کم کم عید نورز فرا می رسد و قرار است از ماه آینده خریده های عید رونق بگیرد و همه مردم هم به رسم هر ساله به تهیه ملزومات عید، از کفش و لباس گرفته تا سفارش شیرینی و خرید آجیل و میوه، به بازار می روند. اما با این قیمت ها می شود خرید آبرومندی برای خانواده ها داشت؟ واقعیت این است روزنامه آوا حقوق اندک و دستمزدهای ناچیزیست که کفاف یک خرید بسیار ساده برای عید را هم نمی دهد و همین مسئله باعث خجالت های مکرر خانواده ها در برابر فرزندان است. واقعیت، شرمندگی بازنشسته ی عزیز ما در برابر نوه هاست. واقعیت، ده یا دوازده میلیون میانگین حقوقی بسیاری از خانواده ها در استان ماست که با همسر و یکی دو فرزند، و ماهی کنار گذاشتن چهار یا پنج میلیون آنهم به طور حداقل برای اجاره و قسط وام ها، باید با همان مقدار باقی مانده هزینه خورد و خوراک، خریدن لباس های عیدی و کیسه برنج و چهارعدد میوه و رفت و آمد و تعمیر ماشین و سرویس وسایل منزل و دارو و درمان و بهداشت و… را بدهند. چند روز قبل در بازار بیرجند بودم. یکی از دوستانم لباس فروشی دارد. می گفت: واقعاً فقر بیداد می کند. مردم پولی برای خرید ندارند. بسیاری را می بینم که به مغازه ام مراجعه می کنند و لباسها را قسطی و چندماهه می خرند. درباره ی گرانی ها واقعاً نمی دانم دیگر چه چیزی باید بنویسم. جامعه ی اصیلی مثل جامعه اقتصادی استان ما در حال تبدیل شدن به یک دو قطبی کامل دارا و ندار است. فقر و نداری در بخش هایی از این استان واقعاً بیداد می کند. در چنین تنگنایی حداقل بیایم خود ما مردم به فکر هم باشیم و در آستانه سال نو، هرطور شده حتی برای مدت کمی همدیگر را به صبر و تحمل تشویق کنیم. به یکدیگر رحم کنیم صاحبخانه در اجاره به مستاجر رحم کند کارفرما در حقوق به کارگر و کارمندان در کمتر سخت گرفتن به مردم . خودمان هم را دریابیم تا انشاا… این مشکلات اقتصادی با تدبیر مسوولین رفع و اوضاع بهتر شود