بهروزی فر- حمید آقا را خوب می شناسم، یک جوان ۳۲ ساله اهل روستایی از توابع شهرستان…، کسی که در شورای پنجم مورد تأیید اهالی قرار گرفت و نامش در کنار دو نفر دیگر از هم ولایتی ها در فهرست اعضای شورای اسلامی روستا ثبت و ضبط شد. سه عضو اصلی و اعضای علی البدل شورا از همان روز اول، به پیشنهاد حمید آقا در کنار هم بودند و شورا را میزی برای همفکری دیدند. آنها هر چند روز یکبار دور هم جمع می شدند و درخصوص مسایل روز روستا و مشکلات مردم، بحث و رایزنی می کردند و روند اجرای برنامه هایی که از روز اول در دستور کار خود قرار داده بودند را بررسی می نمودند. این هم، نتیجه همفکری های شان بود که شورا باید یک برنامه عملیاتی جامع داشته باشد و اعضا بر اساس آن برنامه، کاذشان را پیش ببرند. هدف شان هم این بود که در پاسخ به رأی اعتماد مردم، برای روستا مفید باشند و گره های کور چندین و چند ساله را به سرپنجه تدبیر بگشایند. اولین اقدام و به عبارتی نخستین کاری که در این برنامه جامع عملیاتی دیده بودند، رفع مشکل آب روستا بود. مردم، آب مورد نیاز شرب و بهداشتی خود را از قناتی در میانه ده تأمین می کردند. پیرزن و پیرمرد، دختر و پسر، کودک و جوان، مرد و زن، دبه به دست، مسافت نسبتاً طولانی خانه تا قنات و برعکس را چندین مرتبه در طول روز، در مسیرهای خاکی ده طی می کردند و چاره ای جز تبعات این کار نبود. راهکارهای شوراهای قبلی اما راه به جایی نبرد و این درد کهنه را درمان نکرد. حمید آقا و دیگر همقطارانش، چاره را در پیگیری های مکرر دیدند. حوزه متولی، اصرار و سماجت ها را که دید، قول اجرای کار را منوط به مشارکت و همراهی مردم کرد. اعضای شورا، صادقانه موضوع را به مردم منتقل کرده، همکاری را مطالبه کردند، مردم که به انتخابشان ایمان داشتند و صداقت اعضا را درک کردند و کار را در راستای رفاه خود دیدند، پا پیش گذاشته و همراه شدند. هزینه های اجرای کار ارزیابی شد و بین خانوارها تقسیم گشت، آنها که وسع شان می رسید، یا نیروی کار نداشتند، سهم خود را نقدی پرداختند و آنها که جوان تر بودند و یارای کار داشتند، توان بدنی خود را هزینه کردند و برای انجام کارهای عملیاتی، به میدان آمدند. مردم آبادی در کنار هم کار کردند و مسیرهای مدنظر آب و فاضلاب برای خواباندن لوله ها و باصطلاح شبکه را حفر نمودند، کار که تحت نظارت کامل حوزه متولی به سرانجام رسید، آب هم به خانه تک تک اهالی رسید و گل لبخند را بر لبان پدران و مادرانی نشاند که سال ها برای جرعه ای آب، سختی های فراوانی کشیده بودند. کارِ گروهی که زیر دندان های مردم و شورا مزه داد، سراغ دیگر گره ها رفتند – البته بر اساس برنامه ای که همان روز اول کار شورا تدوین شده بود- اجرای طرح هادی، بهسازی مسجد، ساخت حسینیه، لایروبی قنات، کانال کشی مزارع و… که در همه این ها، پایه کار، مشارکت مردمی بود که تا قبل از این شورا، تجربه ای از کارِ گروهی در این سطح و به ویژه در پروژه های عمرانی نداشتند. اعضای شورا که رغبت مردم را در همراهی لمس کردند، اصرار و ابرام شان در حوزه های اداری و اجرایی بیشتر شد، دستگاه هایی که تا قبل از این، انجام هر کاری را به اعتبارات گره می زدند، وقتی با چنین اهتمامی مواجه شدند، به کمک و همراهی ترغیب شدند و این روستا در اولویت برنامه های خیلی از حوزه ها قرار گرفت. حالا، این روزها، فرصت حضور حمید آقا و دیگر اعضا در شورای پنجم روستا رو به پایان است، آن دو نفر دیگر برای حضور در شورای بعدی هم اعلام آمادگی نموده اند اما حمید آقا که ناچار است برای ادامه تحصیل به استان دیگری برود، از ثبت نام خودداری کرده و علیرغم اصرار هم ولایتی ها مبنی بر این که تو نباش ولی باش! این کار را خلاف قانون و اخلاق می داند و چون مطمئن است دور بودن از فضا، خدمات دهی را با چالش مواجه می کند و در حقیقت خیانت به مردم است، به هم ولایتی ها قول داده اگر چه در شورا نخواهد بود اما توانش را از مردم و روستا دریغ نخواهد کرد. مردم از نبودنش ناراحت اند اما  روی قولش حساب باز کرده اند و آن چه را که او و دیگر اعضای شورا در این دوره از خود به یادگار گذاشته اند، هرگز فراموش نخواهند کرد، چرا که این سه نفر، از اعتماد مردم در انتخاب شان از جمع دیگر شرکت کنندگان در عرصه رقابت انتخاباتی، به عنوان بهترین و بزرگترین سرمایه، حسن استفاده را برده اند. دفتر فعالیت شورا در این روستا، به صفحه پایانی نزدیک شده اما خاطره های خوشایند این دوره، مردم را به حضور در انتخابات و تعیین اعضای شورای ششم ترغیب نموده است.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷  اعلام یا ارسال بفرمایید)