هرم پور-  درمیانه ی طعم شیرین پیروزی گفتمانِ تعهد و تعقل و دلسوزیِ مردم  خراسان جنوبی برای فردای ایران اسلامی که تبلور مهمش را  روز جمعه ۲۸ خرداد همگی به چشم دیدیم و به کام چشیدیم، گفتن و نوشتن از یک تلخی، هم جفا به این جشن باشکوه است و هم شاید بی سلیقگی محض. اما اجازه دهید تا تنور داغ است و راه، هموار، این جفای خودخواسته و این بی سلیقگی محض و این فرصت طلبی نامیمون را به لطف دلسوزی مطالبه گران استان، گردن خودم بیندازم و به نمایندگی از طرف مردم عزیز هم استانی، خیلی خلاصه بگویم و حرفم را بزنم. به همراه مردم عزیز استان، دقیقه ای وقت می گذارم و به جستجوی نرخ مشارکت مردم همیشه در صحنه ی خراسان جنوبی(با تأکید  دوباره می گویم و می نویسم: «مردمِ همیشه در صحنه») در انتخابات می پردازم: سالهای   1384 و ۱۳۸۸  نرخ مشارکت مردم استان در نهمین و دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بالاترین درصد در کشور و درصد آرای منتخب ملت در بین استانهای کشور بیشتر از همه ی استانهای ایران. چهار سال بعد،  سال ۱۳۹۲ و نرخ مشارکت مردم استان در یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری و شوراها بالغ بر ۸۶ درصد. چهار سال بعد، سال ۱۳۹۶ و نرخ مشارکت مردم استان در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری و پنجمین دوره شوراها بالغ بر ۸۵ درصد. دو سال بعد و سال ۱۳۹۸ و یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی نرخ مشارکت مردم استان بالغ بر ۶۶ درصد و دومین استان در بین استانهای کشور. و حالا، سال ۱۴۰۰ و سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و ششمین دوره انتخابات شوراها نرخ مشارکت مردم استان ۷۵ درصد و با اختلاف چشمگیر حدود بیست درصد بیشتر از میانگین کشوری، بالاترین رتبه ی مشارکت در کشور. تقریباً در ۱۶ سال گذشته، میانگین حضور مردم استان در انتخابات، بالای ۷۲ درصد و همیشه جزو استانهای اول یا دوم در نرخ مشارکت بوده ایم؛ افتخاری همیشگی و بی چون وچرا. جستجوی دیگرم به رتبه استان در بودجه های کشوری منتهی می شود. رتبه ی استان از اعتبارات توزان ملی در بودجه ۱۴۰۰ رتبه ۱۸ کشور، رتبه استان در سهم اعتبارات استانی در بودجه رتبه ۲۱ کشور، رتبه استان در اعتبارات هزینه ای در بودجه کشور رتبه ۲۲، و قسمت تلخ تر ماجرا، اینکه در جدول شرح بودجه و اعتبارات استانهای کشور به تفکیک هر استان، رتبه خراسان جنوبی بعد از ۲۳ استان دیگر، به همراه استانهای خراسان شمالی، قزوین، قم، سمنان، زنجان و ایلام، جزو ۷ استان انتهایی جدول است. یک تأمل تأسف بار، یک علامت سؤال بزرگ و بعدش، چند نکته. نکته ی اول: همگی می دانیم که اساس کار تقسیم و تخصیص اعتبارات در کشور، علمی و فنی و بر اساس شاخص ها و فرمول های خاص است. سهم خواهی هم نمی کنیم  و احیاناً جایزه هم نمی خواهیم که مثلاً چون در انتخابات، حضور پر رنگ داریم، پس به ما توجه بیشتری بکنید یا به ما بودجه بیشتری اختصاص بدهید. اما مطالبه می کنیم و حقمان را می گوییم، به این امید که فارغ از سهم خواهی های سیاسی، مردم خراسان جنوبی