بهروزی فر – جمعه ۱۱ اسفند ۱۴۰۲، تاریخی است که برای برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری تعیین شده و قرار است مردم برای انتخاب و تعیین افراد ذیصلاح به عنوان نمایندگان خود، پای صندوق های رأی رفته و بهترین ها را از جمع کاندیداهای انتخاباتی تعیین نمایند. بنا به آنچه در نخستین اطلاعیه انتخاباتی وزارت کشور در ۱۹ اردیبهشت ماه منتشر شد؛” ثبت نام از داوطلبان نمایندگی دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در ساعات اداری روز یکشنبه مورخ ۱۴۰۲/۹/۱۹ آغاز و تا روز شنبه مورخ ۱۴۰۲/۹/۲۵ (جمعاً به مدت ۷ روز) ادامه می‌یابد” و به این ترتیب آنها که خود را واجد شرایط نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی می دانند، می توانند برای شرکت در این ماراتون عظیم اقدام نمایند، البته باستناد این اطلاعیه و درست مثل ادوار گذشته، همه آنها که تمایل به ورود به این عرصه را دارند، چنانچه در مشاغل دولتی و حساس مشغول به کارند، می بایست شرایط خود را مهیا کنند و حداقل شش ماه قبل از ثبت نام، از سمت خود استعفا نموده و به هیچ وجه در آن پست شاغل نباشند، به عبارتی آنها که در حوزه‌های دولتی مشغول به کارند، باید از خردادماه مقدمات استعفای خود را بچینند. براساس تجربیات سنوات گذشته، تنور انتخابات اگرچه به این زودی داغ نمی شود اما به همت خیلی از مشتاقان حضور در جمع نخبگان ساختمان سبز پایتخت ، از مدت ها قبل حال و هوای انتخاباتی بر استان حاکم شده و آنها که تمایل دارند در این گردونه نقشی ایفا کنند، به دنبال فرصت اند تا به بهانه های مختلف، ذهن مردم را به حضور خود آگاه کنند. شنیده ها حاکی از آن است که با حضور پررنگ تر برخی نمایندگان حوزه‌های چهارگانه استان در محدوده استحفاظی خود و به ویژه در مناطق روستایی در این سال پایانی دوره فعالیتی، آنهایی که خود را برای ورود به این عرصه نیز آماده کرده اند، در مجالس ترحیم و یا مناسبت های خاص که با گردهمایی اهالی یک محل همراه است، در روستاها، مساجد و حسینیه ها حاضر شده و خودی نشان می دهند. اینکه ذهن مردم برای یک مشارکت حداکثری در آخرین ماه سال ۱۴۰۲ آماده شود، اقدام بسیار ارزنده ای است و هر شهروندی بداند از بین کدام افراد و با چه پیشینه های فعالیتی و اجتماعی، گزینه مورد تأیید خود را روی میز بگذارد، اتفاق جالب توجهی است اما ای کاش شرایط به گونه ای توسط حوزه های نظارتی تحت کنترل قرار گیرد که از سلامت ذهن مردم سوء استفاده نشود و جریان های فکری از وعده وعیدهای گاهاً ناممکن متأثر نگردد، و بدون شک این کمترین انتظاری است که می توان از ناظران و متولیان امر داشت. انتخابات، فی نفسه اقدام مثبتی است و در نظام مردم سالار جمهوری اسلامی ایران، نماد مشارکت مردم در تصمیمم گیری ها می باشد، اما تجربه سال ها انتخابات و گزینش افراد در شوراهای اسلامی شهرها و روستاها، مجلس شورای اسلامی و… نشان می دهد، خیلی از منتخبین بعد از گذر از سد انتخاب و شروع به فعالیتی در عرصه مورد نظر، آن چه از ابتدا وعده داده بودند را فراموش می کنند و حتی در تحقق سیاست ها و برنامه های تکلیفی هم پای شان لنگ می زند، به عبارتی آن نبودند که می باید!! و این همه متأسفانه متأثر از تبلیغات نادرست و اغلب ناآگاهانه ای است که قبل از انتخابات ها انجام شده و جهت دهی های هدف داری که صورت گرفته است.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید