مهدی آبادی – بلاهای طبیعی دارای انواع گوناگونی است. زلزله، سیل، طوفان، گردباد، سونامی، تگرگ، بهمن، رعد و برق، تغییرات شدید درجه حرارت، خشکسالی و آتشفشان نمونه هایی از بلاهای طبیعی هستند. اما از بین این همه بلاهای طبیعی، وقوع سیلاب هر ساله باعث متحمل شدن خسارت های مادی بسیار زیادی در استان ما می شود که نمونه اخیر آن را در سیل اردیبهشت ماه سال جاری در شهرستان زیرکوه می توانیم مشاهده کنیم که بنا به گفته مسئولان بالغ بر 1500 میلیارد تومان به زیرساخت های این شهرستان خسارت وارد کرد که هنوز هم بخش اعظمی از این خسارت ها پرداخته نشده است. بارندگی و جاری شدن سیل هر سال نه تنها زیرساخت‌های مهم شهرستان های استان از جمله راه، ابنیه فنی و پل‌های ساخته شده بر روی رودخانه‌ها را تخریب می کند، بلکه خسارات زیادی به اراضی کشاورزی و واحدهای مسکونی نیز وارد می کند که خود این موضوع با توجه تاخیر در پرداخت خسارت های سیل یک عامل مهم نارضایتی به شمار می رود. موضوع مهم تر آن است که چرا با اینکه هر سال دچار سیل های ناگهانی می شویم، زیر ساخت های خودمان را برای این رویداد طبیعی آماده نمی کنیم؟ خراسان جنوبی به لحاظ وضع اقلیمی و آب و هوایی در ردیف استان های پرخطر کشور از نظر این بلای طبیعی است و هر سال خسارت های زیادی را متحمل می شوند، پس چه بهتر که از همان ابتدا و قبل از شروع فصل سرما و بارش های سیل آسا به فکر این موضوع باشیم. سیل‌های ناگهانی اغلب مردم و مسئولان را غافلگیر می‌کند حتی اگر پیش‌بینی‌کنندگان آب‌وهوا و، هشدار و آماده‌سازی را اعلام کرده باشند. این خطر می‌تواند خسارت های زیادی را به استان ما تحمیل کند. اما چرا بارندگی های این چند ساله خسارت های زیادی را به استان تحمیل می کند؟ می توانیم به دو عامل فقر گیاهی و زیرساخت های نامناسب اشاره کنیم. در سال های گذشته، به دلیل خشک سالی، کشاورزان مجبور به حفر چاه شدند و همین موضوع، افت سطح آب های زیرزمینی و افزایش خشکی منطقه و در نتیجه از بین رفتن مراتع و پوشش گیاهی را به دنبال داشت. واضح است که این پوشش گیاهی تا حدودی جلوی سیلاب را می گرفت و سرعت حرکت آب و اثر تخریبی آن را کم می کرد؛ اما برداشت بی رویه آب های زیرزمینی مراتع و پوشش گیاهی را نابود کرده است. نکته دوم زیرساخت های ضعیف در استان است. متاسفانه با کوچک ترین سیل، راه ها بسته و پل ها خراب می شود؛ چون مقاوم سازی انجام نشده است. حتی خطوط انتقال آب و برق و زیرساخت های مخابراتی مقاوم در برابر سیل ساخته نشده اند و طبیعتا تاثیر بسیاری بر افزایش خسارات می گذارد. در نتیجه اصلاح تجهیزات و زیرساخت های موجود اعم از پل ها، راه ها و خانه های مسکونی نیاز به مقاوم سازی در برابر سیل دارند. تغییرات اقلیمی نیز مضاف بر این علت ها شده است که در فواصل زمانی با بارش های سیل آسایی مواجه شویم که خسارت های زیادی به استان تحمیل می کند اما اکنون باید مسئولان مدیریت بحران ما به این مسئله واقف باشند که اگر در چند سال گذشته با خشکسالی مواجه بوده ایم در سال های آتی با بارش های سیل آسایی مواجه خواهیم شد که زیرساخت های منطقه را نابود می کند و چه بهتر که از همین الان نسبت به این موضوع اهتمام ورزیده و تلاش خودشان را برای افزایش بودجه مدیریت بحران در نظر بگیرند. همچنین دستگاه های اجرایی استان نیز از این خطرات آگاه شوند و مناطق آسیب دیده و مستعد خسارت را فوری بازسازی کنند و حتما طی مکاتباتی مدیران کشوری را از این موضوع اقناع سازند. مدیرتوانمند در این زمان ها خودش را نشان می دهد و انتظار می رود که نسبت به این موضوع تلاش بیشتری انجام گردد . ما بعنوان رسانه به صورت دلسوزانه، هشدار های لازم را می دهیم تا شاید مدیران ما این موضوعات را در اولویت قرار داده تا با کمترین خسارت مواجه شویم. در پایان باید تاکید کرد که انتظار می‌رود که این روند با تغییرات آب‌وهوایی مورد توجه بیشتری قرار گیرد ، به این معنی که برنامه‌ریزان و مهندسان آینده باید در مورد نحوه طراحی و مدیریت زیرساخت‌ها نیز تجدید نظر کنند. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)