جم – در کشورهای توسعه یافته دولتمردان به این نتیجه رسیده اند که توجه به قابلیت ها و ظرفیت های موجود در روستاها، اقتصاد کشور را به سمت روشنی هدایت می کند. ایجاد بستر های خلاقانه درآمدزایی در روستا منجر به رونق روستا شده و یک روستای به ظاهر ساده میتواند خود محوری برای توسعه و خلق اتفاقات تازه باشد. به گفته کارشناسان، توسعه روستایی در کشورهای جهان سوم اهرمی قوی برای توسعه اقتصاد محسوب می شود. تأمین نیازهای اساسی مردم روستا به آن ها انگیزه می دهد تا با هدف کشور در جهت توسعه و تحقق جهش تولید همراه شوند.یکی از نظریه پردازان اقتصادی عامل مهم بیکاری در بسیاری از کشورها را عدم توجه به ظرفیت های مناطق روستایی بیان کرده است. با توسعه کسب و کارهای کوچک و همچنین توجه به ظرفیت ها و هویت هر روستا، می توان از مهارت و تخصص نیروی انسانی به شکلی بهینه بهره برد. در کشور عزیزمان ایران ، بخش مهمی از جمعیت کشور در روستاها ساکن هستند و بسیاری از آن ها در تولید مواد غذایی نقش مهمی دارند. همین نکته به تنهایی بر اهمیت توجه به ظرفیت های موجود در روستاها دلالت می کند. یکی از مشکلاتی که در این بخش از توسعه اقتصاد وجود دارد، عدم شناخت کافی و کمبود آگاهی از قابلیت ها و امکانات طبیعی و انسانی جوامع روستایی است. مناطق روستایی حمایت دولت را برای کاهش مهاجرت روستاییان به شهر نیاز دارد. اما در سالیان اخیر به تجربه ثابت شد حمایت دولت به تنهایی ، پاسخگوی نیاز و تضمین کننده برای توسعه یک روستا نیست.دولت میتواند با بازوان خود مانند جهاد کشاورزی ، شرکت های زیرساختی ( برق ، آب ، گاز و مخابرات)، راه و شهرسازی و مانند آن بستر های رشد را فراهم و به رفاه روستاییان و حتی در مواردی کاهش هزینه های اولیه کمک کند اما در نهایت این اهالی یک روستا هستند که باید همت کرده و درکنار هم و با مشارکت و همکاری دولت و سایرنهاد های حمایتی ، ظرفیت های خود را بروز دهند.به عنوان مثال در همین خراسان جنوبی و روستایی مانند خراشاد ، ابتدا اهالی روستا همت کرده و افقی جهانی ترسیم و دارهای توبافی را از انبار درآورده و دست به کار شدند. این نگاه و همت بلند آنچنان دیده شد که خراشاد را تبدیل به روستایی جهانی کرد.درباره روستایی مانند «اصفهک» که چندماهی است رسانه ای شده نیز همین اصل برقرار است.یعنی جوانان روستا از دل روستای زلزله زده خود ، معماری ، هویت و منطقه بکر گردشگری تازه ای ایجاد کردند که در دنیا نمونه است! این الگو که وابسته به همت و مشارکت مردم روستاست و در ادامه از همکاری دولت و نهادها بهره می برد ، میتواند به عنوان یک مسیر موفق و تضمین شده در سایر روستاها نیز تکرار شود. روستاهای خراسان جنوبی هرکدام قابلیت های دست نخورده ای دارند که اگر کمی به آن پرداخته و توسط اهالی هر روستا معرفی و توسعه یابند ، میتوانند جهانی شوند.به نظر باید نگاهمان به روستا را تغییر دهیم.روستا سراسر فرصت است و در دنیای امروز ، فراتر از الگوهای قدیم به آن نگاه می شود.نگاهی که روستاها را الزاما متصل و وابسته به شهر میداند و منتظر نگاه و توجه مسئولان برای برداشتن قدم هایی برای توسعه است ، راه به جایی نمیبرد.مفهوم مشارکت همینجاست که پررنگ می شود و اهمیت خود را نشان میدهد.زیرا یک روستا بدون مشارکت اهالی آن ، توسعه نمی یابد.(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)