«رمضوخونی» از سنت‌های دیرینه ماه رمضان در خراسان‌جنوبی است که امسال با شیوع کرونا صدای نوجوانان رمضانی خوان در شهر نمی آید. از قرن‌های گذشته تا به امروز سنت‌های بسیار زیبایی در بیرجند، درمیان، طبس و خوسف و سایر شهرستان خراسان‌جنوبی برقرار بوده که برخی از آنان تا همین امروز در نقاطی از استان اجرا می‌شود. معرفی این آداب و رسوم با تأکید بر این نکته صورت می‌گیرد که بسیاری از آنان جنبه اجتماعی داشته و در شرایط شیوع کرونا اجرای آن توصیه نمی‌شود.مسئول حوزه پژوهش میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به مهر گفت: در سنت رمضوخونی نوجوانان به درب منازل رفته و اشعاری با محوریت موضوعاتی چون یاد خدا، خبر از آمدن ماه رمضان، مدح حضرت رسول اکرم (ص) و ائمه معصومین (ع) می‌خواندند و در بخش انتهایی درخواست خود را برای دریافت هدیه‌ای از صاحب خانه مطرح می‌کردند. برآبادی با اشاره به اینکه رمضو خونی بیشتر در شهرستان بیرجند رواج داشته است، یادآور شد: تأکید مجدد بر این است که با توجه به شیوع بیماری کرونا در سال جاری کودکان و نوجوانان به هیچ وجه مبادرت به انجام سنت «رمضوخوانی» نکنند. رمضان خوانی معمولاً در نیمه دوم ماه رمضان با سه هدف خبر رسانی برای ماه رمضان، انجام حرکت فرهنگی که برای مردم شور و نشاط به وجود می‌آورد و نیز جمع‌آوری نذورات مردمی و مصرف کردن آن در امور خیر برگزار می‌شود. پس از نماز و افطار عده‌ای از پسران نوجوان و جوان در دسته‌های ۴ تا ۶ نفری که یک نفر سرگروه است و استاد نامیده می‌شود به درب خانه‌های همسایه‌ها و به ویژه توانگران و اغنیا رفته و به امید گرفتن تنقلات و یا وجه نقد، اشعاری خاص می‌خواندند که در اصطلاح محلی به آن رمضانی می‌گویند. در پایان مراسم، اعضای گروه بخشی از نذورات را بین خود و مابقی آن را بین نیازمندانی که مورد نظر آنهاست تقسیم می‌کنند و به دست آنان می‌رسانند.مراسم رمضان خوانی به شماره ۸۱۱ در تاریخ چهارم بهمن ماه ۹۱ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
تغییر سبک زندگی برای روزه‌داری
برآبادی، درباره سنت ها این طور گفت: مردم خراسان‌جنوبی از دیرباز سبک زندگی خود در ماه رمضان را تغییر می‌دادند. مثلا مردان خانواده معمولاً بعد از خوردن سحری و اقامه نماز صبح فعالیت‌های خود به ویژه کسب و کارهای یدی را آغاز می‌کردند تا بتوانند قبل از ظهر به منزل برگردند و با وجود گرما و با دهان روزه مجبور به کار نباشند. وی ادامه داد: از دیگر سنت‌های دیرین مردم خراسان‌جنوبی در ماه مبارک رمضان بیدار کردن دوستان و همسایگان برای سحر ماه مبارک رمضان است.
