مهدی آبادی – بیرجند، این روزها شاهد سفری بود که رنگ و بوی زادگاه و دلسوزی داشت؛ سفری که نه فقط بر مدار بازدید و افتتاح، بلکه بر مدار امید و پیوند میان ریشه و مسئولیت شکل گرفت. وزیر آموزش و پرورش، فرزند همین خاک، از شهرستان زیرکوه برخاسته و اکنون پس از سال‌ها در لباس عالی‌ترین مقام فرهنگی کشور، به خراسان جنوبی بازگشته است؛ با چهره‌ای آشنا، نگاهی بومی و مسئولیتی ملی. در این سفر، بیرجند و قاینات و زیرکوه تنها میزبان یک مقام رسمی نبودند، بلکه میزبان کسی بودند که درد کمبود مدرسه و محدودیت امکانات آموزشی را با گوشت و پوست خود لمس کرده است. از همین رو، هر کلنگی که به زمین خورد، هر روبانی که بریده شد و هر دیواری که قد کشید، طنین متفاوتی داشت؛ طنینی از وعده‌های واقعی، نه شعارهای تکراری.بازدید وزیر از ساختمان در حال احداث اداره‌کل آموزش و پرورش استان، نخستین گام این حضور بود؛ ساختمانی که سال‌هاست انتظار تکمیل آن به نمادی از تأخیر بدل شده بود، اما این‌بار نگاه وزیر به آن نگاهی درونی بود، نگاهی از جنس «خانه‌ی خود». در ادامه، حضور او در پروژه‌های دانشگاه فرهنگیان ــ از جمله خوابگاه دخترانه و فضای آموزشی با معماری ایرانی-اسلامی ــ تصویری روشن از ارزش‌گذاری به شأن معلم و آینده فرهنگیان بود. مهم‌تر از هرچیز، روش معماری در این پروژه‌ها حکایت از بازگشت به هویت داشت؛ در روزگاری که مدارس بیشتر شبیه ساختمان‌های بی‌روح اداری شده‌اند، این بناها نوید تلفیق «آموزش» و «زیبایی ایرانی» را دادند.اما اوج این سفر در کلنگ‌زنی و بهره‌برداری از چند طرح کلیدی بود. کلنگ احداث هنرستان جدید «حاج محمدکریم فضلی» در بیرجند بر زمین خورد، و این نماد پیوند میان نسل صنعت و نسل آموزش است؛ جای خالی هنرستان‌های فنی و کاربردی در استان سال‌ها احساس می‌شد. کمی بعد، آیین بهره‌برداری از مدرسه ۱۲ کلاسه زنده‌یاد دکتر داریوش گنجی برگزار شد؛ مدرسه‌ای که نام آن، روح علم و عشق به زادگاه را زنده می‌کند. همچنین سالن کارگاهی بهار در هنرستان شهید فخری‌زاده قاینات رونمایی شد، که نشانه اهتمام ویژه به آموزش‌های مهارتی است. در ادامه، عملیات اجرایی هنرستان ۱۲ کلاسه سردار شهید حاج محمد کاظمی آغاز شد؛ بنایی که نامش با غیرت و آینده‌سازی گره خورده است. و در نهایت، افتتاح مدرسه ۶ کلاسه ابتدایی هاله صمیمی در روستای فندخت، نقطه اوج مردمی بودن این سفر بود ــ جایی که فاصله مرکز تا روستا با لبخند چند کودک پاک دل به صفر رسید.در دل این برنامه‌های فشرده اما یک هوشمندی دیده شد که باید آن را در سطح مدیریت اجرایی استان ستود. اقدامی که شاید بسیاری آن را یک حرکت تبلیغی ساده تلقی کنند، اما در واقع، حرکتی دقیق و آینده‌نگرانه بود: همراهی وزیر آموزش و پرورش با استاندار در بازدید از قطعه ۱۸ راه‌آهن چابهار ـ بیرجند ـ مشهد. این بازدید، در هسته خود یک «دعوت ضمنی» از وزیر برای پیوستن به حلقه دفاع از پروژه‌ی حیاتی شرق ایران بود؛ پروژه‌ای که می‌تواند حیات اقتصادی، آموزشی و جمعیتی خراسان جنوبی را دگرگون کند. همراهی وزیر در این مسیر به معنای آن است که از این پس، یکی از فرزندان این استان در عالی‌ترین سطوح دولت، می‌تواند صدای توسعه خراسان جنوبی باشد. چنین هوشمندی از سوی استاندار، شایسته تقدیر است؛ چراکه راه‌آهن، شریان حیات آینده‌ی استان است.از این سفر باید بهره گرفت. حضور وزیری از دل همین مردم، فرصتی است که شاید تا سال‌ها تکرار نشود. دستگاه‌های اجرایی استان، مدیران محلی و نخبگان فرهنگی باید بدانند که این بازگشت، فقط یک اتفاق تقویمی نیست، بلکه پنجره‌ای برای مطالبه‌ی عادلانه‌ی امکانات و بودجه‌های آموزشی است. امروز که وزیر خود اهل زیرکوه است و درد بی‌امکانی مدارس مرزی را با جان لمس کرده، هیچ عذری برای کمبود فضاهای آموزشی، کمبود معلمان بومی، و کم‌توجهی به دانشگاه فرهنگیان پذیرفته نیست. باید پیگیر بود، مطالبه‌گر ماند و کاری کرد تا این سفر آغازگر فصل جدیدی در توسعه فرهنگی خراسان جنوبی باشد.در پایان، بی‌راه نیست اگر بگوییم که سفر «فرزند زادگاه» به دیار خود، معانی عمیق‌تری از یک مأموریت اداری داشت. این سفر، سفری از جنس دل بود؛ دل به مدرسه، دل به راه‌آهن، دل به وطن. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 ارسال بفرمایید)
در آیین قدردانی از دست‌اندرکاران نمایشگاه فرصت‌های مشترک ایران و افغانستان، نماینده نهبندان و سربیشه
