هرم پور – مدت هاست همه ی تأملاتم در حوزه مباحث توسعه استان، به یک نقطه تلاقی می کند و آن هم این است که احساس می کنم سرنوشت آینده استان در دست خبرنگاران و روزنامه نگاران و رسانه هایش خواهد بود و بس. این جمله، بیان آن و تأکید کردن بر آن، ادعایی خیلی بزرگ و مهم است. اما من به لحاظ شناخت جامعه شناسی و روانشناسی مردمی و جغرافیایی اندکی که از منطقه و استان و به دلیل پیش بینی که از شرایط آینده استان دارم، مدت هاست این ادعای مقدس و به زعم خودم بسیار سرنوشت ساز را مدام تکرار می کنم و به شدت بر آن پای می فشارم. این در گوشه ای از ذهنم بود تا اینکه دیروز سه شنبه هجدهم مرداد، دو جمله خیلی مهم را از زبان گویای حاج آقای عبادی نماینده محترم ولی فقیه در استان در جلسه بزرگداشت روز خبرنگاران که به همت مدیرکل محترم و همکاران بزرگوار فرهنگ و ارشاد به همراه جمعی از اصحاب رسانه به خدمتشان رسیده بودیم شنیدم. یکی اینکه ایشان فرمودند(با توجه به اینکه من همانجا هر دو جمله را یادداشت کردم نقل به مضمونِ قریب به صحّت می کنم): « وقایع مهم و بزرگ عالم، محصول خبرها بوده اند» و در بخش دیگری از صحبت هایشان این طور فرمودند که :»کار رسانه ها اگر درست انجام بشود اناسن در راستای همان هدفی که خلق شده به همه کمالات می رسد…کار شما، سرنوشت انسانها و عمر انسانها را رقم می زند». هر دو جمله زیبا و دلنشین. اما چرا من در آستانه ی ورود به نوزدهمین سال تولد «استان» خراسان جنوبی، این ادعای بزرگ را دارم که سرنوشت آینده استان را خبرنگاران و روزنامه نگاران و رسانه هایش رقم خواهند زد؟ چون از ظرفیت خبرنگاران، روزنامه نگاران و رسانه های استان، از نیت هایشان و از تلاش هایشان در مسیر توسعه آگاه هستم. چون جنسِ زیر و روی استان را می شناسم. چون سالهاست با عمق فکرها و اندیشه هایی که پیرامون استان و مسیر توسعه اش مطرح می شود به شدت عجین و دَم خورم. چون بوی دهان مدیرانی را که در تمام این سالها در استان مدیریت کرده اند از نزدیک استشمام کرده ام و می دانم کدامیک به هوای فردای خودشان حرف می زنند و کدامیک به هواخواهی فردای مردم این استان، از کدامیک عطر دل انگیز و گرم خدمت به مشام می رسد و از کدامیک، بوی گند و سردِ هوای نفس و رسیدن به منافع و مطامع کثیف. چون نوع گفتمانِ ساری و جاری در افواه عمومی را می بینم. چون به شدت اعتقاد دارم (به هر دلیلی که ذکر دلیل هایش خودش جای دهها جلسه بحث دارد) مردم استان به رسانه ها بیشتر از بسیاری از مراجع اجتماعی و سیاسی دیگر به ویژه مدیرانشان اعتماد دارند. چون می دانم و می بینم که در گفتمان کلی مدیریت استان حرف تازه ای نیست، گفتمان نیست، کلیدواژه های سرنوشت سازی وجود ندارد و متأسفانه نگاهی عمیق و مبتنی بر واقعیت به آینده ی استان نیست. چون کاملاً می بینم و این درد را می چشم که مدتهاست راه توسعه ای مدیران استان از راه رسانه ها جدا شده و در حالیکه رسانه ها، خبرنگاران و روزنامه نگاران استان، مسلح و مبتنی بر آمار و شناخت و تحلیل، راه درست را می روند، اغلب مسئولین و مدیران و برنامه ریزان و تصمیم سازان و تصمیم گیران و حتی در برخی موارد مجریان، راه دیگری را به اشتباه در پیش گرفته اند. چون مدعی هستم دردها و رنج ها و مشکلات، آنقدر به گُرده ی خبرنگاران و رسانه های استان خورده و آنقدر مدام آنها را از غربال های ریز و درشتِ انتخابِ بین ماندن و نماندن گذرانده، که خبرنگار امروز استان ما، روزنامه نگار و رسانه ی امروز استان ما، دلسوزتر، با شناخت تر، دقیق تر، و ماندنی تر از مدیران و مسئولین در استان ماست. استان ما، استانی به شدت فرهنگ دوست و رسانه ای است و کلمه ها وجمله ها و صفحاتی که هر روز در فضای مجازی یا واقعی نوشته و منتشر و چاپ می شوند، بر شهروندان استان به شدت اثرگذارند. این پدیده ی مهم و عجیب و سریع و خجسته را(واقعاً با هر چهار ویژگی که گفتم) بدون شک شما در هیچ کجای ایران بزرگ نمی توانید ببینید. در یک استان فرهنگ دوست، با زمینه ها و بسترهای فرهنگی، با ظرفیت های بی نهایت بزرگ انسانی و داشته های بی شمار و مهم رسانه ای، با پشتوانه های فکری والا و با نیروهای انسانی سرشار از تجربه و دلسوزی، و با نگاههای درست و عمیق و متفاوت از جنس مدیران با حوزه توسعه وپیشرفت و آبادانی استان، مگر می شود جز این انتظار داشت که سرنوشت استان ما را خبرنگارانِ متعهدِ دلسوزِ با وجدانِ آگاه و مستقل خواهند بسازند؟ هفدهم مرداد(هرچند گذشت) اما روز همه ی این فرداسازان بزرگ، این سرنوشت سازان بی ادعا، گرامی باد.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ یا صفحه اینستاگرامی @s.hossein.harampoor.m  اعلام یا ارسال بفرمایید)