بهروزی فر – آذرماه سال گذشته بود که برای خرید یک هدیه، سر و کارمان به یک فروشگاه لوازم خانگی افتاد، اجناس را به دنبال وسیله ای که قیافه بزرگ اما قیمت پایینی داشته باشد، سبک سنگین می کردیم که فروشنده به دادمان رسید و با راهنمایی هایش تقریباً توانستیم به هدف مان برسیم. او که گوش شنوایی پیدا کرده بود، سر درد دلش باز شد و از وضعیت بازار و اینکه جای خالی اجناس فروخته شده را باید با قیمتی گزاف تر پر کند، کلی گلایه داشت و لابه لای همان عجز و لابه ها به ما توصیه کرد که هر چه لوازم خانگی لازم داریم سریع بخریم که دلار قرار است تا عید به ۵۰ هزار تومان برسد. حرفش را رد کردم و گفتم این پیش بینی ها بازار را متلاطم می کند و اصلاً به صلاح نیست ولی او با چند دلیل خیلی ساده ناشی از چند سال کار کردن خود در بازار، به ما ثابت کرد که این اتفاق می افتد.نیمه های بهمن بود، دوستی می گفت برای خرید برنج پاکستانی با یک نشان خاص به مغازه ای مراجعه کردم و وقتی از افزایش ۱۰۰ هزار تومانی قیمت آن به نسبت دو ماه قبلش شاکی شدم، فروشنده گفت باری که تازه خریده ام، بیش از این است و شما دفعه بعد که بیایید، این برنج را گران تر خواهید خرید، با این توضیح به ناچار به جای یک کیسه، سه کیسه برنج خریدم و به خانه بردم. اوایل اسفندماه هم، همکارم که در حال تکمیل خانه ای که پیش خرید کرده، بود، ناراضی از وضعیت بازار و قیمت های سر به فلک کشیده ناشی از شتاب آسانسوری دلار و بی ثباتی بازار، از یک اتفاق تلخ تر گفت، آن هم اینکه وقتی برای خرید برخی اقلام مثل پکیج، رادیاتور، کولر و… به مغازه ها مراجعه می کند، فروشنده می گوید که تولید کننده و کارخانه کالای موجودی انبار را نمی فروشد، آن هم به این علت که با این سیر صعودی ارز، همه آن چه به فروش برسد را باید بعد عید با چند برابر قیمت آماده کند ، و از طرفی کالایی که اگر همین طور در جای خود ثابت بماند تا ۲۰ روز بعد، با حداقل ۳۰ درصد افزایش قیمت مواجه خواهد بود و خود به خود ارزش بیشتری خواهد داشت، هیچ دلیلی ندارد از لیست موجودی کسر شود. اواخر اسفند ماه هم که به همان شکلی که بانک ها، کرکره پرداخت تسهیلات را پایین می کشند و تا اواسط اردیبهشت ماه از تحویل وام به مشتری خبری نیست، برخی مجموعه ها به ویژه حوزه های تأسیساتی، به بهانه تعطیلی کارخانه ها و واحدهای تولیدیشان، به مردم تفهیم می کردند که مثلاً شیر آلاتی که می خواهید الان انتخاب کنید، بعداً و با قیمت روز و جدید کارخانه باید تحویل بگیرید. علیرغم تلاش دولت برای فروکش کردن آتش تنور تفتیده قیمت دلار و کاهش نرخ آن در چند مرحله، اما دلار ۶۰ هزار تومانی کار خود را کرد و متأسفانه شد، آن چه آن بازاری شهر و دیگر همتایانش پیش بینی می کردند. این روزها اگر چه از صف های طویل خرید برنج و مرغ خبری نیست اما ترس از آینده مبهم اقتصادی، نگرانی از افزایش قیمت کالاهای اساسی، تجربه های تلخ گذشته، تبلیغات سوء رسانه های هدفدار، بی اعتمادی به سیاست گذاری ها و وعده های متولیان، تصور ناتوانی دولت در مهار گرانی های تحمیلی به بازار، خبرهای نگران کننده از افزایش بیش از ۳۰ درصدی برخی کالاها و… از نیمه های سال گذشته تاکنون جامعه را به سمت رفتارهای مخربی سوق داده که بر افزایش قیمت ها و ایجاد حباب تورمی در بازار می افزاید.بنا به باور اقتصاددانان؛ بازار همواره تحت تأثیر دو اصل عرضه و تقاضاست و تورم زمانى به وجود مى‌آید که تقاضا به هر دلیلی همچون افزایش مخارج دولت، انتشار پول توسط بانک مرکزى، افزایش تقاضاى مردم و بخش خصوصى، توسعه صادرات یا کاهش واردات و… افزایش یابد ولى در مقابل عرضه ثابت بماند و یا روند افزایشی آن، کمتر از نرخ رشد تقاضا باشد، لذا پرهیز از رفتارهای هیجانی در برابر نوسانات شدید و تغییر رفتار مصرف کننده در شرایط خاص می تواند زمینه ها را برای پیشگیری از تشدید بحران فراهم آورد. حقیقت این است که به همان اندازه که مسئولان در مدیریت بازار و کنترل قیمت ها از طریق سیاست گذاری و نظارت، نقش دارند، مردم هم می توانند در مبارزه با پدیده‌هاى تورم و گرانی، سهم بسزایی ایفا نمایند. مهمترین راهکار در چنین شرایطى این است که دولت با کمک به افزایش تولید، تخفیف فشار تورم و نیز حمایت از نیازهای اساسی مردم، سیاست‌هاى افزایش عرضه با قیمت مناسب را در دستور کار قرار دهد و براى جلوگیرى از رشد تورم تلاش نماید، مردم نیز وظیفه دارند بازار سیاه را بشکنند و با امتناع از خرید کالاهای مورد نظر، از قرار گرفتن کالا در مسیر سودجویی جلوگیرى کنند تا عرضه به‌صورت طبیعى درآید و قیمت‌ها تنزل یابد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۷۲۴۸۲۸۹ اعلام یا ارسال بفرمایید)