هرم پور- نمی دانستم عنوان سرمقاله ام را چه بگذارم. دیدم آنچه می خواهم بنویسم هم «غم» است و هم «بی شمار». و البته، همه اش خاطره بازی با خاطره های گذشته؛ بهمن ماه سال 1393 است، سفیر سوئیس در دیدار با استاندار وقت خراسان جنوبی مطرح می کند : «مطمئن هستم سفرم به خراسان جنوبی از سفرهای بسیار به یادماندنی من خواهد بود!» همین! چند ماهی می گذرد. هفتم اردیبهشت سال 1394، خانم استر کونیش لاروش رئیس منطقه ای یونسکو در ایران در سفر به خراسان جنوبی از آمادگی یونسکو برای اعزام کارشناسان خود به استان برای معرفی و تبلیغ جاذبه ها و توانمندی های خراسان جنوبی صحبت می کند. او می رود و دیگر هیچ! یک ماه بعد در خردادماه 1394، کاردار سفارت چک در ایران در سفر به بیرجند می گوید: «انتظار این همه توانمندی را نداشتم.» همه برایش دست می زنند و او می خندد! چند روز بعد سفیر آفریقای جنوبی در سفر به بیرجند در گفتگو با مسئولین، ذوق زده شده و می گوید: «خراسان جنوبی الماس کشف نشده است!» صحبت هایش بازتاب کشوری پیدا می کند. دوباره چند ماه می گذرد، دی 1394 می رسد و سفیر اتریش در سفر به بیرجند تأکید می کند: «پیگیر افزایش همکاری با خراسان جنوبی و بیرجند هستیم.» خیلی ها امیدوار می شوند و البته به زودی، نا امید! اردیبهشت سال 1395 دوباره رئیس بخش بازرگانی خارجی کشور چک در سفر به استان می گوید: «مطمئنم در ایران و خراسان جنوبی شرکای تجاری خود را پیدا می کنیم».کسی نمی داند که به دنبال چه هستند! چند روز بعد سفیر هند در سفر به استان به مسؤولین قول می دهد که « هند مشارکت در راه آهن شرق را برررسی می کند». همین ماه اردیبهشت است و خانم جوانا ناتان رئیس نمایندگی کمک رسانی ملل متحد به افغانستان در تهران به بیرجند سفر و از منطقه ویژه اقتصادی استان بازدید می کند و کلی حرف های قشنگ تر از دیگران می زند. سفیر دانمارک هم چند روز بعد برای عقب نیفتادن از قافله، به خراسان جنوبی سفر می کند و در دیدارش با اعضای اتاق اصناف استان می گوید: « رونق معادن خراسان جنوبی با تکنولوژی دانمارکی، زمینه سفر شرکت های کشورم را به خراسان جنوبی فراهم خواهم کرد» . و البته این آخرین سفر ایشان به خراسان جنوبی است! بهار سال 1395 هنوز تمام نشده و مهندس خدمتگزار استاندار خراسان جنوبی است. او در بازدید از شهرک صنعتی بیرجند در مقابل دوربین خبرنگاران خطاب به تولیدکنندگان و مردم می گوید: «مطمئن باشید مشکلات تولید را حل می کنم». دقیقاً پنج سال گذشته است. سال 1400 است. تقریباً هیچ کدام از عزیزانی که نامشان در ابتدای این سرمقاله آمد، در پستهای خود قرار ندارند. مطمئنم اگر امروز دوباره به هر کدامشان مراجعه کنید، یا حرف هایشا ن را به یاد نمی آورند و یا از تغییر شرایط و مشکلات پیش آمده برای عمل به قولهایشان صحبت می کنند. یادم هست دکتر نجفی همان روزها مشاور اقتصادی رئیس جمهور بود. یکبار صحبت ماندگاری درباره ی مردم خراسان کرد که خیلی به دلم نشست. می گفت:« نجابت بیش از حد مدیران خراسان جنوبی کار دست شان می دهد و به ضرر مردم است. باید صدای مطالبات مردم را بالا ببرید.» نمی دانم کجای کار ما اینچنین پراز عیب است که جرأت می کنند این همه به ما دروغ بگویند، این همه نابجا قول بدهند و خوشحالمان بکنند، و با این حجم از جسارت و وقاحت با وعده ها و صحبت های ریز و درشت، با آینده ی استانمان بازی بکنند؟ بارها گفته ام و نوشته ام. مردم استان! باید روی پای خودمان بایستیم. یکی از مؤلفه های مطالبه گری، هوشیاری در برابر صحبت های بزرگ، قول های گُنده و وعده های مشکوک است، اینکه به راحتی نپذیریم، به وعده دهندگان بی عمل تودهنی بزنیم و مدام، مطالبه کنیم.مدام.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره 09304943831 ارسال بفرمایید)