بهروزی فر – می گویند؛ رئیس جمهور در جریان سفر به خراسان شمالی و بعد از بازدید از واحد پتروشیمی این استان و شنیدن گلایه هایی مبنی بر کوتاهی های این مجموعه در ایفای تعهدات اجتماعی خود، اکیداً دستور می دهد که چون مابه ازای استفاده ای که از منابع استان می کند و آبی که مصرف دارد، نتوانسته به تعهدات اجتماعی خود عمل کند، باید برای تأمین آب مورد نیاز خود تدبیر نماید. می گویند؛ استاندار یزد، از سرمایه گذاران و به طور خاص از واحدهای تولیدی بزرگ خواسته، حساب های بانکی خود را به استان منتقل کنند تا سود حاصل از این سرمایه گذاری ها  به رونق حوزه های مختلف کمک کند، آن واحدهایی که از این دستور سربرتابیده اند، از خدمات ویژه هم محروم شده اند. می گویند؛ با پیگیری مدیران استان و اعضای شوراهای اسلامی و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی، واحدهای معدنی فعال در یزد، دو درصد از درآمد حاصل از فروش مستقیم خود را در استان هزینه می کنند. می گویند؛ مجتمع مس سرچشمه رفسنجان، از اوایل راه‌اندازی، توجه ویژه‌ای به مسئولیت اجتماعی داشته که از قدیمی‌ترین آنها می‌توان به ایجاد باغ کنتوئیه اشاره کرد. این واحد تولیدی با توجه به ضرورت‌هایی که احساس می‌شد، در دهه ۹۰ حمایت از فعالیت‌های فرهنگی هنری و اجتماعی را با شعار”مس، حامی فرهنگ و هنر” در دستور کار خود قرار داد. مس، در دوسال اخیر هم با شیوع کرونا، شعار”در بحران‌ ها همراه شماییم” را مطرح کرده و در قالب این شعار، خدمات اجتماعی گسترده ای ارائه کرده است. از دیگر کارهایی که در راستای مسئولیت های اجتماعی در برنامه های مس سرچشمه بوده، حضور در کنار انجمن کار آفرینی استان کرمان، به منظور حمایت از ایده‌های خوب می باشد که به راه اندازی آکادمی انجمن توسعه کارآفرینی رفسنجان با هدف آموزش و پرورش جوانان مستعد در راستای اهداف عالیه انجمن کارآفرینان و به‌ منظور توسعه و ترویج کارآفرینی منجر شده است. واقعیت این است که مسئولیت‌های اجتماعی معادن و صنایع معدنی به صورت قانونی در برنامه ششم توسعه اشاره شده و این واحدها باید به عنوان وظیفه قانونی خود به آن عمل کنند. یک واحد صنعتی یا معدنی، زمانی که در یک منطقه تأسیس می شود، از همان لحظه آغاز عملیات اجرایی تا رسیدن به بهره برداری کامل هزینه های سنگینی را بر منطقه تحمیل می کند، از همان گردو خاک های حاصل از گودبرداری و ایجاد بنا بگیر تا آلودگی های زیست محیطی فراوان زمان بهره برداری، یک روی این سکه است، آن روی دیگر هم ذخایر انرژی از آب و برق و گاز گرفته تا مواد معدنی و اولیه ای که پایه اولیه فعالیت هر واحد تولیدی می باشد. مردم هم به عنوان صاحبان اصلی ذخایر طبیعی و ساکنان یک منطقه، با دیدن انواع آلودگی‎هایی که توسط واحد های تولیدی و صنعتی و کشاورزی منتشر می شود، قطعاً به این می اندیشند که در قبال پیامدهای فعالیت هر واحد که بی شک سلامت جامعه را نشانه رفته، چه چیزی عایدشان می شود؟! اصل ماجرا این است که سرمایه گذار دارای اهلیت، صلاحیت، سرمایه و تخصص، بسیار عزیز است و حضورش در خراسان جنوبی، فرصت مغتنمی در راستای ایجاد ارزش افزوده از منابع و ذخایر است که نباید از دست برود، اما واقعیت این است که صنایع و معادن متعددی داریم که از امکانات مختلف استان استفاده می‌کنند ولی به مسئولیت‌های اجتماعی خود عمل نمی‌کنند. بر اساس اصول قانون ششم توسعه ؛ در قبال حمایت از معادن و صنایع که تکلیف استان هاست، درصدی از فروش صنایع و معادن باید به مسئولیت اجتماعی در عرصه های درمانی، عمرانی،  محیط زیست و… منطقه اطراف اختصاص داده شود. حوزه مسئولیت های اجتماعی، گستره وسیعی دارد ولذا نباید در مفاهیم ابتدایی متوقف شود، مسئولیت اجتماعی می تواند در تسطیح، بهسازی و آسفالت محوری دیده شود که هر روز مورد استفاده ماشین آلات سنگین یک واحد اقتصادی قرار می گیرد، در انجام امور خیریه همچون کمک به خانواده های کم درآمد خلاصه شود، به جذب نیروی جوان جویای کار بینجامد، در ساخت مسجد و مدرسه و درمانگاه یا حمایت از ورزشکاران و تیم های ورزشی یا دانشجویان و دانش آموزان مستعد منطقه خلاصه شود، یا ایجاد حساب های بانکی با گردش مالی بالا در بانک های استان را به همراه داشته باشد و یا… بدون تردید اگر هر کدام از واحدهای تولیدی به ویژه در حوزه معدن و صنایع معدنی در انجام این مسئولیت های اجتماعی کوتاهی نکنند و به نوعی با تکالیفی که از سوی دستگاه های متولی برایشان تعیین می شود، مکلف به اجرای این مسئولیت ها شوند، قطع به یقین در رفع مشکلات موجود استان، گامی مؤثر خواهد بود.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷  اعلام یا ارسال بفرمایید)