مهدی آبادی – چهار سال از شهادت مردم جهاد و خدمت، حاج قاسم سلیمانی فرمانده بزرگ سپاه اسلام گذشت اما عشق و ارادات به سردار دل ها در دل مردم فروکش نکرد و در چهارمین سالگرد شهادت این مبارز سلحشور خودشان را به مزار شهیدان کرمان رساندند. همین واقعیت، دشمنان این مرز بوم را به جایی رساند که در سالگرد شهادت آن مرد بزرگ و در گلزار شهدای کرمان دست به جنایت زده و در ترو بی سابقه و دهشتناک نزدیک به ۱۰۰ نفر مرد، زن و کودک را به شهادت برسانند. برهیچ کس پوشیده نیست که این عمل خبیث و شیطانی جز از دست به خون‌آلوده‌ی شیطان بزرگ، آمریکا و هم‌دستان و نوچه‌هایش در منطقه و جهان برنمی‌آید و این هم بخاطر شکست‌های پی‌درپی‌ای است که مقاومت و حاج قاسم عزیز در منطقه برای آن‌ها رقم زده‌اند. حادثه تروریستی چهارشنبه کرمان نشان داد که دشمنان ملت ایران، عامل زوال و شکست های راهبری خود را حاج قاسم ها و ملت امام حسینی ایران می‌دانند. به معنای دقیق تر دشمنان چهره‌ای غیر از ایران و حاج قاسم را در جهان ریشه اصلی شکست‌ها و زوال خود نمی‌داند. این موضوع واقعا برای دشمن به شدت غیر قابل تحمل شده است. در تمام مراحل و اجزای جنایت کرمان، بغض و عصبانیت آمرین و عاملین کاملا نمایان هست. آن چیزی که حاج قاسم را متمایز و برجسته می‌کرد، این بود که این شهید برای اجرای راهبرد امنیتی کشور از‌خود‌گذشتگی تام و تمامی نشان داد. اگر ناامنی و تروریسم در هر نقطه از کشور نزدیک می‌شد، سردار حتما مستقیما ورود پیدا می‌کرد؛ کما ‌اینکه زمانی که تروریسم داعش به ۴۰‌کیلومتری مرز ایران در خاک عراق رسید، حاج قاسم شخصا به این موضوع ورود پیدا کرد و جبهه مبارزه با این پلیدی را مدیریت کرد و در نهایت داعش با مبارزه سردار نابود شد.. ملت ایران اکنون عزادار است و قلب همه ما با دیدن تصاویر شهدا و زخمی های این حادثه خونین جریحه دار شده و چشم انتظار پاسخ سهمگین به عوامل این انفجار ها می باشد. همانطور که مقام معظم رهبری در پیام خودشان به مناسبت شهادت جمعی از هموطنان در گلزار شهدای کرمان گفتند که « بدانند که این فاجعه آفرینی پاسخ سختی در پی خواهد داشت باذن الله» همه مردم خواستار پیگیری و اشد مجازات عوامل این حادثه هستند. تردیدی نیست که جنایتی در این ابعاد باید با پاسخ سخت و متناسب جمهوری اسلامی ایران مواجه شود. حتی در شرایطی که آمر و عامل میدانی این اقدام تروریستی مجزا باشند، باز هم لازم است هر یک از آن ها ضرب شست جمهوری اسلامی ایران و جبهه مقاومت را به گونه ای احساس کنند که موجب بازدارندگی آن ها در اقدامات بعدی شود. به بیان دیگر باید بپذیریم که نمی توان این اقدام را بدون پاسخ گذاشت. باید بدانیم که در صورت اینکه پاسخ مناسب و به موقع توسط ایران انجام نگیرد، ممکن است باز دشمنان به این اقدامات خرابکارانه خود ادامه دهند و در اینجا امنیت روانی عامه مردم مورد تهدید قرار خواهد گرفت. نکته دیگر این است که اگرچه این جنایت به شدیدترین لحن ممکن محکوم است اما این موضوع نافی ضرورت نقدهای سازنده برای تقویت نیروهای اجرائی برای برقراری امنیت بیشتر در چنین مراسماتی نیست؛ بنابراین باید مسئولان ذی‌ربط برای این منظور همکاری‌های لازم را انجام دهند. یقینا اگر این چرخش تعامل و نقد و توجه وجود نداشته باشد، بعد از مدتی این حادثه تلخ تروریستی به فراموشی سپرده خواهد شد و امکان تکرار محتمل است . امید است در اینده ای نه چندان دور انتقامی سخت ، این غم بزرگ را تسلی بخشد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۱۵۵۶۶۵۷۸۲ اعلام یا ارسال بفرمایید)