بهروزی فر- با همه گیر شدن بیماری کرونا، همه جوامع، به نوعی با این رخداد درگیر شدند، اکثر کسب و کارها از رونق افتادند و ادامه فعالیت آنان در هاله‌ای از ابهام فرو رفت. در این میان، با محدود شدن خیلی از برنامه ها به ویژه ممنوعیت تجمعات و گروه ها و حتی دورهمی های خانوادگی، برگزاری مراسم عقد و عروسی جوانان نیز به حاشیه رفت. مراسم عروسی که در پی دستورالعمل های مصوب ستاد کرونا کم شد، تمامی مشاغل مرتبط با این مراسم، تحت تأثیر قرار گرفتند و  تالارها، سالن های پذیرایی، رستوران ها، مزون ها، آتلیه ها، گلفروشی ها و… به خوابی عمیق فرو رفتند. پروتکل های مربوطه به این نکته اشاره داشت که تالارها در مناطق قرمز کرونا اجازه فعالیت ندارند و در مناطق زرد هم تالارها می‌توانند به کار خود ادامه دهند اما به شرط رعایت کامل شیوه نامه های بهداشتی! از مهمترین بندهای تعیین شده در دستورالعمل های تعریف شده، کوتاه بودن زمان برگزاری مراسم،  پرهیز مهمان‌ها از در آغوش گرفتن هم، دست دادن، روبوسی کردن و نزدیک شدن بیش از حد به هم هنگام حضور در سالن، رعایت فاصله یک متری بین صندلی ها و محل نشستن مهمانان، استفاده همه مهمانان و حتی صاحب جلسه از ماسک، پذیرش افراد به میزان ۵۰ درصد ظرفیت تالار با حفظ قاعده فاصله گذاری اجتماعی، داشتن سیستم تهویه مناسب(اگر تالاری تهویه مناسب نداشته باشد، حتی اگر افراد ماسک هم زده باشند، باید در کوتاه مدت آن مکان را ترک کنند)، الزام پرسنل تالارها به استفاده از ماسک و دستکش، فضای سالن‌ها و ضدعفونی مرتب و مکرر آشپزخانه با   رعایت حفظ فاصله بین کارکنان، استفاده از ظروف یکبار مصرف، پرهیز از انجام پذیرایی به شکل سلف سرویس و حتی سرو غذا، استفاده از دستگاه تب‌سنج و انجام یک معاینه بالینی معمولی از مهمانان، محدود کردن تعداد میزبانی ها به یک مورد در طول شبانه روز به جهت ضد عفونی و گندزدایی کامل محیط و…. با آرامش ایجاد شده بعد از موج سوم کرونا در خراسان‌جنوبی، آن هم به جهت مدیریت خوبی که صورت گرفت و همراهی های مردم و اصناف که بسیار ستودنی بود، تالارها و سالن های پذیرایی از جمله اماکنی بودند که اجازه فعالیت دوباره را البته با تأکید بر رعایت ضوابط بهداشتی، یافتند. چند روز پیش، شهروندی طی تماس تلفنی از حضورش در مراسم عروسی برادر زاده اش گفت و ضمن گلایه از خانواده عروس و داماد، به جهت تصمیمی که در برگزاری مراسم رسمی و دعوت از بستگان در این جشن گرفته بودند، از اجبار فامیل برای حضور و همراهی، علیرغم میل باطنی خود گفت. آن چه در ادامه می خوانید، مشاهدات عینی این شهروند در زمان حضور در یکی از تالارهای به قول خودش؛ معتبر، مجوزدار و بنام شهر بیرجند است که بدون دخل و تصرف منتقل می شود؛ از معاینه و تب سنجی در بدو ورود مهمانان که خبری نبود، تعداد مهمان محدود و انگشت شمار بود اما همه به صورت کاملاً صمیمانه و بدون هیچ محدودیتی دور میزها نشسته بودند بدون این که کسی مانع شود یا اخطار و هشداری وجود داشته باشد، جای خالی ماسک بر روی چهره بخش عمده ای از حضار به خوبی مشهود بود، گروه موسیقی دعوت شده همه را به مشارکت و همراهی می خواند و مهمانان بدون ماسک دوشادوش و دست در دست هم، فرح آفرینی می کردند، عروس و داماد هم که در میانه جمع بدون ماسک توسط مهمانان به آغوش کشیده می شدند، پذیرایی هم که بستنی، شیرینی تر و میوه بود که خیلی ها تناول کردند، شرایط فصلی اجازه باز کردن پنجره ها را نمی داد و اگر کسی قصد می کرد، گاه هوای محیط را هم بزند و لای پنجره ای را باز می کرد با اعتراض مهمانان عرق کرده از رقص و پایکوبی مواجه می شد، مدیریت تالار هم که گویا از این قاعده بی اطلاع بود که هیچ راهکاری برای این موضوع، وجود نداشت، زمان تعیین شده سه ساعت بود که به طور طبیعی، نزدیکان نیم ساعت زودتر در محل تالار حاضر شدند و یک ساعت بعد از وقت معین نیز، همچنان حضور  ادامه داشت(که البته اگر مدیریت مجموعه اهتمامی در این باره داشتند، برای سرو غذا به گونه ای برنامه ریزی می کردند که تا قبل از اتمام وقت همه وظیفه خود را انجام می دادند و بهانه ای برای اضافه شدن بر زمان حضور نمی ماند)، فاجعه انگیز ترین بخش هم همان زمان توزیع غذا بود که نه تنها در ظرف یک بار مصرف نبود که به صورت کاملاً باز روی همان میزهای شلوغ قرار گرفت و استفاده هم شد،البته بخش اندکی از مهمانان ظرف یک بار مصرف مطالبه کردند که در اختیارشان قرار گرفت.  این شهروند اگر چه صاحبان جلسه را مقصران اصلی در این کوتاهی می داند و می گوید، برادرم که یک پای مر…