سلام از یکی از روستاهای شهرستان … پیام میدهم و از طریق سروش روزنامه شمارو میخونم. چند روز پیش نوشته بودید که اراضی زمین های روستایی واگذار می شود. کار خوبی است اما کاش می نوشتید اراضی زمین های روستایی برای مسئولین واگذار می شود تا چند صباحی در روستاها و سایر نقاط محروم استان زندگی کنند تا بلکه فقط کمی طعم شیرین محرومیت را بچشند تا شاید کاری برای روستائیان بکنند. بازگشت به روستا کار خوبی است. آب وهوای عالی، محیط کوچک و دوستداشتنی، روابط نزدیک و… مزیت های زندگی درروستاهاست اما میدونید معایب زندگی در روستاها چیه؟ نداشتن هیچ گونه امکانات رفاهی یک نمونشه. کل افتخارشون دوتا تاب و سرسره و یک سوپرمارکت هست. همین دیگر شما هیچ امکاناتی نداری. اینترنتون ضعیفه و شاید مجبور بشین برای کارهاتون برید سر تپه و کوهی تا خوب آنتن داشته باشید تا کارتون رو انجام دهید. بسیاری از خونه ها اصلا تلفن آنتن نمیده چه برسه به اینترنت. ببخشید اما در حال حاضر زندگی در روستاها بیش از اینکه خوشحال کننده باشه، مایه عذابه. حتی میدونم قبلا فرمانداران حتی خانواده های خودشون رو نمیاوردن و بعضی هاشونم در رفت و آمد بودند. یعنی در مرکز شهرستان امکانات نیست چه برسه به روستاها. من چرا آمدم. راست بگم که گول همین حرف هارو خوردم و گفتم کسب و کاری راه میندازم و ماندگار میشم. الانم واقعا پشیمونم چون فهمیدم زندگی به امکانات نیاز داره نه فقط داشتن یک کار و الان دهه ۶۰ نیست که با دوتا سوپرمارکت و شبکه دیجیتال مردم رو بکشونید به روستاها. به نظرم اول این طرح ها باید برای مسئولان الزامی شود تا بلکه ببینند عملا غیرممکنه تا شاید دست از این طرح های بی سرانجام بردارند و خودشون و مردم رو گول نزدند. بازگشت به روستاها امکانات زیرساختی خیلی قوی می خواهد که فعلا اینجوری نیست. سکونت یک سوم جمعیت استان در بیرجند مثال روشن ناکارآمدی اینگونه طرح هاست. دوباره تکرار کنم که بازگشت به روستاها امکانات می خواهد در غیر اینصورت وقت رو هدر می دهید.