هرم پور- مدتیست روزنامه ی آوای خراسان جنوبی در راستای فعالیت های رسانه ای و عمدتاً مطالبه محور اجتماعی خود، به تولید محتوای جدیدی مبتنی بر لایوهای اینستاگرامی مبادرت کرده است. طی هفته های اخیر سه برنامه ی زنده ی اینستاگرامی توسط روزنامه برگزار شده که از یک سو مورد استقبال مخاطبین عزیز قرار گرفته و از سوی دیگر به نظر می رسد به عنوان یک مکمل جدید و سهل الوصول، دست یافتن به بخشی از اهداف محتوای نوشتاری روزنامه را نیز تسهیل و ترمیم کرده است. اتفاقی که به ویژه در نسل جوان استان و به خصوص مرکز استان، به صورت جدی تری قابل توجه و ملاحظه است. این روزها و در کنار چنین فعالیت هایی، از «کلاب هاوس» هم صحبت های فراوان می شود. «کلاب هاوس» که تب آن به شدت بالا گرفته، حدود یک سال قبل، راه‌اندازی شده و بر اساس برخی یافته ها، از دسامبر سال ۲۰۲۰، حدود ۶۰۰ هزار کاربرِ ثبت شده داشته که فقط با دعوتنامه برای کاربران سیستم عامل ios در دسترس بوه است. هرچند که همین حالا هم برخی کاربران اندروید با استفاده از نسخه غیراصل، امکان استفاده از کلاب هاوس را دارند و گفته می شود که تا چند ماه دیگر علاوه بر اینکه نسخه اندروید آن در دسترس عموم قرار می‌گیرد و به احتمال زیاد با استقبال از این اپلیکیشن الزام ارسال دعوتنامه برداشته خواهد شد. یکی از نکاتی که در این هفته های اخیر برای خودم بسیار جالب توجه بود اینکه چرا در استان ما و به ویژه بیرجند، لایوهای اینستاگرامی این چنین رونق دارند و یا «کلاب هاوس» به این سرعت مورد استقبال قرار گرفت و به سرعت صدها اتاق در آن تشکیل و خودش را به عنوان یکی از مجاری اصلی گفتمان مطالبه گری مطرح کرد؟ من این رویداد مهم را به چند دلیل مورد ارزیابی قرار می دهم. اول آنکه به دلایل جامعه شناختی، مردم استان و به ویژه بیرجند، به شدت تعارفی هستند و از طرح مباحث رو در رو و چهره به چهره به شدت پرهیز می کنند. لذا در همه ی این سالها، ما شاهد یک مناظره ی قوی در سطح نخبگان بومی استان نیستیم، به همین دلیل، غالب مردم و جمعی از نخبگان استان و بیرجند، از ابزارها و محیط هایی که امکان طرح مباحث مطالبه گرانه را با واسطه و حتی برخی موارد بدون ذکر نام ارائه می کند، به شدت استقبال می کنند تا به هر دلیلی، بیشتر از گزند تبعات و پیامدهای هر حرف و جمله شان به دور باشند. نکته دوم اینکه متأسفانه در همه ی سالهای اخیر، مجرای مناسبی که به صورت سریع و بی واسطه رنج ها و مطالبات مردم استان را در سطح ملی مطرح کند وجود نداشته و یا متولیان این امر، گاه، امین نبوده اند و یا در صورت امین و دلسوز بودن، هنر انتقال این مطالبات را به مرکز در دست نداشته اند. لذا به محض گشایشی در فضای رسانه های اجتماعی و شبکه های مجازی، به سرعت حجم انبوهی از مطالبات (از همه نوعش) بدون صیقل و غربال، سرازیر می شود که خودش داستان مفصل و جداگانه ای دارد. سوم اینکه مردم استان، بالذات، مردمی فرهنگ پذیر، اجتماعی، باهوش و دارای ذهن رسانه ای و اجتماعی هستند، و قطعاً در چنین شرایطی در مقابل ورود ابزارهای رسانه ای که بتواند همه یا بخشی از این شاخصه های اجتماعی شان را متبلور کند، مقاومتی نشان نمی دهند. پیش بینی ها درباره ی اینستاگرام، واتس آپ، تلگرام، کلاب هاوس و سایر شبکه های اجتماعی متفاوتند، مثلاً درباره ی کلاب هاوس پیش بینی می شود که به دلایل مختلف چندان دوامی نداشته باشد یا محدودتر شود، اما درباره سایر شبکه ها، نظرها متفق بر این قرار گرفته اند که با امکاناتی غیرقابل باور، برای همیشه با نام ها و شیوه ها و شگردهای مختلف با انسان زندگی خواهند کرد.من احساس می کنم استان ما در نیمه راهی از فضای توسعه یافتگی قرار گرفته که خاص و ویژه است، نه به قله رسیده و نه هنوز در سطح قرار دارد، در نیمه ی راه فتح قله است و البته کمی سردرگم و خسته. اینچنین ابزارهایی در فضای مجازی، خیلی می توانند به کوتاه شدن مسیرش کمک کنند؛ با انتقال سریع و صحیح مطالبات به رئوس حاکمیت و دولت، با ایجاد حساسیت های عینی در مسؤولین، با ایجاد انسجام در بین نخبگان، با شناسایی ظرفیت ها و از خطر فراموشی رها کردن تهدیدها، با برجسته کردن زوایای از نظر پنهان مانده برای دست یافتن به توسعه. این مسیر، مسیر بسیار خوب و تا حدی درستی است، اما نیازمند راهبر، انسجام بخش، و هماهنگ کننده دارد. به نظرم می آید فعلا چنین چیزی در استان نداریم. لذا همگی با نگرانی و گاه نا امیدی به آینده نگاه می کنیم. بخشی از این انسجام بخشی را رسانه های استان می توانند انجام بدهند. باید کمکشان کنیم؛ با پاسخگویی های به موقع و شفاف و دقیق، با حمایت های مردمی، و با تغذیه مطلوب اطلاعاتی.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره 09304943831 ارسال بفرمایید)
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
