دادرس مقدم – یکی از عادات ناپسند اجتماعی تجمل‌گرایی یا به زبان ساده‌تر، چشم و هم‌چشمی است، افرادی که با این مرض اجتماعی دست به گریبان هستند، دائم فکر می‌کنند آنچه دیگران دارند بهتر از داشته‌های آنها است و از طرف دیگر فکر می‌کنند مثلاً داشتن چند دست مبلمان، یک خانه ویلایی بزرگ در یکی از بهترین محلات شهر و خودروی اختصاصی برای تمام اعضای خانواده، یعنی همه چیز و اگر به اینها برسند از دیگران بهتر هستند. اما موضوع سرمقاله امروز کمی فراتر از چشم هم چشمی های معمول در بین اقشار مرفه جامعه است . چالش اجتماعی و جدی محیط پیرامونی ما در خراسان جنوبی نیز همین موضوع و البته تعمیم یافته در اقشار پایین دست جامعه است . ناهنجاری دردسرسازی که اگر با همین شدت ادامه پیدا کند و توسط متولیان جامعه و مردم سدی سر راهش ایجاد نگردد ، بنیان خانواده های هم استانی را هم نشانه گرفته و کانون گرم خانواده ها را دچار آسیب خواهد نمود . در ادامه دو روایت کوتاه را مطرح و با یک جمعبندی موضوع را به پایان می رسانیم . 1 – چندی پیش با یکی از خیرین در حوزه ازدواج جوانان هم کلام شدم . از جوانان در آستانه ازدواجی می گفت که جهیزیه انها توسط خیرین تامین شده است اما به واسطه نداشتن ماشین ظرفشویی ! یا میز نهار خوری 8 نفره ! و … حاضر به رفتن به سر زندگی خود نیستند ! از دختران جوانی می گوید که تمامی شرایط زندگی برایشان فراهم هست اما منتظرند تا هزینه های کمرشکن تشریفات ازدواج از البوم های خارجی تا کلیپ های آنچنانی سر سفره عقدشان را تامین کنند و تا این پکیج کامل برای رفتن به خانه بخت را قرار داد نبندند حاضر به تاخیر در امر پسندیده ازدواجند . 2 – ساعت 14 یک ظهر گرم تابستانی و خانمی که تا همین چند لحظه پیش و در میان مردم فریاد می زد گوشی ام را بردند و با کلی تظاهر به بی نیازی از اهمیت اطلاعات و داده های داخل گوشی اش حرف می زد در خلوت و پیش مامور پلیس با گریه از بردن تمام سرمایه زندگی اش می گوید . بله گوشی آیفون 13 پرو مکس او را در حالی دزدیده بودند که به اذعان خودش تا فرش زیرپای خود را فروخته تا این گوشی دهن پرکن را بخرد . از اقساطی که با ده ها میلیون سود بیشتر باید پرداخت کند زجه می زد و تفکرات افراطی خودش در خصوص با کلاس بودن با این مدل گوشی ها را به زبان می آورد . شاید برای خیلی از خوانندگان گرامی سوژه روایت هایی فوق قابل باور نباشد اما متاسفانه این پدیده نا میمون هر روز در استان و کشور ما بیشتر گسترش پیدا می کند . از دختران و پسران جوانی که خوشبختی را در فخر فروشی و چشم و هم چشمی با مرفهین جامعه می دانند و در رقابتی نا برابر در ابتدای زندگی خود و خانواده را مقروض تظاهرهای بی فایده می کنند ، تا جوانان و نوجوانانی که متاسفانه شخصیت و جایگاه خودشان را در داشتن ابزارهای گرانقیمت ارتباطی می بینند ، همه دچار مرض اجتماعی مقایسه و چشم و هم چشمی شده اند . همه اینها گفته شد تا یادمان بماند که بخشی از جامعه مرفهین که در مسابقه فخر فروشی داشته هایشان ، قشر پایین دست را به این حال و روز می اندازند هم در این کارزار بی تقصیر نیستند . ما رسانه ها نیز با به تصویر کشیدن غیر واقعی شرایط زندگی عامه جامعه و میل شدیدمان با تبلیغ تجمل گرایی هم بی تقصیر نیستیم و همه جامعه در قبال این چالش مسوول است . به نظر می رسد بخش مهمی از حل این چالش در دست خانواده های متوسط و مرفهی است که می توانند با دوری از تشریفات حس خوب ساده زندگی کردن را به جامعه و اقشار ضعیف تر القا کنند خانواده هایی که شاید ما هم جزئی از آنها هستیم و کار سختی که نیازمند تلاش فراوان و صد البته نتایج خوب و پربرکت برای جامعه خواهد بود . انشاا…(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)