سلام ، مدیریت محترم روزنامه آوا که این روزها اجازه انتشار کم لطفی برخی هم شهری های عزیز را به بخشی از جامعه که از سر استیصال سر در زباله هادارند می دهید و امیدوارم با این سطح از جسارت پیام من را هم منتشر نمائید . علیرضا هستم لیسانس ادبیات، متاهل، دارای ۲ فرزند ، مستاجر و صاحب یک خودروی پراید که قبل از این کرونای لعنتی با آن مسافرکشی می کردم و حالا به همراه همسرم از طریق جمع آوری و فروش زباله ها و جابه جایی با آن ارتزاق می کنم تا همین چند ماه پیش زندگی بر وفق مراد بود حقوقی هر چند ناچیز داشتم و قسط هایم را می پرداختم با اجازه شما صاحب کارم به مدد کرونا تعطیل کرد ابتدا برای تامین زندگی کلا مسافر کشی کردم بعد گویا شهروندان دیگر قابل ندانستند سوار قراضه من شوند و مجبور شدم برای تامین زندگی دست به این کار کثیف اما شرافتمندانه بزنم . این نامه را ننوشتم که به من کمک کنید و مطمئنا اثری از من هم نخواهید دید ولی چند سوال از مسئولین محترم دارم. آقای مسئول نهاد حمایتی که من و امثال من را به دلیل قوانین اداری تان نمی پذیرید من ۱۲ سال سابقه بیمه دارم و الان هم از آشغال فروشی پول بیمه ام را جور می کنم و می دهم که پشتوانه ای برای فرزندانم باشد اما شما بخاطر همین بیمه من را در شرایط اضطرار ندیدید . آقای بانکی عزیز من که الان وجودم برای شما و همکاران کت شلواریتان خطر ایجاد کرده تا دیروز برای پول پیش خانه ام که به لطف آقای صاحبخانه بالا رفته پیش شما ضجه زدم و شما به خاطر بی کسی من دست رد به سینه ام زدید. آقای محترم همشهری جایی را به من معرفی کن که بتوانم از آنجا برای یک ماه هم که شده حداقل مواد خوراکی را بگیرم تا بتوانم شکم خانواده ام را سیر کنم اجاره و قسط را بعدا خواهم داد. آقای عزیز شما از من کرونا نمی گیرید کرونا آمد که ظلم تمام شود و بلکه امام زمان ظهور کند تا بلکه محرومین واقعی هم طعم رفاه را بچشند وقتی من بدبخت حتی لیاقت دریافت یک سبد کمک حمایتی را ندارم وقتی من بدبخت در مسجد محل پسر خاله یا قوم و خویشی ندارم که زیر لیست های فامیلی من را اضافه کنند وقتی برای اینده بچه ام باید بیمه ام را با چنگ و دندان نگه دارم به همین خاطر جز مرفهین بی درد حساب می شوم و دستگاه های دولتی هیچ کمکی به من نمی کنند لطفی که در حق خودم می کنم خودکشی نمی کنم و لطفی که در حق جامعه می کنم دزدی نمی کنم پس لطفا بروید سلامت خودتان را جای دیگر جستجو کنید. من علیرضا دیگر روی نگاه کردن در چشم فرزندم را که گوشی آنلاینش را ندارد که مثل فرزندان شما هر لحظه درس هایش را آپدیت کند ندارم اگر حق من زندگی نیست از خودکشی ابا دارم لطفا شما مرا بکشید ضمنا زباله گردها هم کرونا می گیرند هم می فهمند و هم آوا می خوانند برای تامین معاش زندگی کسی را به تمسخر نگیرید.
علیرضا از بیرجند