در محیطی خارج از ایران، مشغول خیالبافی هستند! معاون وزیر راه و شهرسازی ،کمک یا تشدید عرضه خانههای خالی به بازار مسکن، افزایش تولید و همچنین کنترل بازار را سه راهکار اصلی برای شرایط سختِ ما می داند. اما مجلس هم خیلی کُند و متأسفانه نه آنطور که مورد انتظار جامعه است، ورود کرده است. این بخشی از صحبت های رئیس کمیسیون عمران مجلس در هفته گذشته و شب قبل از نشست سران سه قوه و تصمیم برای بحث اجاره خانه در کشور است. او می گوید:« موضوعی که دولت آن را دنبال میکند این است که مداخله در نرخگذاری را انجام دهد. خیلیها اعتقاد دارند مداخله قیمت شرایط را سختتر میکند و ریسک مالکان برای اجاره املاک را بیشتر کند.» شما خوانندگان عزیز حتما در جریان هستید فردای آن، یعنی روز یکشنبه 29 خرداد، جلسه سه قوه تشکیل شده و این تصمیم گرفته شده که: «تمام قراردادهای اجاره واحدهای مسکونی در سال 1401 پس از تاریخ ابلاغ این مصوبه به صورت خودکار و به مدت یکسال و حداکثر با نرخهای زیر نسبت به قرادادهای موجود تمدید میشود: شهر تهران و سایرکلانشهرها 25 درصد، سایر نقاط شهری 20 درصد.» اما بیایید با خواندن تبصره های ذیل این ماده، و در نظر گرفتن صحبت های رئیس کمیسیون عمران مجلس که گفته بود « خیلیها اعتقاد دارند مداخله قیمت شرایط را سختتر میکند و ریسک مالکان برای اجاره املاک را بیشتر کند»، دقایقی با هم بخندیم و خنده که نه، قهقهه ی دردمندانه ای هم بزنیم و بعد، به حال و روز خودمان و بی خبری مفرطی که بعضی از حضرات نسبت به مسائل واقعی جامعه دارند گریه کنیم: «موارد استثناء شده از تمدید خودکار اجارهنامهها به این شرح تعیین میشود: 1- در صورتیکه مالک، ملک یا واحد مورداجاره را به فروش رسانیده باشد.2- اگر مالک برای تخریب، بازسازی یا تعمیر نسبت به اخذ پروانه ساختمانی از مراجع ذیربط اقدام کرده باشد. 3- در صورتیکه مستاجر در دوره اجاره قبلی با تشخصیص مرجع قضایی (شورای حل اختلاف) نسبت به انجام به موقع تکالیف اقدام نکرده باشد. 4- عدم پذیرش افزایش مبلغ اجارهبها معادل درصدهای مصوب توسط مستاجر. 5- در صورتیکه فرزند مالک ازدواج رسمی انجام و برای سکونت به واحد مورداجاره به بر اساس تشخیص مرجع قضایی نیاز داشته باشد. 6- در صورتیکه مالک صرفا دارای همین یک واحد مسکونی در همان شهر موردنظر باشد و نیاز به سکونت وی در آن ملک به تایید مراجع قضایی (شورای حل اختلاف) رسیده باشد.» شما قضاوت کنید. یک بار اضافی بر دوش مراجع قضایی و یک تصمیم واقعاً رؤیایی. اگر مالکی واقعاً منصف نباشد و بخواهد بهانه ای بتراشد، کدامیک از این شش تبصره را نمی تواند(دقت بفرمایید؛ کدامیک را نمی تواند) انتخاب کند؟ به نظرم هر مالکی، به تناسب شرایطش، قطعاً برای گرفتن خانه از مستأجر و یا بالا بردن اجاره، به حداقل(باز هم دقت بفرمایید؛ به حداقل) یکی از این تبصره ها می تواند آویزان شود و استناد کند. این روزها، من خودم برای یکی دو تا از دوستانم به چند بنگاه سر زدم. بدون تعارف همگی به ما و به این قوانین می خندند. می دانید موضوع چیست؟ موضوع دور شدن و دور ماندن از واقعیت های جامعه توسط حضراتی است که می نشینند و چنین قوانینی را تصویب می کنند. موضوع این است که هیچکدام از این حضرات طعم، تلخ مستأجری و خانه به دوشی مداوم و هزاران طعنه و خفت و خواری را نشنیده اند و نچشیده اند و آن وقت زیر بادِ دل انگیز و خنکِ اسپیلیت های چندهزاری و روی مبل های چند میلیونی و میزهای فاخر و پر از ناز و نعمت می نشینند و مصوباتی را می گذراند که جامعه فقط با شنیدنشان از سرِ درد و تلخی و رنج، می خندد و افسوس می خورد. حضرات مسئولین! برادران و خواهرانی که مثلاً مسئولین جامعه هستید، اما به وقت بزنگاه هیچ مسئولیت پذیری از شما ندیده ایم! می خواهد خوشتان بیاید می خواهد بدتان بیاید. انصافاً از جامعه خیلی دور شده اید. از واقعیت های جامعه، یا بی خبرید یا به گونه ای دیگر به شما اطلاع رسانی می کنند. شاید با فضای تورمی ناشی از تصمیم های غلطتان که برای جامعه درست کرده اید، این روزها مالکین هم اگر اجاره بها را افزایش ندهند، متضرر شوند، اما بی رودربایستی باید عرض کنم که هیچ درک درستی از شرایط جامعه، دردهای مردم و رنج هایی که بر آنها هر شب و روز می آید و نمی رود و همگی عقده هایی در گلوها و جسم و جانشان می شود، ندارید. این قدر دوری از جامعه، این قدر بی خبری از واقعیت های در حال گذر در آن و این قدر سطحی نگری و شعار محوری نسبت به مشکلات مردم، واقعاً عجیب، نوبر و غیرقابل باور است. فکر می کنید جامعه با این نوبرانه های سطح نگری و بی خبری شما، فردا چه رفتار اجتماعی و سیاسی خواهد داشت؟ واقعاً می فهمید و متوجه هستید؟ یا هنوز در خواب ناز و رؤیای شیرین بی خبری ها سیر می کنید؟ چه وقت قرار است واقع بینانه به سطح مردم بیایید و برای دردهایشان، یک تصمیم قطعی و قاطع، یک تصمیم دل خوشحال کن، و یک تصمیم جامعه نجات ده بگیرید؟ درد این کشور، درد اقتصاد است. درد واقعی را ببینید و همین درد را هم لطفاً واقعی ببینید

(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق شماره 09304943831
و صفحه s.hossein.harampoor.m @ اعلام یا ارسال بفرمایید)