جم – چند وقتی است که دوباره شاهد حضور پررنگ متکدیان در سطح شهر هستیم. چهارراه های اصلی مثل غفاری ، مدرس ، معلم ، جمهوری و … عموما هر روز میزبان چند کودک است که یا چیزی برای فروش دارند و یا گدایی می کنند.برخی چهارراه ها هم مردان و زنان مسن تری اسپندی دود کرده و اینگونه طلب کمک می کنند.از سالها قبل که بیرجند به این پدیده نامیموندرگیر بود ، همواره انگشت اتهام به سمت مسئولان بوده و هرسال هم طرح ها و برنامه هایی پیاده و برخی جواب و برخی نیز بی ثمر می ماند لکن نتیجه هنوز حضور پررنگ متکدیان در شهر است و نشان از آن دارد که به این سادگی ها نمیتوان با این پدیده برخورد کرد.جدای از آسیب شناسی های این پدیده و توجه به مشکلات اقتصادی و معیشتی و … که همگان نیز به خوبی آن را می دانند ، به نظر می رسد نقش مشارکت مردم در این مسئله مغفول مانده است.قطعا هر نهاد متولی وظیفه ای در قبال معظلات اجتماعی دارد و کارهای مختلفی نیز انجام شده اما مردم نمی دانند چه خبر است! مردم نمیدانند در مواجه با متکدی با پلیس تماس بگیرند یا ۱۲۳ یا … ؟ بعد از تماس چه اتفاقی می افتد؟ متکدی وارد چرخه بازداشت و قضایی و … می شود و یا به عنوان نیازمند توجه تلقی شده و بهزیستی و نهاد های اینچنینی در راستای بهبود و ایجاد اشتغال و … برای وی تلاش می کنند؟ بخشی از این مسئله ضعف اطلاع رسانی هاست.بخش دیگری اما به نظر کمرنگ دانستن نقش مردم در روند حل ریشه ای مسئله است.برخی مسئولان مدعی هستند بخاطر کمک های دلسوزانه مردم ، تکدی گری درآمد خوبی دارد و همین سود خوب ، متکدیان را به کارشان ترغیب می کند. طرف دیگر مسئله اما نگاه مردم است.مردم سر چهارراه یا قبرستان یا … فردی را میبینند که نیازمند است.در ابتدا شاید کمکی نقدی به آنها بکنند.برخی در ماشین همیشه خوراکی هایی برای کودکان متکدی دارند و به جای پول به آنها خوراکی می دهند.برخی هم در مواجه با متکدیان سعی می کنند پاسخگوی نیازشان باشند.به عنوان مثال فردی تقاضای پول خرید دارو می کند و فرد به جای دادن پول ، داروی مورد نظر وی را می خرد.یا برایش نان و مایحتاج اولیه می خرد.با اینحال بازهم می بینیم برخی از این روندها غلط از آب درمی آید! یعنی متکدی بعد از خرید از سوپرمارکت برمیگردد و آنها را به فروشنده پس داده و طلب پول می کند! یا حتی در مواردی دارو و شیرخشک را هم به گونه ای دیگر می فروشد و پولش را به جیب می زند.این روش ها هم فقط برای جلب ترحم و اقناع آن فرد بوده است. مخلص کلام اینکه شاید بسیاری از مردم هم به این باور رسیده اند که نباید به متکدی پول داد اما بازهم میخواهند کمک کنند.سوال اینجاست که چرا مسئولان راهکاری مستقیم برای کمک به متکدیان از جانب مردم درنظر نمی گیرند؟ یعنی به عنوان مثال فردی که می خواهد به متکدی و بی خانمان کمک کند ، بداند به جای دادن پول سرچهارراه به یک کودک کار ، همان پول را به گرمخانه کمک کند تا هزینه های جاری شب مانی متکدیان بی خانمان یا حتی هزینه صبحانه و شام این افراد تامین شود.یا حتی بداند جایی هست که می تواند با کمک اندک خود ، سهمی در ایجاد اشتغال پایدار برای افراد آسیب دیده اجتماعی ایفا کند. طبق گزارش ها و اخبار مختلف مسئولان اتفاقا در راستای ایجاد سرپناه برای بی خانمانها ، معرفی به خیریه ها و کمیته امداد ، تهیه غذا و … قدم برمیدارند اما اگر با اطلاع رسانی خوب هم همراه باشد ، می تواند باعث شود هم چرخه درآمدی متکدیان متوقف شود و هم حس نوع دوستی مردم برای کمک به افراد نیازمند ، در مسیر درستی پیش رفته و در نهایت به حل مشکل نیازمندان واقعی منتهی شود.از طرفی بین نیازمند واقعی و افراد ظاهرساز و معتاد که شیادانه قصد فریب مردم را دارند هم مرزبندی شده و تکلیف مردم نیز مشخص می شود.(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۵۶۶۵۷۸۲ اعلام یا ارسال بفرمایید)