بهروزی فر – ماه محرم با همه شکوه و عظمتش از راه رسید و یکبار دیگر این توفیق ارزانی عمرمان شد تا با مطالعه کتب و مقالات موثق و حظ بردن پای منابر سخنوران و اهل فن و خطابه، از لحظه لحظه این ایام برای مرور رخدادهای تاریخی عجیبش بهره ببریم و چه فرصتی از این نیکوتر برای خطبه خوانان و مداحان و قلم به دستان و صاحب نظران که در هر محفل و شرایط مناسبی از مناقب خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام بگویند و عظمت نگاه و سیره شان را بدون تحریف و تفسیر به رأی و بنا به برداشت های شخصی! برای نسل امروزی ها به تصویر بکشند.یکی از اساتید بنامی که توانسته به خوبی شخصیت امام حسین علیه السلام را بشناسد و واقعیت های زندگی این ابرمرد را به رشته تحریر درآورد، استاد سخن و خطابه، شهید مرتضی مطهری است که در مقالات، سخنرانی ها و یادداشت های فراوان خود که بخش هایی از آن ها در کتاب دو جلدی “حماسه حسینی” گردآوری شده، شخصیت امام حسین علیه السلام را این گونه تفسیر می کند؛ “ادعای اینکه کسی بگوید من کلید شخصیت کسی مانند علی یا حسین بن علی را به دست آورده ام، انصافاً ادعای گزافی است و من جرأت نمی کنم چنین سخنی بگویم، اما این قدر می توانم ادعا کنم که در حدودی که من حسین را شناخته و تاریخچه زندگی او را خوانده ام و سخنان او را- که متأسفانه بسیار کم به دست ما رسیده است- به دست آورده ام، و در حدودی که تاریخ عاشورا را- که خوشبختانه این تاریخ مضبوط است- مطالعه کرده و خطابه ها و نصایح و شعارهای حسین را به دست آورده ام، می توانم این طور بگویم که از نظر من کلید شخصیت حسین حماسه است، شور است، عظمت است، صلابت است، شدت است، ایستادگی است، حق پرستی است.سخنانی که از حسین بن علی علیه السلام نقل شده نادر است ولی همان مقداری که هست از همین روح حکایت می کند. از حسین بن علی پرسیدند: شما سخنی را که با گوش خودت از پیغمبر شنیده باشی، برای ما نقل کن. ببینید انتخاب حسین از سخنان پیغمبر چگونه است! از همین جا شما می توانید مقدار شخصیت او را به دست آورید. حسین علیه السلام گفت؛ آنچه که من از پیغمبر شنیده ام این است: «خدا کارهای بزرگ و مرتفع را دوست می دارد، از چیزهای پست بدش می آید» . رفعت و عظمت را ببینید که وقتی می خواهد سخنی از پیغمبر نقل کند اینچنین سخنی را انتخاب می کند؛ در واقع دارد خودش را نشان می دهد”.بر اساس نوشته های استاد مطهری،” جمله دیگری که باز از او – -امام حسین علیه السلام – نقل کرده اند این است، ضمناً شما از اینجا بفهمید یک مردی که حماسه الهی است فرقش با دیگران چیست؟! او می گوید: «جمیع آنچه خورشید بر آن طلوع می کند، تمام دنیا و مافیها، دریای آن و خشکی آن، کوه و دشت آن در نزد کسی که با خدای خودش آشنایی دارد و عظمت الهی را درک کرده و در پیشگاه الهی سرسپرده است، مثل یک سایه است…آیا یک آزادمرد پیدا نمی شود که به دنیا و مافیهای آن بی اعتنا باشد؟ دنیا و مافیها برای انسانی که بخواهد خود را برده و بنده آن کند، به آن طمع داشته باشد و آن را هدف کار خودش قرار بدهد، مثل لُماظَه است. می دانید لُماظَه چیست؟ انسان وقتی غذا می خورد، لای دندان‌هایش یک چیزهایی مثلاً یک تکه گوشتی باقی می ماند که با خلال آن را درمی آورد. همان را لُماظَه می گویند. یزید و مُلک یزید و دنیا و مافیهایش در منطق حسین علیه السلام لُماظه هستند. بعد می گوید: أیها النّاس! در دنیا بجز خدا چیزی پیدا نمی شود که این ارزش را داشته باشد که شما جان و نفس خودتان را به آن بفروشید؛ خودتان را نفروشید، آزادمرد باشید، خودفروش نباشید». امام حسین علیه السلام در جمله ای دیگر می فرماید: «اَلنّاسُ عَبیدُ الدُّنْیا». عیب مردم این است که بنده دنیا هستند، برده صفت هستند، بنده مطامع خودشان هستند. روی همین جهت، دین- که جوهر آزادی است و انسان را از غیر خدا آزاد و بنده  حقیقت می کند- در عمق روح شان اثر نگذاشته است”.استاد مطهری در این مجموعه های فاخر، ضمن تشریح نوع قیام و نهضت امام حسین علیه السلام از جنبه های حادثه کربلا می گوید و به تأثیر قیام امام حسین علیه السلام در میان ملت ها می پردازد و درخصوص علت ماندگاری پیام امام حسین علیه السلام می گوید:”  تاریخ نشان می‌دهد سخنانی که با خون نوشته شده هرگز پاک نمی‌شود زیرا از کمال صداقت و خلوص و عمق تصمیم و اندیشه حکایت می‌کند. منطق شهید فوق منطق های دیگر است. بسیاری از سلاطین مایل بودند که نام‌شان و سخن شان و پیام شان( هر چند پیامی برای انسان‌ها نداشته‌اند، اظهار خودخواهی بوده است و بس ) باقی‏ بماند، [ لذا ] آنرا بر لوحه‏ های سنگی (یا فلزی) حک می کرده اند که مثلاً منم شاه شاهان، … ولی هرگز این نوشته ها در دل‌ها و سینه های مردم ثبت نشده و در آنجا نقش نگرفته است، اما پیام هایی مانند پیام امام حسین بدون آنکه در صفحه سنگی یا لوحه فلزی حک شود، چون با خون خودشان و با اینکه صرفاً روی صفحه لرزان هوا ثبت شد، در دل‌ها و سینه ها حک شد و مانند خطوط نورانی وحی در دل انبیاء، برای همیشه باقی ماند (اِنَّ لِلحُسین مَحَبَّهٌ مَکنونهٌ فِی قُلوبِ المُومِنین)، در عالی ترین مقامات و مراکز روح ها ثبت شد تا آنجا که دل‌ها کانونی شد از احساسات او، بردن نامش اشکها را جاری می سازد”. و به راستی که چه فرصتی از عزاداری های ماه های محرم و صفر، مغتنم تر که چنین ویژگی هایی از شخصیت امام حسین علیه السلام، نقل و تحلیل گردد و به جای این که تنها از مظلومیت این ابرمرد در صحرای نینوا سخن گفته شود تا طعم روضه ها داغ تر و حزن انگیزتر شود، نیمه پنهان وجود این ماه کامل! به تفسیر کشیده شود تا شاید واقعیت های تاریخ شیعه در این روزگاران تلاش برای شیعه ستیزی و ایران هراسی روشن تر و روشن تر گردد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷  اعلام یا ارسال بفرمایید)