• هرم پور

« نلسون ماندلا» می گوید: بهترین روش شناخت یک کشور، شاخت وضعیت زندانهای آن است.» تک تک زندانیان استان ما، روزی روزگاری عضوی از جامعه، مدارس، دانشگاهها و خانواده های ما بوده اند. دلواپسی های ما برای وضعیت اجتماعی استانی که در شرف رسیدن به قله های توسعه است، اما در مسیر سنگلاخ و پر پیچ و خم برخی مشکلات از جمله مشکلات اجتماعی گیر کرده است، تمامی ندارد. باید بپذیریم که خراسان جنوبی در شرف تغییرهای مهم است. برخی از این تغییرها عادی و بر مدار توسعه و حرکتند و برخی هم غیرعادی و البته نگران کننده. مثل تغیییر در نگرش ها، تغییر در دیدگاهها و تغییر در هنجارها و تغییر در سبک زندگی ما. یکی دوسالیست به هر بهانه ای ما تلاش می کنیم در رسانه ها به اندازه توان و بضاعتمان مدام خاطرنشان کنیم آسیب های اجتماعی به نحو چشمگیری در استان افزایش یافته اند. رئیس کل محترم دادگستری استان هم چند روز قبل در شورای پیشگیری از وقوع جرم استان تأکید کردند که در حوزه آسیب های اجتماعی، استان رشد مثبت داشته است. رئیس محترم اداره مراقبت از آسیب های اجتماعی آموزش و پرورش خراسان جنوبی هم با ارائه گزارشی، از در معرض خطر بودن یک پنجم دانش آموزان استان خبر داده است. به نظرم می آید ارائه این آمار و قبول و رسانه ای کردن این نگرانی، خودش نیمی از درمان و پیمودن راه حل مشکل است، برای مقابله با افزایش آسیب های اجتماعی باید اول درک کرد که مقابله و مهار آسیب های اجتماعی از آن جمله بزنگاههای مهمی است که «یک دست» در آن صدا ندارد. دوم اینکه در کنار توسعه، حتماً باید پیوست های فرهنگی و اجتماعی بومی استان را لحاظ کرد. سوم اینکه مسؤولان در کنار توجه ویژه به توسعه اقتصادی، مبانی توسعه اجتماعی و فرهنگی را در استان پایه گذاری کنند؛ و چهارم آنکه از ظرفیت مردم و به ویژه سازمانهای مردم نهاد در حوزه مقابله با آسیب های اجتماعی باید استفاده شود. یادم هست چند ماه قبل، رییس بنیاد پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی کشور در بیرجند گفته بود: «بیست دستگاه در حوزه آسیب‌های اجتماعی مسوولیت دارند ولی جزیره‌ای عمل می‌کنند.» یکی از ظرفیت های خوب استان، دبیرخانه علمی آسیب های اجتماعی است. تجمیع کلیه فعالیت های علمی، پژوهشی و آموزشی در حوزه آسیب های اجتماعی، شناخت و استفاده از ظرفیت های انسانی استان از جمله هنرمندان و فعالان اجتماعی و حساسیت بخشی به نخبگان، حمایت مادی و معنوی از مؤسسات و مراکز علمی ـ فرهنگی فعال در زمینه آسیبهای اجتماعی، تشکیل کارگروه های تخصصی آسیب های اجتماع، ایجاد اتاق فکر مشترک با معرفی اساتید برجسته و کارشناسان مجرب و اجرای برنامه های پیشگیری، اطلاع رسانی از جمله اهداف این دبیرخانه است. می توان کارهای بزرگ انجام داد ولی جزیره ای هم عمل نکرد. هر طرحی هرچه هم عالی و منحصر به فرد باشد، وقتی در زمان خودش اجرا نشود، نسلی را در گردباد فراموشی هایش به فنا خواهد سپرد و البته فرصت ها را عملاً خواهد سوزاند. باقی صحبت های رییس بنیاد پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی کشور هم شنیدنی و درد آورند:« هشتاد میلیون نفر جمعیت کشور درگیر جنگ با آسیب‌های اجتماعی هستند و سازمان بهزیستی ۱۸۰ مسوولیت در این حوزه دارد اما نمی‌تواند همه را به تنهایی انجام دهد…بحث آسیب‌های اجتماعی به درون خانواده‌ها و اتاق‌های ما آمده است و تا کی باید بی‌تفاوت باشیم؛ سبک زندگی که اکنون برای ما تعریف شده اسلامی و ایرانی نیست. جنگ آسیب‌های اجتماعی نابرابر است و در این حوزه دشمنان هیچ خط قرمزی ندارند و هر کاری بتوانند انجام می‌دهند. آسیب‌های اجتماعی مانند شتری است که پشت در خانه «همه» می‌نشیند.» نگرانی های ما بی مورد نیستند. بیایید فکری بکنیم.
(لطفا نظر و پیشنهاد خود در رابطه با یادداشت های روزنامه را به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال فرمایید)