محمدرسول ابراهیمی اسفدن

برخی فروشگاه‌های زنجیره‌ای این روزها در حالی به وجود آورنده صف‌های طویل شده‌اند که جولان کرونا می‌تازد و جان می‌گیرد. طلوع خورشید در بیرجند رویی خوش ندارد زیرا برخی‌ها قبل از طلوع و ساعت‌ها قبل از آغاز به کار فروشگاه‌های زنجیره‌ای صف می‌کشند. کمبود روغن نباتی که ۷۰ درصد مصرف مردم این استان از این نوع روغن است و از طرفی روغن مایع که این روزها به دلیل سهولت در تولید بیشتر ارایه می‌شود یکی از دلایل این صف‌ها است که در این بین نوسان قیمت گوشت هم مزید بر علت شد. افزایش قیمت مرغ به دلیل کمبود نهاده‌های دامی و توزیع مرغ یارانه‌ای باز هم در فروشگاه‌های زنجیره‌ای خاص از دیگر دلایل است که صبحی غیر چشم‌نواز را در مهد فرهنگ ایران زمین به نمایش می‌گذارد. بچه‌های خردسالی که مجبور به تحمل کردن در صف هستند و کارگری که برای رفتن لحظه شماری می‌کند همه اینها تصاویر نازیبایی است که شاید بهتر می‌شود آنها را مدیریت کرد. کاش نحوه تولید، عرضه و تقاضا هم این روزها سرفصل بهداشتی می‌داشت و کاش قبل از اینکه این تجمع‌ها را ایجاد کنیم فکری برای نحوه بهتر توزیع برمی‌داشتیم و خیلی از کاش‌ها که به تخت بیمارستان و سنگ سخت قبرستان ختم خواهد شد. کمبود برخی نهاده‌ها و مواد اولیه تولید با توجه به تحریم‌های ظالمانه کاملا قابل درک است اما نمی‌توان نسبت به مدیریت آنچه که داریم بی‌تفاوت بود. چرا در دوره سخت اقتصادی مقتضیات زمان و مکان را در نظر نمی‌گیریم، انگشت اشاره فقط به سمت مسئولان نیست. چرا به هم رحم نمی‌کنیم، کالایی که کم است و به همه نمی‌رسد را چرا در خانه انبار می‌کنیم در صورتی که این هم نوعی از احتکار واقعی اما کوچک است. آیا واقعا یاد گرفته‌ایم توزیع عادلانه را و آیا حقی از کسی در این شرایط ضایع نکرده‌ایم، برخی می‌گویند پولش را داده‌ایم آیا این توضیح قابل توجیه است. اینها همه چراهایی است که دیگر به مسوولان ربطی ندارد و خودمان مقصریم اما مدیریت اقتصادی چندجانبه این روزها نیاز کشور است که متاسفانه ایده آل نیست و باید با هم‌افزایی و همکاری بین مردم و مسئولان طرحی نو در انداخت.