بهروزی فر- گفت: “زنگ زده ام گلایه ای بکنم” . گفتم: “بفرمایید در خدمتم” . گفت: “گلایه ام از روزنامه این است که چرا چشم هایش را بر روی برخی مسایل بسته” ؟ گفتم: “مورد خاصی مدنظر شماست” ؟ گفت: “همین مسایل اخیر استان که در فضای مجازی خیلی در موردشان صحبت شده و مردم هم خیلی به آن واکنش نشان داده اند” . گفتم:” فضای مجازی که چون در و دروازه ای ندارد، همیشه پر است از حرف و حدیث هایی که بعضی شان، منبع درستی ندارند، البته استثنائاتی هم داریم که انصافاً خیلی مؤثر هم بوده”. گفت:” اتفاقاً روزنامه هم، الان به همین شکل متهم است به این که به بعضی موضوعات، خوب ورود می کند و بر برخی ها هم باری به هر جهت، چشم می پوشد”. مکثی کرد و ادامه داد:” نمونه اش همین افتتاح پروژه های شهرداری طی چند شب اخیر است که نارضایتی هایی را برای مردم به همراه داشته و همه را به این نتیجه رسانده که مدیران که باید از همه بیشتر مجری قانون باشند، کمتر به ضوابط بهداشتی احترام می گذارند”.گفتم:  خوب، ما هم به سهم خودمان، معترض شدیم و ناقل گلایه های مردم بودیم” . گفت: “یادتان هست، در همین ستون مطلبی را زدید، تیترش را گذاشته بود، «زهرچشمی که انتظار داشتیم» ، من چون خیلی از آن نوشته خوشم آمده بود، حتی تیترش را به خاطر دارم و یادم هست که آن جا از یک داماد نهبندانی نوشتید که چون در بازه محدودیت های کرونایی، مراسم عروسی گرفته بود، به حکم دادستان راهی زندان شد”. گفتم:” کاملاً درست است، پاییز بود و زمانی که موج سوم کرونا، استان را به شدت متأثر کرده بود و آمار مرگ و میرها، هر روز بیشتر می شد. ما آن جا از خبری نوشتیم که اتفاقاً از فضای مجازی هم شروع شده بود. ماجرایش این بود که داماد و پدر عروس به علت برگزاری مراسم و به اتهام تهدید علیه بهداشت عمومی با صدور قرار کفالت و عدم معرفی کفیل روانه زندان شدند. علتش هم این بود که داماد چند روز قبل از برگزاری مراسم، نزد دادستان شهر رفته و این تذکر را گرفته بود که نباید جلسه برگزار کند، ولی سرباز زده بود و حتی با وجود این که موقع مراسم تذکر گرفته بود، مهمان ها را به پاتختی هم دعوت کرده بود که البته با حکم قضایی راهی زندان شد”. گفت:” خدا خیرتان بدهد، همین، شما آن جا اقدام دادستان را به خاطر ورود جدی به این تخطی تحسین کردید، البته گلایه من از دوستان قضا هم هست، چطور آن جا که یک شهروند جزء خطا می کند، دادستان ورود می کند و شما هم با آب و تاب تشکر می کنید، آن وقت الان که شهرداری با وجود این که ستاد کرونای استان رسماً از برگزاری مراسم برای افتتاح پروژه ها، منعش کرده، آن همه شلوغی راه می اندازد و با سلامتی مردم بازی می کند و هیچ کس هم نیست که بگوید؛ منش به چند”؟ گفتم:” این طور نیست، قطعاً شهرداری هم اخطارهای لازم را گرفته”. گفت:” ای بابا، اگر به خاطر مراسم افتتاح پارک جنگلی اخطار می گرفت که دوباره مهمان ها را به پاتختی دعوت نمی کرد و مراسمی برای بازگشایی پارک انقلاب برگزار نمی کرد”. مکثی کرد و ادامه داد:”ما قدردان همه زحمات شورا و شهرداری هستیم و واضح است که هزینه زیادی کرده اند که از پارک جنگلی، کاجستانی بسازند، و حق هم دارند که بخواهند چنین پروژه ای را طی مراسمی خاص افتتاح کنند و به مردم تحویل دهند، اما صحبت سرِ این است که حالا که کرونا دوباره خیز برداشته تا با موجی دیگر بر سایه شهرها خراب شود، برگزاری چنین مراسمی نه تنها مورد انتظار مردم نیست، بلکه شأنیت آن دستگاه را هم زیر سؤال می برد”. او همچنان می گفت و من حرفی برای گفتن نداشتم، و باز هم این جمله در ذهنم تداعی شد که؛ مردم ما می بینند، می دانند، می فهمند، درک می کنند، حواس شان هست، و اگر اعتراضی نمی کنند، صرفاً به جهت نجابت، شعور و فهمیدگی بیش از حدشان است.

(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷  اعلام یا ارسال بفرمایید)