سنت طبل‌زنی
وی با بیان اینکه یکی از این سنت‌های مردم دیار خاوران برای بیدار کردن افراد جهت سحری سنت طبل زنی است، گفت: در این سنت با طبل زنی در نیمه شب افراد از نزدیک بودن سحر مطلع می‌شدند.برآبادی اظهار کرد: این سنت در بسیاری از شهرستان‌های خراسان‌جنوبی رواج داشته است و بیش از همه رد پای این سنت را در شهرستان طبس می‌توان مشاهده کرد.در گذشته‌های دور مراسم طبل زنی در ماه مبارک رمضان جهت آگاه کردن مؤمنان هنگام سحر در شهرستان طبس رایج شده بود. انجام این امر یکی از نیات واقفان آن «محمدباقر خان عماد الملک» است که تاریخ موقوفه عمادالملکی به سال ۱۳۰۰ هجری قمری بر می‌گردد و ماندگاری آن نیز به دلیل موقوفه بودن و اجرای نیات خیر واقف است. آلات و وسایل طبل زنی ماه مبارک رمضان در طبس عبارتند از: پنج قطعه ظرف استوانه‌ای شامل سه عدد کاسه به نام «چاشنی» و سه ظرف استوانه‌ای به نامهای «سرنواز»، «بردست» و «آلیاژی» که معمولاً ترکیبی است از «مس و نقره» و با استفاده از پوست گاو و بر روی ظروف فوق طبل‌ها را آماده می‌کردند. مکان به صدا درآمدن طبل‌ها تا پیش از زلزله سال ۱۳۵۷ طبس، در بالای کاروانسرای میدان امام (ره) طبس بوده و امروزه در بالای حسینیه عماد الملک انجام می‌گیرد.
ابتکاری برای دوام یک آیین
طبل‌ها جزو غنایم جنگی میر محمدخان یکی از حاکمان پیشین طبس است و در نبردی که بین او و جعفرخان پدر لطفعلی خان زند در می‌گیرد، به غنیمت گرفته می‌شود. پس از شکست جعفرخان در جنگ، این طبل‌ها مدتی در محل دیوان خانه حاکم شهر طبس غیر قابل استفاده بوده است، تا اینکه به پیشنهاد عماد الملک یکی از فرزندان میرمحمد خان که فرد خیری بوده و به آبادانی اهمیت می‌داده، طبل‌ها به همراه یک عراده توپ، در اسحار ماه مبارک رمضان برای اعلان بیدارباش مؤمنان به کاربرده شد؛ به نحوی که طبل‌ها در سه نوبت نواخته شود و مؤمنان را برای شب زنده داری و خوردن سحری بیدار کنند. در کنار اینها از یک عراده توپ هم در قدیم استفاده می‌شده که حدود چهل سال است، آن عراده دیگر کاربردی ندارد. اما طبل‌ها بیش از ۱۵۰ سال است که برای بیدارباش مؤمنان به کار می‌رود. در مجموع چهار نفر در نواختن طبل مشارکت دارند که طی سالیان متمادی افراد متعددی این کار را انجام می‌داده‌اند. مراسم طبل زنی در طبس در سه مرحله اجرا می‌شود:اولین طبل چهار ساعت پیش از اذان صبح است و روی طبل یک بار چوب زده می‌شود.پس از یک ساعت استراحت پشت سرش طبل دو زده می‌شود و دو چوب به علامت دو ساعت مانده به اذان صبح زده می‌شود و طبل سه یک ساعت مانده به اذان صبح به مدت یک ربع نواخته می‌شود. در پایان مراسم، سه چوب زده می‌شود به نشانه اینکه مؤمنان متوجه شوند، یک ساعت به اذان صبح باقی مانده است. پس از آن طبل‌ها کنار گذاشته می‌شود و طبال ها برای سحری خوردن به سمت خانه می‌روند. پس از یک ساعت اذان می‌گویند تا شبی دیگر. از سال ۱۳۱۸ تا کنون در ماه مبارک رمضان، مراسم طبل زنی هر شب و سه بار اجرا می‌شود. یکی از دلایلی که این طبل‌ها همچنان نواخته می‌شود، ابتکاری است که مرحوم عماد الملک به کار برده و وقف نامهای را تنظیم کرده و مشخص کرده چه کسانی مشغول طبالی و چه کسانی زنبورک چی و مشغول شلیک توپ و نیز چه کسانی فنجان کش یا پنگان کش بوده‌اند. سنت‌های ماه رمضان در خراسان‌جنوبی نشان از پیوند دیرینه مردمان این دیار با دین و مذهب دارد. از موضوع اشعار رمضوخوانی تا همت برای بیدار کردن دیگران برای سحری نشان از عمق دینداری مردم دیار خاوران از صدها سال پیش است.
