بهروزی فر- گفت؛ “پدرم را خوب به یاد دارم، بقالی بزرگی داشت و به سبک امروزی ها کلی فروش بود و به عبارتی بُنَکداری می کرد. در این کار هم آداب و رسوم خاصی برای خودش داشت، مثلاً کیسه ای را کنج مغازه، جایی که محل رفت و آمد مشتری نبود، پهن کرده و وقتی سرش خلوت تر بود و مشتری نداشت، کیسه های بزرگ حبوبات را پهن می کرد و سنگریزه های لابه‌لای حبوبات را می چید تا جنس خالص تری به مردم تحویل دهد. کفه ترازویش هم همیشه برای مشتری سنگین تر بود، هیچ جنسی را با سود بیش از ۱۰ درصد نمی فروخت، خیلی از مشتری های دفتری اش را نمی شناخت و صرفاً به حرف شان اعتماد می کرد و وقتی می گفتند، پول همراه مان نیست، سخت نمی گرفت، اگر شرایط شان خوب بود که اسم شان به فهرست نسیه بَرها اضافه می شد وگرنه علاوه بر کالایی که خودشان می خواستند، چیزهای دیگری هم به اصرار پدر می بردند، پدرم در پاسخ به گلایه های ما از تکرار این اتفاق، می گفت: من با خدا معامله می کنم… و به راستی که پدرم، کاسبی، حبیب خدا بود”. “ کاسب حبیب ا…” تنها یک لفظ و عبارت ساده نیست، بلکه کلام صریح حضرت رسول(ص) است که کسب و کار برای تأمین معاش خانواده را به مثابه جهاد برای خدا می‌دانست. کاسب و بازاری، از همان گذشته های دور که خرید و فروش در غرفه های کاروانسراها و حجره های کوچک بازارهای قدیمی صورت می گرفت تا الان که شکل و سیاق کار، کلی تغییر کرده و حتی بیشتر آنها به سمت و سوی فروش اینترنتی سوق داده شده اند، در همه حالت ها، حواسش به مشتری، بوده و هست. کاسب حبیب خدا، همان کسی است که واحد صنفی اش را به جهت تمکین به قانون و عمل به ضوابط و قوانین ستاد کرونا و صرفاً برای حفظ سلامت مردم تعطیل می کند، و با وجود این که می داند، پایین بودن کرکره مغازه، مساوی است با دخل خالی و نداشتن درآمدی برای گذران زندگی خانواده، اما قانون مدار است! کاسب حبیب خدا، همان کسی است که بعد از مدت ها تعطیلی کرونایی، کرکره را بالا داده اما برای جبران روزهای بدون درآمد، جنسی را دولا پهنا نمی فروشد و حواسش به جیب خالی مشتری هم هست. کاسب حبیب خدا، همان کسی است که محل کسبش مدت ها تعطیل بوده و هیچ دخلی نداشته است اما چون نیاز دیگران را می داند، کمک هایش را از هموطنان آسیب دیده از کرونا دریغ نمی ورزد و در فهرست مشارکت کننده های در پویش ها و رزمایش های کمک های مؤمنانه، جایگاه ویژه ای دارد. کاسب حبیب خدا، همان کسی است که سال های سال نتوانسته دستی به سر و روی دکان کوچکش بکشد و نونوارش کند، اما در تأمین جهیزیه دخترکان دم بخت، ساخت مسکن افراد کم توان، کمک به پرداخت هزینه های درمان افراد بی بضاعت و… همیشه پیشگام و پیشرو بوده است. کاسب حبیب خدا، همان کسی است که درد بی پولی دارد، اما! دوای دردهایش را در خالی کردن جیب مردم نمی داند. کاسب حبیب خدا، همان بازاری بیرجندی و فردوسی و قاینی و نهبندانی و… ماست که همین جا در همسایگی ما به کسب روزی حلال مشغول است و مردمداری می کند. کاسب حبیب خداست که توانسته سرمایه اعتماد مردم را از آنِ خود کند. کاسب‌ِ حبیب خدا! روزت مبارک!!
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
