بهروزی فر – متعهد؛ ضامن، برعهده گیرنده، دارای حس مسئولیت در برابر ادای وظیفه – با تجربه؛ آزموده، حاذق، خبره، کارآزموده، کاردان، کهنه کار، مجرب – توان؛ استطاعت، استعداد، انرژی، تاب، تحمل، توانایی، رمق، زور، طاقت، قابلیت، قدرت، قوا، قوت، کارآیی، نیرو، وُسع، یارا، قوه – شایسته؛ ارجمند، باقدر، باکفایت، برازنده، بسزا، پسندیده، درخور، روا، زیبنده، سزاوار، شایگان، صالح، صلاحیت دار، عزیز، فراخور، قابل، لایق، مدیر، مستحق، مستلزم، مستوجب، مقبول، مناسب، موافق، نسیب، نیکو، والا – واژگانی که معانی و کلمات مترادف آنها در بالا قید شد، هر کدام در کنار واژه دیگری که قرار می گیرند، آن را توصیف و تحلیل می کنند و شرایط کلمه قبل خود را تفسیر می نمایند. نکته جالب توجه این است که این واژه ها را بیش از همه جا در احکام مربوط به انتصابات می بینیم، هر گاه قرار است مدیر یا معاون یا سرپرستی برای یک مجموعه تعیین شود به جهت رسمیت یافتن جریان کار و البته طی شدن روال قانونی، حکمی به امضای مدیران ارشد و بالادستی ابلاغ می شود که بیانگر دلایل انتخاب فرد از بین دیگر گزینه های رقیب هم می تواند لحاظ گردد، مثلاً؛ “نظر به تجربیات، توان و تعهد خدمتی جنابعالی…و به موجب این ابلاغ به سمت…. منصوب می گردید”. و بر اساس یک سنت دیرین و البته شیرین و مهم برای برخی، به محض ابلاغ یک حکم، پیام های تبریک و تهنیت فراوانی از سوی دوستان، آشنایان، وابستگان، متعلقان و البته آنها که باری به هر جهت با حوزه فعالیتی مدیر تازه منصوب شده سر و کار دارند یا چشم امیدی برای گره گشایی از یک کار، در فضاهای مختلف منتشر می شود، مثلاً؛
“انتصاب شایسته و ارزشمند جنابعالی را که بیانگر تعهد، لیاقت، کارآمدی و شایستگی های برجسته شما می باشد را صمیمانه تبریک عرض نموده….” واژه ها شاید به تنهایی، فقط کلماتی باشند از جمع بیشمار واژگانی که در ادبیات فارسی داریم ولی بدون تردید وقتی در یک حکم انتصاب وارد می شوند و در پیام های تبریک می آیند، بار حقوقی می گیرند، به این معنا که وقتی کسی به جهت تعهد خدمتی، شایستگی های اخلاقی و رفتاری، توان، تجربیات و… در سمتی مسئولیت می گیرد، به اندازه هر کدام از این صفات، دِین به گردن دارد و باید ادای وظیفه کند. احکام انتصاب به همان اندازه که برای رزومه و سوابق کاری فرد مهمند، برای مرور تعهدات و علت گزینش هم باید اهمیت داشته باشند و مسئول مربوطه باید هر از چند گاه خیلی واقع گرایانه و صادقانه، با رجوع به این حکم و پیام تبریک ها، کلاهش را قاضی کند و چرتکه ای بیندازد و ببیند خداوکیلی لیاقت آن صفت هایی که با آنها خوانده شده را دارد یا نه؟! آیا توانسته تعهد، توان و تجربه خود را در مسیر انجام امورات محوله بکار گیرد یا نه؟! آیا آن چه بوده یا آن چه هست، با آن چه گفته اند و دیگران تصور می کنند یا به جهت تکلف و تعارف بر زبان می آورند، همخوانی دارد یا نه؟! که اگر غیر این است، بدون تردید ماندن در آن پست و ادامه دادن به شیوه ای که پیشه کرده، نه به صلاح خود اوست، نه به خیر مردمی که او را نماینده دولت می دانند و به کرده هایش در رفع گره ها دل بسته اند.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
کاری – ثروت های یک منطقه، همیشه معادن و گنجینه و دفینه هایش نیستند، گاهی
