سلام. متاسفانه بارها در خیابان های شهر دیدم که کودکی تا کمر در سطل زباله خم می شود و به دنبال چیزی برای یافتن و در نهایت فروش آن به ضایعات فروشی است. گویا این وضع ناخوشایند تمامی ندارد و مدام در حال پاسکاری بین نهادهای مسئول و ارائه امارها مختلف بین این سازمان ها هستیم. طی دو سه سال اخیر هم با افزایش مشکلات اقتصادی مردم گرایش به این کار و به ویژه کودکان زیاد شده و همین اقدامات نیم بند مسئولان هم نتوانسته این کار رو در مرکز استان کم کنه. یادمه چند وقت پیش شهردار در یک جلسه ای از گردش میلیاردی این کار در بیرجند سخن گفت، هرچند که به نظر برخی ها کارشناسان گردش بالای مالی زباله گردی باعث وسوسه مدیران شهری برای بدست گرفتن بازار این کار شده و کودکان زباله گرد اصلا مورد اهمیت این سازمان نبوده و نخواهد بود. هیچ وقت مسئولی از این منظر به این قضیه نگاه نکرده که زباله گردی نشان از زخم عمیق و فقری ویرانگر بر پیکر شهر دارد، زخمی که هر از چندگاهی سر باز می‌کند و داغی تازه بر احساسات افکار عمومی نشان می گذارد. یا هیچ وقت مشکلات بیماری این کودکان و افراد زباله گرد اهمیت جدی در بین مدیران استانی نداشته است. این کودکان علاوه بر بیماری های زیادی که خود زباله به همراه دارد، سرنگ ها و تیغ های سطل های زباله هم برای زباله گردها بسیار خطرناک هستند، وسایل نوک تیزی که یک خراش با آنها کافی است تا بیماری هایی مانند ایدز و هپاتیت به افراد منتقل شود و با این کار نه تنها جان زباله گردها به خطر می افتد، بلکه تهدیدی جدی برای سلامت جامعه به شمار می روند. گفتنی ها در این خصوص زیاد است اما فقط این نکته رو اضافه کنم یک بار برای همیشه به این معضل به طور ریشه ای برخورد کنید و امیدوارم گزارش های بعدی روزنامه شما درباره پایان این روند باشه. داستان کودکان کار در مرکز استان به قصه پر از غصه ای تبدیل شده که هیچ کس اهمیتی به این کودکان نمی دهد و اصلا برایشان آسیب های اجتماعی که در سال های اینده گریبان این کودکان و در نهایت جامعه مهم نیست.