هرم پور – مدتهاست به هرگوشه ای از استان که نگاه می کنید، مشکلی، معضلی، آسیبی یا حتی تهدیدی سربرآورده و برای مردم و مسئولین شاخ و شانه می کشد. مسئولین عزیز ما می خواهند این صحبت صریح و بدون تعارف را به دل بگیرند یا نگیرند، می خواهند سرگرمه در هم کنند و احتمالاً چشم غره ای بروند یا نروند، اصلاً می خواهند مثل همیشه تکذیب کنند و بفرمایند که این همه تلاش شبانه روزی ما و این همه سیاه نمایی و بی انصافی شما؟ دیگر واقعاً برای من مهم نیست. من آنچه را می بینم، آنچه را مردم واقعاً در کف جامعه احساس و منتقل می کنند و آنچه را به صورت مستند های آماری و عینی مشاهده می کنم، باور خواهم کرد و خواهم گفت نه غیر از آن. در این چند شب و روز، دو سه تا مشکل ویژه در استان و برخی از شهرستانهای آن وجود داشت با اطلاع رسانی خوب مردمی و ورود مطالبه گران عزیز در استان و همراهی خوب دفاتر برخی نمایندگان مردم شریف شهرستانها در مجلس و ورود برخی از مسئولین، موضوعات پیگیری و اقدامات لازم به نحو مؤثر و نتیجه بخشی انجام شد. یک سؤال مهم و اساسی در پایان این ماجراها برای من و بسیاری از این عزیزان ایجاد شده بود که چرا این مطالبات مردمی، روزها قبل تر از این، دیده نشده و اطلاع رسانی نگردیده و به صورت مؤثری تا حصول نتیجه به میدان پیگیری رانده نشده است؟ مگر مدیران و مسئولین مربوطه در استان و شهرستان این مشکلات را نمی بینند؟ دردها و گلایه های مردم را نمی شوند؟ و مگر بوی رنج ها و به آتش کشیده شدن امیدهایشان را استشمام نمی کنند؟ من به صورت خصوصی به بعضی از عزیزان پاسخ دادم که: «نه. واقعاً اینطور است که گوش هایی که باید مجرای رساندن این فریادها و مطالبات باشند در خیلی از دستگاههای ما کر و ناشنوا شده اند و چشم هایی که باید این رنج ها و نیازها را ببینند و به اتاق های فکر مسئولین برای اخذ تصمیم های به موقع برسانند، کور و نابینا شده اند.» یک سیستم مدیریتی قوی، به روز، کارآمد، سریع و چابک و پیگیر، قبل از هر چیز، انشعابات و شاخه های جمع آوری اطلاعاتی خود از کف جامعه در خصوص مشکلات، مصائب، دردها و رنج های مردم را تشکیل می دهد، روز به روز قدرت می بخشد، منسجم می کند و از آن نگهداری و محافظت می نماید. یک مدیر لایق، یک دستگاه اجرایی توانمند، و یک سیستم خدمت دهنده به مردم که مدام خود را تراز انقلاب می داند و همیشه خود را عنصر یا دستگاه خدوم مردم می نامد، اگر کمیتش در جمع آوری از کف جامعه لنگ بزند، به درد جرز لای دیوار هم نمی خورد و شک نکنید که همه ی هیمنه و دفتر و دستکش به دو پول سیاه هم ارزش ندارد. من هنوز قضاوت نمی کنم که این چشم های کور و گوش های کر در برخی از مسئولین استان ما و در بعضی از دستگاههای اجرایی ما که مدام باید مطالبه گران استانی و شهرستانی کنار گوشهایشان با صدای بلند فریاد بزنند تا صدایی بشنوند و اقدامی بکنند، خودخواسته به این حال و روز افتاده اند یا جبر زمانه و قدرت تخدیر مشکلات نظام فشل اداری ما چنین بلایی برسرشان آورده؟ هرچه هست برای حل مشکلاتی که انگار در استان ما تمامی ندارند، باید این چشم ها را شست و این گوش ها را ترمیم کرد. هنوز این بخش از صحبت های رهبری عزیز انقلاب در دیدار هفته قبل با دانشجویان در خصوص مطالبه گری در گوشم هست که فرمودند: «از مسئولان، کار جدی و واقعی مطالبه کنید و آنها را از کار نمایشی برحذر بدارید». پیرو این ارجاع فکری و عملیاتی، احساس می کنم بیاییم هر کدام از ما به عنوان یک شهروند، چشم و گوشی برای تکمیل شاخه های ارتباطی با مسئولین و دستگاههای اجرایی باشیم، بیاییم هر کدام از ما یک «رسانه – مطالبه جو» و سپس یک «رسانه – مطالبه گر» باشیم، بیاییم هر کدام از ما از مسئولین »کار جدی» مطالبه کنیم و آنها را از «کار نمایشی» بر حذر بداریم. از قضا استان ما استانی است که حجم کارهای نمایشی در آن متأسفانه کم هم نیست و شاید یکی از اولویت دارترین مطالبات ما باید همین باشد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09304943831 یا صفحه اینستاگرامی @s.hossein.harampoor.m  اعلام یا ارسال بفرمایید)