بهروزی فر – از همان زمان که حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله وسَلَّم) پس از هجرت از مکه به مدینه با تکیه بر درخت خرمایی به ایراد خطبه می‌پرداخت تا اینکه به پیشنهاد یکی از اصحاب، منبری ساخته شد تا بر روی آن بنشیند که هم مردم او را بهتر ببینند و هم او از ایستادن خسته نشود، منبرها همواره محلی برای وعظ و خطابه و سخنرانی، بیان آموزه‌های دینی و آموزش سبک زندگی اسلامی است، البته که از منبرها برای تبیین، شفاف سازی و بررسی برخی مسایل علمی، دینی، فرهنگی، سیاسی‌، نظامی و … هم استفاده می‌شود.نشستن پای منابر و استفاده از بیانات خطبا، ادبا، واعظین و مبلغین در همه ایام سال رایج است اما در برخی مواقع همچون محرم و صفر، آن هم به جهت شرایط روحی حاکم بر جامعه! منبرها رنگ و رویی تازه تر دارند و بیش از دیگر اوقات مورد اقبال عمومی واقع می شوند، از این روست که تکلیف وعاظ در این ایام سنگین تر است.از آن جایی که مبلغان دینی در باورپذیری جامعه ، نقش بسزایی دارند، بر وعاظ و سخنرانان فرض است که با شناخت کامل مسائل روز ، متناسب با فهم، درک و بینش مخاطبینی که در جمع حضور دارند و پای منبرشان نشسته اند، سخن گویند. تسلط بر شرایط ، داشتن اطلاعات کامل و جامع، سخن گفتن صریح و به دور از هرگونه ابهام و ایهام و تفرقه افکنی و از همه مهمتر مخاطب شناسی ، مهمترین تکلیف وعاظ در همه ایام و به طور خاص و ویژه در این برهه زمانی و با وجود هجمه های رسانه ای دشمنان است.امسال مردم در حالی خود را مکلف به حضور در مراسم و آیین های مذهبی محرم کردند که تا یکی دو روز قبل فرارسیدن سال نوی قمری و به واسطه حملات جنایتکارانه رژیم سفاک صهیونیستی احتمال می رفت تجمعات مردمی و برپایی هیئات مذهبی -درست مثل آنچه در سال های کرونایی رقم خورد- با محدودیت هایی مواجه گردد، اما لطف خدا شامل حال مان شد و از نشستن در مراسم عزای آل ا… محروم نماندیم.محرم امسال با همه سال های گذشته فرق داشت، همه ما که داغدار شهادت عزیزانی بودیم که بی گناه و در جنگی ناجوانمردانه از بین مان پر کشیدند، داغ نفاق و نفوذ و خیانت را بر سینه داشتیم، غَرّه یک پیروزی بزرگ بودیم و در همین جنگ ۱۲ روزه آزادگی و حریت را به معنای واقعی کلمه درک کردیم ، مهیای نشستن بر سفره عزای آزادمردترین انسان کره خاکی بودیم و بدون تردید در چنین شرایط و با این چنین پیشینه ای، هیچ چیز نمی توانست به اندازه صحبت از استراتژی امام حسین(ع) در نینوا و در جنگی نابرابر که کاملاً بر نتیجه اش اشراف داشت، وجود تشنه اطلاعات مان را اقناع سازد. دهه اول محرم و در واقع بهترین روزهای تبیین و آگاهی بخشی به اندازه چشم برهم زدنی گذشت و از کف رفت، قطع به یقین در خیلی از مساجد و تکایا، روضه خوانی ها تا پایان ماه صفر برپاست و این یعنی هنوز فرصت لازم برای اقدام شایسته در اختیار داریم، اما بهتر این است تا همین جای کار را با یک واکاوی و ارزیابی منطقی و به دور از هرگونه اغماض و اهمالی، بر ترازوی نقد منصفانه بسنجیم، آیا واقعاً توانسته ایم در این فرصت ۱۰ روزه و درحالی‌که دشمن همچنان با استفاده از ترفندهای جنگ ترکیبی به دنبال ایجاد رعب و تفرقه در جامعه ایرانی است، دستاوردها و ناگفته‌های این جنگ تحمیلی را به تصویر بکشیم؟!آیا توانسته ایم به اندازه همان محتواهای نامناسبی که در شبکه های معاند، اندیشه و باور جوان و نوجوان مان را به بازی گرفته، حرف برای نسل زِد و دهه هشتاد و دهه نودی ها داشته باشیم و با زبان خودشان، واقعه عاشورا و جایگاه ایران در عصر جدید را به گونه ای تفسیر کنیم که متهم به خیال پردازی نشویم؟!آیا توانسته ایم به مخاطب خود بگوییم مهمترین و مؤثرترین پیام رسان واقعه عاشورا، بانویی است که در عین آزادگی، به دور از هرگونه رعب و هراسی، آزاد و رها، آن چه بر امام حسین( علیه السلام) و یاران وفادارش گذشت را نقل کرد و راوی حقیقت شد تا کربلا در کربلا نماند؟!آیا توانسته ایم….(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید)