هرم پور- تقریباً از ظهر پنجشنبه هفته قبل اسامی نامزدهای نهایی انتخابات شوراها در بیرجند به صورت غیر رسمی در اختیار و اطلاع بعضی از عزیزان بود و در این یکی دو روزه، من هم از آن مطلع شدم. علیرغم اینکه از حضور بعضی چهره های جدید خوشحالم، اما به شدت از عدم حضور بعضی از چهره های قوی، نخبه، با تجربه، غیرسیاسی، متعهد، دارای توان مدیریتی بالا، اهل تعامل، دلسوز، دغدغه مند، صاحب فکر و اندیشه و دارای طرح های واقعاً کاربردی و عملی برای توسعه و پیشرفت و آبادنی و عملیاتی کردن حقیقی وظایف شوراها، هم متأسف و هم نگرانم. در این چند ساعت همه ی این تأسف و نگرانی را در یک کلمه خلاصه کرده ام و آنهم این است: «چرا؟» . شهر بیرجند، شهری معمولی نیست، و این را نه به عنوان تعارف، نه به عنوان یک محتوم همیشگی یا نه به عنوان یک شهروند با گرایش ناسیونالیستی یا عقده های خود بزرگ بینی خارج از حد می گویم، بلکه مستند به تاریخ و نوشته ها و گفته های تاریخی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی به این موضوع تأکید می کنم. بیرجند پُر است از نیروهایی که واقعاً نخبه اند؛ چه در دانشگاهها، چه در عرصه های مدیریتی و اجرایی. چه می شود که این همه افراد دلسوز و کارآمد، علیرغم همه ی علاقه و تعهد و دغدغه مندی های فراوان، وارد عرصه نمی شوند و صرفاً ترجیح می دهند کناری بنشیند و نظاره گر باشند؟ به نظرم می آید چند موضوع مهم در این عزلت گزینی تاریخی بی اثر نیستند؛ خستگی از برخوردهای سیاسی، ایجاد بی انگیزگی و ناامیدی با مانع تراشی های متعدد، قرار دادن قسمت زمخت قانون در بیرجند بر سر راه مجریان دلسوز و بعد از مدتی، تازیانه ی نیش و کنایه و طعن زدن بر گرده ی دلسوزان، چه منتخب باشند و چه منتصب. نتیجه ی چنین برخوردها و بازتاب هایی در شهر، این می شود که به مرور، دلسوزان خودشان را کنار می کشند و تخصص ها و تجربه ها و تعهد ها و کارآمدی هایی که می توانند در سایه حمایت های مردمی، شهری را گلستان کنند، به تدریج در نقاب خاک فراموشی و گوشه نشینی، محو می شوند و شهر می ماند با افرادی که نه تخصصی دارند و نه تجربه ای. و آن می شود که بعد از چند سال، نه تنها شاخص های توسعه شهرنشینی، بلکه شاخص های آبادانی و عمرانی را هم که با هم مقایسه می کنید، غمی بزرگ بر دلهایتان می نشیند اجازه بدهید خیلی طولانی حرف نزنم. خلاصه ی این سرمقاله در سه نکته مهم تقدیم حضور شما شهروندان عزیز؛ اول اینکه بی تفاوتی نسبت به سرنوشت آینده شهر، بستری برای رویش اتفاق های ناگوار است، و بستر این بی تفاوتی، بعضی رفتارهاست که ریشه در الگوهای جامعه شناختی ما دارد. سعی کنیم از تداوم این الگوها پرهیز کنیم یا برای اصلاحش بکوشیم تا زمینه ساز جسارت بیشتر برای حضور صاحبان فکر و اندیشه در صحنه ی ساختن بیرجند باشد. دوم اینکه تعداد زیادی از عزیزان حاضر در لیست نهایی نامزدهای انتخاباتی این دوره شورای شهر بیرجند، دارای توان خوبی هستند، اما حقیقت این است که این لیست می توانست خیلی خیلی بیشتر از این، پربارتر و تخصصی تر باشد. من باز هم تأکید می کنم کمی نگران می شوم. اما نگرانی یا تأسف حالا، چه سود؟ و سوم اینکه لاجرم از میان این لیست باید ۹ نفر را برای شورای شهر بیرجند انتخاب کنیم. تلاش کنیم از میان همین لیست، بهترین ها، زبده ترین ها و با تجربه ترین ها، متعهد ترین ها، و مهم تر از همه، اهل تعامل ترین و صاحب فکرترین ها را انتخاب کنیم. سرنوشت شهر بیرجند در بسیاری از ابعادش به ویژه ابعاد اجتماعی و فرهنگی و عمرانی برای چهارسال در اختیار این منتخبین است. پس خوب ببینیم، خوب بشنویم، خوب بخوانیم، خوب تحلیل کنیم، خوب تحقیق کنیم و خوب هم انتخاب کنیم.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)