هرم پور – اظهارات تکان دهنده و انصافاً قابل تأمل رئیس کل محترم دادگستری استان در خصوص بحث مواد مخدر در استان، هنوز بعد از یکی دو روز، همچون موجی سهمگین ذهنم را درگیر کرده است. اینکه بالاترین مقام قضایی در استان از آمار دستگیری هشت هزار نفر در رابطه با مواد مخدر فقط در مدت زمان ۱۰ ماه در استان خبر می دهند به شدت قابل تحلیل است. اینکه ایشان دلسوزانه بیان می کنند که بیشترین ورودی زندانی در کشور نسبت به جمعیت، مربوط به استان خراسان جنوبی است، دنیایی از حرف دارد. اینکه ایشان از کشفیات ۷۰ تنی مواد مخدر در استان و پر شدن سریع زندانهای استان از زندانیانی که ۸۱ درصد آنها زندانی مواد مخدر هستند سخن می گویند درد دلی دغدغه مندانه همراه با گلایه ها و نقدهایی ظریف در دل این صحبت هاست که اهل فن و اهل فکر قطعاً بعد از شنیدن این صحبت های مهم به آن رسیدند و خواهند رسید. هشدارهایی در این موضوع و گفته ها و نوشته هایی در مقام نگرانی از آینده استان را سالهاست به طرق مختلف در مطبوعات و رسانه های استان درج می کنیم. شخصاً بنابر تشخیص هیأت تحریریه روزنامه آوای خراسان جنوبی و تأکید مدیران این روزنامه یادم هست حداقل در این یکی دو ساله چندین سرمقاله و یادداشت و گزارش در باب ضرورت توجه به بحث مهم مواد مخدر در استان نوشته و منتشر کرده ام. صدها بار در این سالها نوشته ایم که به دلایل داخلی و به دلایل خارجی، بخشی از پهنه ی وسیع خراسان جنوبی به عنوان شاهراه طلایی ترانزیت مواد مخدر از مرزهای شرقی به عمق کشور شناخته می شود و همه ساله علاوه بر شهدای گرانقدر، هزاران هزار آسیب متعدد دیگر را به این استان محروم و مظلوم و مردم نجیبش وارد می نماید. اما واقعیت این است که مگر همه چیز در مرزها تعریف می شود؟ مگر همه چیز در ید و اختیار دستگاههای انتظامی و امنیتی و نظامی استان است که مقابله های همیشگی داشته باشند؟ و مگر نه این است که این همه، نتیجه ی تلاش های این دستگاهها بوده وگرنه مشخص نبود این ورود و اثرگذاریِ این حجم عظیم از مواد مخدر و عناصر پای کار آن چه عاقبتی برای استان رقم بزند؟ و تازه همه می دانیم که در تأیید صحبت های حجت الاسلام حمیدی رئیس کل محترم دادگستری استان، این حجم از کشفیات، توسط دستگاههای مربوطه شناسایی شده و مشخص نیست چه حجمی از این مواد مخدر از استان عبور کرده و به عمق کشور رسیده است؟ روی صحبتم با دستگاههای مهم در حوزه های اجتماعی و فرهنگی در استان است که در این یکی دو روز اخیر، روزه سکوت در پیش گرفته اند و با در پیش گرفتن یک بی خیالی راهبردی تأسف آور، سهمی از این دردها و رنج های نشسته بر رخ استان برای خودشان قائل نیستند؛ در تمام این سالها نقشه ی راه شما برای بحث مبارزه فرهنگی و اجتماعی با این بلای خانمانسوز چه بوده؟ بودجه ها و اعتبارات را چه طور هزینه کرده اید که یک استان نهصدهزار نفری با چنین فاجعه ای روبرو شده ایم؟ در جلسات چه می کرده اید که بعد از سالها، استان با این عمق از مشکلات باید روبرو بشود؟ در بخشنامها و ابلاغیه ها چه نوشته اید که ماحصلش این آمار و ارقام باورنکردنی شده است؟ بی توجهی به هشدارهای مکرر رسانه ای را چرا مدام به حساب سیاه نمایی گذاشتید و امروز اینچنین در منجلاب تصمیم های نابخردانه ی خودتان فرو رفته اید؟ استان را با تعارفات و رودربایستی اداره می کنید؟ مشکلات را فقط در حد و چارچوب چهارتا جلسه ی بی خاصیت و رفع تکلیف کن می بینید؟ مسببین اصلی وقوع چنین فاجعه ای در استان چه کسانی هستند؟ و آیا باز قرار است متعاقب این موضوع، دهها جلسه ی بی خاصیت دیگر برگزار شود، دهها بخشنامه صادر شود و میلیون ها اعتبار تخصیص پیدا کند تا دوباره و صدباره بر چهره ی استان به دستِ مُشتی ناکاربلدِ غیرمتخصصِ بی دغدغه، خراشی از زخم بی تدبیری و بی مبالاتی نقش ببندد؟ آیا بعضی از مدیران و دستگاههای متولی تاوان دنیایی و آخرتی این حجم عظیم از مشکلات و تبعات در استان را برای خانواده های غوطه ور در رنج حاصل از این مشکلات قبول می کنند و خواهند پرداخت؟ حاج آقای حمیدی؛ رئیس محترم کل دادگستری استان! سپاسگزاریم که این تلنگر ویژه را به ما و به بسیاری از مدیران استان زدید. لطفاً کار را تمام کنید و گریبان بعضی از مدیرانی را که در این حوزه ترک فعل کرده اند سخت و محکم بچسبید و پاسخ بخواهید. به خدا همه ی استان به ویژه خانواده های رنج کشیده از این درد ناتمام دعاگویتان خواهند بود.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود را درباره این سرمقاله به شماره ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ ارسال بفرمایید)