هرم پور

هفت، عدد مقدسی بود. و شاید از بیست و ششم آبان ماه ۱۳۹۷ که لقب و کنیه ی هفتمین استاندار خراسان جنوبی را روی صفحه طلایی این استان به نام «محمد صادق معتمدیان» ثبت کردند، تا این روزها که دوباره عقربه ی قرعه، چرخید و چرخید و چرخید و به نام این مَرد بردبار کرمانشاهی رسید تا سکان مدیریت اجرایی استان بزرگ تری به نام خراسان رضوی را به دستش بسپارند، برای ما خوش یمن و مقدس تر هم افتاد، آنهم در این ماهها که دنیایی از اتفاق ها و حادثه ها و رویدادهای شیرین بر این استان و بر مردمش گذشت. از رفتن محبوب دل مردم استان که علاوه بر استاندارِ خوبی بودن، مرد خوبی هم بود و کارهای خوبی هم انجام داد و تعاملات خوبی هم داشت، همانقدر غمگین هستیم که از پیدا نکردن این گنج پربها در همه ی این سالهای گذشته بر ما. افسرده و غمگین می شویم به دلایل مختلف، از جمله ی این دلایل اینکه؛ به او و کارهایش امیدها بسته بودیم و از جمله دلایل اینکه؛ می دانیم که بعد از او، احتمالاً دیگر مدیری به توانمندی و لیاقتش نخواهیم دید . معتمدیان رگ های حیاتی توسعه استان را پیدا کرده بود و می دانست چگونه و چه وقت، آنها را به شاهرگ های تصمیم مسؤولین کشور گره بزند. زندگی و حیات توسعه استان بعد از او، احتمالاً نفس نفس خواهد زد.
بی دوست، زندگانی، ذوقی چنان ندارد
ذوقی چنان ندارد، بی دوست، زندگانی

در این چند ساعت که از اعلام خبر رفتن معتمدیان به خراسان رضوی می گذرد با خودم درباره ی دو چیز فکر می کنم؛ اول اینکه از دست چه کسی باید نارحت باشیم؟ از دست وزیر کشور؟ از عملکرد هیأت دولت یا هر کس دیگری؟ نه! من احساس می کنم از دست هیچ کس نباید ناراحت باشیم. اصلاً چرا باید ناراحت باشیم، وقتی این واقعیت را بپذیریم که معتمدیان هم به عنوان یک انسان پرتلاش، برای زندگی و آینده اش حق انتخاب دارد. او هم حق دارد پس از سالها تلاش در این استان ارتقاء داشته باشد و داشته های مدیریتی و تجربه هایش در استانی دیگر و روی هم گذاشتن خشت به خشت هنر معماریش در بنایی بزرگ تر آزمایش کند، او هم حق پیشرفت دارد می دانم که او هرکجا باشد، حتی اگر روزی روزگاری طولانی هم بگذرد، باز هم برای استان خراسان جنوبی مفید خواهد بود، باز هم قدردان محبت این مردم خواهد بود و باز هم دلش برای این استان خواهد تپید. دوم اینکه با باور این مطلب که بعضی از انسانها، نامشان ذهنها را به سمت کلمات خاصی سوق می دهد، می اندیشم که نام معتمدیان، ذهنم را به طرف چه واژگانی سوق می دهد؟ بدون تعارف به چنین واژه هایی؛ تلاش، فهم درست از توسعه، مدیریت در میدان، پیگیری، شناخت دقیق از مسأله، خستگی ناپذیری، مردم داری، خلوص، تعامل، و البته دور بودن از هر حاشیه ای. «محمد صادق معتمدیان» مدیری بود که با این ویژگی ها، همه جا، طالب دارد و همه جا موفق خواهد بود، هر چند به شدت معتقدم هیچ کجا برای قلب و ذهن او، خراسان جنوبی و هیچ مردمی برای او، مردم خراسان جنوبی و محبت های بیشمارشان نخواهد شد. اکنون هر چند با دلی آزرده خاطر از بعضی تصمیم های مسؤولین علیرغم همه ی قول و قرارهایشان، و قلبی نگران از رویدادهای آینده برای استان و ذهنی آشفته از احتمال بر زمین ماندن طرحها و پروژه ها و ایده هایی که فقط شانه های قوی او تحمل کشیدن بار سنگینشان را داشت، به اراده و تصمیم و انتخاب خودش و تصمیم مسؤولین محترم کشور، به اجباری مصلحت اندیشانه، تمکین می کنیم و امیدواریم که این مجاهد راه خدمت به مردم، این سرباز خالص عرصه ی سازندگی و توسعه در استان، و این هفتمین فرمانده ی خاضع و خاشع در جبهه پیشرفت استان، در هر سنگری که قرار گرفت، بیش از همیشه، موفق و پیشتر و بیشتر از دیگران، سربلند باشد.
آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
(لطفاً نظرات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)