بهروزی فر _ گویی همه، انتظار فرج از نیمه خرداد کشیده بودند و سی و چهارمین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره) را لحظه شماری کرده بودند برای تجدید دیدار، و البته تکرار تاریخی به یاد ماندنی و باشکوه!
هفته ای که پشت سر گذاشتیم، با دو مناسبت بسیار مهم همراه بود، چهاردهم و پانزدهم خردادماه، سالگرد دو اتفاق مهم در تاریخ سراسر شکوه ایران اسلامی! دو واقعه تلخ ولی عبرت آموز ارتحال امام خمینی(ره) و نهضت خونین ۱۵ خرداد، آن یکی به احترام مرادی که هیچ وقت فراموش نمی شود و این یکی خط فکری و ایدئولوژی ارزشمندی که هرگز در پستوهای هزار توی تاریخ کره زمین دچار نسیان و نابودی نخواهد شد،
آن یکی رحلت ابرمردی که جریان تاریخ دنیا را با سرانگشت اراده خود تغییر داد و جهانی را در بهت عظمت کارش فرو برد تا مورخان و تحلیلگران از واقعه ای بنگارند و از انقلابی بنویسند که به همت کوخ نشینان شکل گرفت، با خون بسیجیان در گهواره آبیاری شد، با تلاش جهادگران به بار نشست، به اهتمام انقلابیون در اقصی نقاط دنیا فراگیر شد و با جدیت کارگران و متخصصان و دلسوزان نظام به اقتدار رسید.
و این یکی تصویری بجامانده از لبیک مردم به مقتدای خود و پیروی از پیر میخانه ای که همه را به قیام خوانده بود، و سینه سپر کردن هایی در مقابل ظلم و بیداد ظالمان، و البته حکایتی ماندگار از خون هایی که ریخته شدند تا نهال نوپای انقلاب جان بگیرد و برای به بار نشستن در بهمن ۵۷ آماده شود.
حضور باشکوه مردم و غلغله جمعیت حاضر در بهشت زهرا و البته آرامگاه حضرت امام خمینی(ره) که حتی منفی نویسان و بداندیشان را هم به تجلیل واداشته و از دید دوربین های مغرض هم دور نمانده از یک سو، و برپایی مراسم سوگواری در عزای پدری مهربان که چون رفت، کمر تمام آزادیخواهان دنیا را شکست، در هر کوی و برزنی از دیگر سو، و حتی شکوه قیام بیش از چهار هزار نفر از مردم شهرستان ورامین که در آستانه شصتمین سالگشت قیام خونین ۱۵ خرداد و به یاد و رسم پدران خود در ۱۵ خرداد سال ۴۲ کفن بر تن کرده و عازم حرم مطهر امام خمینی (ره) شده بودند تا بار دیگر عشق و ارادت خود را به ولی فقیه زمانه ابراز دارند و ثابت کنند فرزندان خلف پدران شهید خود هستند و در راه دفاع از حریم ولایت و ارزش‌های اسلامی آماده جانفشانی می باشند، همه و همه تنها بخشی از عظمت ایران اسلامی است که این روزها به تصویر کشیده شد.
حضور و همراهی های همیشگی مردم در مناسبت های مختلف، مراسم تشییع و تدفین شهدا، مشارکت در انتخابات، همراهی با راهپیمایی ها و تظاهرات های همسو با اهداف و آرمان های نظام مقدس جمهوری اسلامی و… همه و همه نشان می دهد، خون انقلاب بعد از گذشت حدود نیم قرن، همچنان در جوش و خروش است، و این همه دِینی است بر گردن آنها که فرقی نمی کند در بخشی دوردست در استانی مرزی همچون خراسان جنوبی به پستی منصوب شده اند یا در قلب پایتخت، زمامدار اموراتی هستند.
صندلی مدیریت اگر چه به هیچ کس وفا نکرده و نمی کند اما بدون تردید یک فرصت است، مهلتی ناب و بی شک تکرار نشدنی از لحظاتی که دیگر برنمی گردند ولیکن می توانند به بهترین شکل ممکن برای خدمت به مردم به کار گرفته شوند.
مردم با این همه وفاداری به نظام و انقلاب و این همه پای کار بودن، شایسته خدمت هستند و بی شک کمترین کوتاهی در قبال خون هایی که ریخته شده و ارادت هایی که همچنان وجود دارد، اصلاً قابل بخشش نیست.
این مردم حق دارند در بهترین شرایط و به نیکوترین شکل ممکن، زندگی کنند و این تکلیفی است بر عهده مدیران!! (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)