را ببینید و فارغ از هیاهوهای تبلیغاتی، از نجابت و سکوتشان، سوء استفاده نکنید. نکته دوم: در تمام سالهایی که مردم خراسان جنوبی سهمشان را به انتخابات، تمام و کمال پرداخت کردند و با حماسه آفرینی های پرشور، آبرومند و سرافراز بیرون آمدند، یکی از معدود فراموش شدگان حقیقی بودند که همواره در جاده ی توسعه، وقتی خسته و کوفته کناری ایستاده بودند، کسی بر ماشین توسعه،  سوارشان نمی کرد تا نفسی تازه کنند و به مقصد برسند. قسمت تلخ ماجرا این بود که  عموماً نامزدهای محترمی که در استان خراسان جنوبی، درصد بیشتری از سهم آرای میانگین کشوری را هم کسب کرده بودند، به چند سفر به استان و قول ها و وعده های بیشتر،  اکتفا و دل مردم را خوش کردند و نهایتاً استان، به جز در دوره ای محدود که بودجه های خوبی گرفت اما باز هم در محاق فراموشی، به کناره ای افتاد و زیر دست و پای بی توجهی ها، بخش مهمی از ظرفیت ها و توانمندی ها و آرزوها و فرصتهایش لِه شدند! نکته سوم: مردم استان خراسان جنوبی به دلیل علقه ای که به انقلاب و نظام دارند، همواره صندوق های رأی را دریافته اند و حماسه ها آفریده اند. گذشته از آن، به دلیل علقه ی قبلی و قلبی ویژه به آیت ا… رئیسی به دلیل سالها نمایندگی ایشان در مجلس خبرگان رهبری (که بخش مهمش را در رأی بالا و منحصر به فردشان به ایشان در ا نتخابات اخیر نشان دادند)، از خود ایشان، نزدیکان و مشاورین و به ویژه کابینه ی آینده شان، انتظار بسیار  فراوان دارند. این  انتظار، بیش از حقشان یا بیشتر از نیازشان نیست. خراسان جنوبی، ظرفیت های بی شمار دارد که رئیس جمهور منتخب نیز در سفرها، ارتباطات، گزارش ها و حضورهای متعددش در بین مردم و مسؤولین استان، بارها و بارها به آنها وقوف حاصل کرده و از آنها کاملاً مطلع است. خلاصه ی همه ی این صحبت ها اینکه؛  بی توجهی به فریاد بلند مردم استان در حماسه آفرینی روز جمعه، تبعات جالبی ندارد. مردم استان، در جزیره ای دورافتاده و فراموش شده و محاصره شده با انواعی از اَبَرمشکلها مثل خشکسالی و کم آبی، مثل خالی شدن روستاها از سکنه، مثل مشکلات مرز، مثل بیکاری، مثل نرخ بالای محرومیت معیشتی، مثل فاصله ی نوری با توسعه یافتگی صنعتی، به قول ها، وعده  ها و به ویژه تعهد حضورشان پای صندوق های رأی، به شدت حساس و به شدت امیدوارند. حق مردم استان این نیست که علیرغم حضورهای حماسی، بصیرت های همیشگی و تعهد و دغدغه مندی و دلسوزی همه ساله، باز هم شاهد بی توجهی، غفلت، و احیاناً فراموشی های مکرر و جا گرفتن در قعر جدولهای بودجه ای و  اعتباری و سهمشان از توسعه کشور باشند. مردم استان در این سالها، شاهد نوعی از آلزایمر عمدی سیاسی در رابطه با رفتارهای سرنوشت سازشان در قبال منافع ملی و مصالح کشور بوده اند. خراسان جنوبی اگر در این سالها، لقب هایی مثل مظلومیت و محرومیت و مهجوریت گرفته، چرا همچنان با فراموشی افتخارآفرینی های بزرگش در صحنه های سرنوشت سازی مثل انتخابات ، کام مردمش تلخ بماند؟ واقعاً آیا این جفای مضاعف به حق مردم استان نیست؟

(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)