بهروزی فر – خرید کردن جزء لاینفک زندگی روزمره ماست و از جمله کار هایی به شمار می رود که هر یک از ما به اجبار یا از سر ذوق و شوق به کرات در طول روز یا هفته انجام می‌دهیم تا یا نیازهای روزانه را برطرف کنیم، یا حاجتی از زندگی را پاسخ گوییم و یا نه یک حوس کاذب را به سرانجام برسانیم. باری به هر جهت، هدف همه ما این است که با همان موجودی در اختیارمان و به بهترین شکل ممکن، از پس کار برآییم، به عبارتی انتظار داریم با پولی که برای به دست آوردنش، زحمت کشیده ایم و حاصل دسترنج مان است، اجناسی با کیفیت مطلوب تهیه کرده و به خانه ببریم. با همه این ها، گاه بهنگام خرید با ادبیات و برخوردهایی مواجه می شویم که در حقیقت می توان از آنها به عنوان توهین به شعور مصرف کننده یاد کرد. نمونه اش این موارد؛ برای خرید جارو برقی به یک فروشگاه لوازم خانگی معتبر می روی، فروشنده بعد از کلی تعریف از یک نشان و باصطلاح برند خاص، با این توجیه، بر ارجحیت کالای مدنظرش تأکید می کند؛ این جاروبرقی ۲۵۰۰ وات واقعی است، برای بقیه ۲۵۰۰ وات واقعی نیست و در حقیقت ۲ هزار یا ۲ هزار و ۲۰۰ است، یعنی آن عدد نوشته شده روی جارو، واقعیت ندارد. یا قابلمه که مطمئناً در لیست خرید همه خانواده ها وجود دارد، یکی دیگر از کالاهای مورد نظر است. پیشنهاد ارائه شده، قابله ای باصطلاح ۵۰ نفره می باشد و فروشنده یک قابلمه ۴۰-۴۵ نفره را نشان می دهد و بر این حرف اصرار دارد که این ها به یک اندازه گنجایش دارد و عددها فرضی است و ۵۰ و ۴۵ عملاً یکی می باشند. یا برای خرید کفش به مغازه یک آشنای قدیمی می روی و با انتخاب چند نمونه با این پاسخ مواجه می شوی که آنها مناسب شما نیست، کیفیت خوبی ندارد، پاشنه اش چسبی است و زود کنده می شود، چرم آن یکی هم پوسته پوسته می شود و… این یکی را بپوشید که با همان رده قیمتی زده شده و برایتان یک عمر کفش است. یا خودرویی را با کلی وام و پس انداز و بگیر و ببند می خرید تا مجهز به سیستم های ایمنی باشد و در شرایط اضطرار، جان تان را حفظ کند، بعد موقع تصادف، یا کیسه هوایش باز نمی شود، یا همان کیسه به دلیل عدم کیفیت یا نادرست نصب شدن، باعث خفگی راننده می شود. یا یک سرویس چینی مارک داخلی را می خری تا از کالاهای تولید داخل حمایت کرده باشی، بعد که جعبه اش را در خانه می گشایی با دو نمونه طرح مواجه می شوی، به شرکت تولیدی زنگ می زنی تا علت را جویا شوی، و وقتی انتظار داری از کوتاهی کارگران بخش بسته بنده بشنوی و یک عذرخواهی و وعده ای برای تعویض کالا، این پاسخ را تحویلت می دهند که؛ کاری متنوع تحویل مشتری داده ایم. یا چیپس و پفکی که با هوای زیادی، به وزنی مشابه آن چه بر روی جلدش درج شده، می رسد و شما درحقیقت پول بابت هوایی می دهید که از پاکت خریدتان تخلیه شده و هیچ انتفاعی برایتان ندارد.
یا… این ها همه در حالی است که ما قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان را داریم که از مهرماه سال ۸۸ به تصویب رسیده و لازم الاجراست و طبق ماده ۲ این قانون؛ کلیه عرضه کنندگان کالا و خدمات، منفرداً یا مشترکاً مسئول صحت و سلامت کالا و خدمات عرضه شده مطابق با ضوابط و شرایط مندرج در قوانین و یا مندرجات قرارداد مربوطه یا عرف در معاملات هستند، اگر موضوع معامله کلی باشد در صورت وجود عیب یا عدم انطباق کالا با شرایط تعیین شده، مشتری حق دارد صرفاً عوض سالم را مطالبه کند و فروشنده باید آن را تأمین کند و اگر موضوع معامله جزئی (عین معین) باشد مشتری می تواند معامله را فسخ کند یا ارش کالای معیوب و سالم را مطالبه کند و فروشنده موظف است پرداخت کند. در صورت فسخ معامله از سوی مشتری پرداخت خسارت از سوی عرضه کننده منتفی است”.و بر اساس تبصره ۲ ماده ۳ همین قانون؛” داشتن نشان استاندارد در مورد کالا و خدمات مشمول استاندارد اجباری، الزامی است”. و همین مهر استاندارد، طبق یک تعریف کاملاً کارشناسی؛ مهر تأییدی بر صحت و سلامتی یک کالاست و در عین تأسف! اغلب کالاهای تولید داخل ما که با نشان های معتر عرضه می شوند، ممهور به مهر استاندارد می باشند، و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
معاون امور معادن و فرآوری مواد وزیر صنعت، معدن و تجارت گفت: ظرفیت‌های معدنی نباید
