جم – امسال به واسطه بازنشر عکس های مختلف از بافت تاریخی مرکز استان در فضای مجازی ، مجاب شدم سری به جاذبه های تاریخی شهر بزنم.قبل از ورود به محوطه بافت تاریخی شهر و از مقابل همان مدرسه شوکیته می شد استقبال خوب مردم را دید.گردشگران و حتی همشهریان بسیاری به دیدن این آثار آمده بودند.از آن جالب تر ، دغدغه مندی کسانی بود که برای معرفی آثار به هر گردشگر خوش آمدی گفته و توضیحات لازم را ارائه میدادند و مردم هم با اشتیاق و به خوبی گوش میکردند.در یک خانه قدیمی که انگار مرتبط به میراث هم نبود ، مرد میانسالی از همان ابتدای ورود ما خوش امد گفت و شروع کرد به توضیح دادن! این حس و حال واقعا ناب بود و نشان از این داشت که امسال توجه بیشتری به گردشگری در بیرجند می شود.بازگشایی ارگ کلاه فرنگی برای بازدید عموم نیز خود نمود دیگری بود.در میان این بازدید ها ، وقتی با گردشگران هم کلام شدم ، چند نکته توجهم را جلب کرد.برخی از بافت تاریخی شهر به وجد آمده بودند و می گفتند فکرش را هم نمیکردند چنین آثاری در بیرجند باشد! بیرجندی های مقیم سایر شهرها هم از بازبودن اغلب آثار تاریخی خوشحال بودند و گویا از باغ اکبریه ، باغ رحیم آباد ، مدرسه شوکیته ، ارگ و … بازدید کرده و چیزهایی از شهر دیده و فهمیده بودند که تا قبل از این نمیدانستند! با اینهمه فصل مشترک صحبت بسیاری از گردشگران و خصوصا آنهایی که بیرجندی بودند و یا برای مرتبه چندم به شهر ما سفر کرده بودند ، یک چیز بود؛ «بی حالی بند دره»! انگار برای مسافران شهر هم عجیب است که چگونه مهمترین تفرجگاه بیرجندی ها ، همچنان بدون هیچ تغییر مهمی مانده است.با وجود همتی که چندسال قبل برای بهبود راه دسترسی ، نورپردازی ، ساخت سکو و … شد طرح توسعه «بند دره» در سایه کم توجهی ها گم شده است ! بند دره ای که میتوانست یک تفرجگاه درجه یک و مسیری جذاب و پر از منافع اقتصادی برای شهر باشد و یک تنه بار بزرگی از نشاط اجتماعی مردم را به دوش بکشد حالا در بی تفاوتی متولیان نیمه کاره رها شده است . چند سرعت گیر ، شوتی هایی که دور میدان دستی می کشند ، اتاقک های بلال فروشی و … که هرچند وقت یکبار جمع می شوند ، چند آلاچیق خالی ، سکوهای خاکی بلا استفاده ، غرفه ای که چند ماه است رویش بنر علامت سوال است و … تنها چیز هایی هستند که از بند دره میبینیم! جم – امسال به واسطه بازنشر عکس های مختلف از بافت تاریخی مرکز استان در فضای مجازی ، مجاب شدم سری به جاذبه های تاریخی شهر بزنم.قبل از ورود به محوطه بافت تاریخی شهر و از مقابل همان مدرسه شوکیته می شد استقبال خوب مردم را دید.گردشگران و حتی همشهریان بسیاری به دیدن این آثار آمده بودند.از آن جالب تر ، دغدغه مندی کسانی بود که برای معرفی آثار به هر گردشگر خوش آمدی گفته و توضیحات لازم را ارائه میدادند و مردم هم با اشتیاق و به خوبی گوش میکردند.در یک خانه قدیمی که انگار مرتبط به میراث هم نبود ، مرد میانسالی از همان ابتدای ورود ما خوش امد گفت و شروع کرد به توضیح دادن! این حس و حال واقعا ناب بود و نشان از این داشت که امسال توجه بیشتری به گردشگری در بیرجند می شود.بازگشایی ارگ کلاه فرنگی برای بازدید عموم نیز خود نمود دیگری بود.در میان این بازدید ها ، وقتی با گردشگران هم کلام شدم ، چند نکته توجهم را جلب کرد.برخی از بافت تاریخی شهر به وجد آمده بودند و می گفتند فکرش را هم نمیکردند چنین آثاری در بیرجند باشد! بیرجندی های مقیم سایر شهرها هم از بازبودن اغلب آثار تاریخی خوشحال بودند و گویا از باغ اکبریه ، باغ رحیم آباد ، مدرسه شوکیته ، ارگ و … بازدید کرده و چیزهایی از شهر دیده و فهمیده بودند که تا قبل از این نمیدانستند! با اینهمه فصل مشترک صحبت بسیاری از گردشگران و خصوصا آنهایی که بیرجندی بودند و یا برای مرتبه چندم به شهر ما سفر کرده بودند ، یک چیز بود؛ «بی حالی بند دره»! انگار برای مسافران شهر هم عجیب است که چگونه مهمترین تفرجگاه بیرجندی ها ، همچنان بدون هیچ تغییر مهمی مانده است.با وجود همتی که چندسال قبل برای بهبود راه دسترسی ، نورپردازی ، ساخت سکو و … شد طرح توسعه «بند دره» در سایه کم توجهی ها گم شده است ! بند دره ای که میتوانست یک تفرجگاه درجه یک و مسیری جذاب و پر از منافع اقتصادی برای شهر باشد و یک تنه بار بزرگی از نشاط اجتماعی مردم را به دوش بکشد حالا در بی تفاوتی متولیان نیمه کاره رها شده است . چند سرعت گیر ، شوتی هایی که دور میدان دستی می کشند ، اتاقک های بلال فروشی و … که هرچند وقت یکبار جمع می شوند ، چند آلاچیق خالی ، سکوهای خاکی بلا استفاده ، غرفه ای که چند ماه است رویش بنر علامت سوال است و … تنها چیز هایی هستند که از بند دره میبینیم! (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۵۶۶۵۷۸۲ اعلام یا ارسال بفرمایید)