بهروزی فر – از فردا چهارشنبه بیستم اسفند ماه، استان، همزمان با سراسر کشور، وارد فاز عملیاتی انتخابات ۱۴۰۰ می شود، یعنی عملاً فرصتی که همه منتظرش هستیم، به فرجام، نزدیک و نزدیکتر می شود. حالا دقیقاً رسیده ایم به روزهایی که واکنش گروه های مختلف با این موقعیت، هویدا می شود؛ گروهی که فکر می کنند، از آنها که بر کرسی های ساختمان شورا تکیه زده اند، کارایی و تدبر بسیار بیشتری دارند، تکلیف خود را روشن کرده اند، سنگ هاشان را با دل شان واکنده اند و قرار است برای اولین مرتبه، سنگ شان را به ترازو بزنند و شانس خود را در رقابت بیازمایند، این ها، امشب، مدارک آماده شده را چند بار مرور می کنند تا فردا به هنگام ورود به سامانه های مجازی، با مشکلی مواجه نشوند و بتوانند به سرعت ثبت نام کنند و گام اول را با موفقیت بردارند، و چه بسا! فامیل را به صف می کنند که اگر مشکلی پیش آمد، هر کس بنا به تخصص خود، گره را باز کند و البته همه شاهد و ناظر این اتفاق میمون و مبارک باشند. گروه دوم؛ هنوز بر سر دو راهی اند، یک دل، آنها را به رفتن و آزمودن بخت تشویق می کند و یک دل هم ورود به این حوزه و سر بی درد خود را به درد انداختن! و درگیر شدن با مسایل و مشکلات شهری! را جز دردسر نمی داند و منع شان می کند. این دسته تا دقیقه نود در برزخ تردید و دودلی دست و پا می زنند. آمدن یا پشیمان شدن شان به شدت به نظر اطرافیان بستگی دارد، به این ترتیب که، اگر رفقا وارد گود و گردونه شدن شان را به صلاح ندانسته و آن را دون شأن شان بدانند، منصرف می شوند ولی اگر هزار و یک دلیل بیاورند که الّا و لابد باید بر کرسی بنشینند و فلان کار را بکنند و بهمان گام را برای منطقه بردارند یا بیسان اقدام را برای گروه همفکرشان انجام دهند و نماینده حزب شان در شورا باشند تا یک جای خالی را صرفاً برای چشم و ابرو کشیدن به رقبا پر کنند و … از همه مهمتر این که ردای شورا را برازنده قامت شان بدانند، قطعاً مدارک آماده را رو می کنند و ثبت نام خود را نهایی کرده و از همین لحظه، خود را در حال صعود از پله های ترقی می بینند. گروهی هم که یکی دو دوره نام آوری را تجربه کرده اند، طعم شیرین شهرت به دهان شان مزه کرده، این بار هم تردیدی در حضور ندارند و چون حس می کنند سرقفلی شورا را به نام شان زده اند، خود را از مدت ها قبل برای ثبت نام و ورود به شورای ششم آماده کرده اند. در همین جمعِ پیشکسوتان اما، عده ای هم هستند که بعد از چند سال، تازه فهمیده اند؛ “کار هر بافنده و حلاج نیست / از کمان سست، سخت انداختن”، این افراد، عطای شورا را به لقایش بخشیده و قید دوباره آمدن را از بیخ زده اند و بر این باورند که؛ “اگه هوسه، همین یکی دو باره بسه” . گروه آخری هم، عامه مردمند، گروه کثیری که از دور نظاره گر اتفاقات می باشند. این ها به آمدن و وارد گردونه شدن، اصلاً!!! نمی اندیشند، فقط منتظرند که لیست روزانه ثبت نام کننده ها به صورت رسمی و غیر رسمی منتشر شود تا ببینند کدام ها را می شناسند، با کدام هاشان همکلاسی بوده اند، کدام هاشان سرش به تنش می ارزد، کدام ها نخالگی دارند اما به ترفندهایی توانسته اند نظر موافق تصمیم گیران را جلب کنند و کدام ها…این که ما کجای این قصه ایم و به کدام گروه شبیه تریم، خیلی مهم نیست، مهم این است که از فردا بازار برخی عبارت ها و واژها، داغِ داغ می شود؛ “شُما بُر چه ثبتِ نام نِمُکُنِی؟!”، “شُما از خِیله ازینونه که هستن بهتری”،” باز دوبَرِه یَه عِدِیه بخَمرَفت که هیچه از رویینو نِمِشو”،… و مهمتر آن است که اگر خود را لایق حضور می دانیم و به واسطه توان، استعداد، لیاقت و تخصصی که در وجودمان نهاده شده، قرار است ثبت نام کنیم، قدری منصف باشیم. عامیانه اش این است که از حوزه شهری و حقوق شهروندی، آن قدری می دانیم که بتوانیم برای بهسازی معابر، زیباسازی شهر، تنوع المان ها، نوآوری در مبلمان شهری، جانمایی درست کاربری ها، ایجاد زمینه های نشاط و رفاه عمومی و… تصمیم گیری کنیم، یا در شناخت افراد به چنان تبحری رسیده ایم که بدون سفارش یکی و دستور دیگری! از میان بیشمار آدمیان مدعی توانمندی یا توانمندان واقعی، فردی را به عنوان دهیار یا شهردار برگزینیم که آینده خوبی برای شهر و روستامان رقم بزند، یا به اندازه ای توانسته ایم در حوزه کاری خود با دیگرانِ مؤثر ارتباط بگیریم که الان روی بودن شان حساب کنیم و از ظرفیت شان برای توسعه منطقه بهره ببریم، یا به آن چنان اخلاصی در عمل رسیده ایم که همچون شهردار شهید باکری-که چند روز دیگر سالروز شهادتش است- بخشی از حقوق مان را به یکی از همکاران مشکل دارمان بدهیم، بدون این که خودش خبر داشته باشد، یا نیمه شب های بارانی، بیغوله های شهر را بگردیم و بی آن که کسی متوجه شود، زیر باران، راه آب باز کنیم تا آب به خانه مردم نیفتد.
راستی، شما که در توانِ شما هست، شما بُر چه ثبت نام نِمُکُنِی؟!
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)
