بهروزی فر- بعد از ماجرای تلخ شهادت حاج قاسم سلیمانی که به روزهای سالگرد شهادتش نزدیک و نزدیکتر می شویم، برخی عبارت ها دستمایه و پایه سخنرانی ها و مقالات و صحبت های زیادی شده که برگرفته از باورهای سردار سلیمانی است که در کلامش جریان داشت.
از جمله این عبارت ها می توان به این موارد اشاره کرد؛ ” من با تجربه این را می‌گویم که میزان فرصتی که در بحران‌ها وجود دارد در خود فرصت‌ها نیست، اما شرط آن این است که نترسید و نترسیم و نترسانیم”، و یا” تا کسی شهید نبود، شهید نمی شود. شرط شهید شدن، شهید بودن است. اگر امروز بوی شهید از رفتار و اخلاق کسی استشمام شد، شهادت نصیبش می شود. تمام شهدا دارای این مشخصه بودند”. و یا” من از تجربه‌ای چهل‌ ساله می‌آیم. وقتی در دامنه قله‌ ای در حال حرکت هستید و کسی در حال برگشت از قله است، از ماهیت او سؤال نمی‌کنید؛ سؤالات شما پیرامون راه و طریق است. اینکه کدام راه آسان‌تر و کدام کم‌خطرتر است و از کدام راه با سهولت بیشتری می‌توان به قله رسید، لذا به این حقیر که گوینده این عبارات هستم، با این دو مشخصه نگاه کنید. مثل کسی که از نقطه بالایی برگشته یا مریضی که مرضی را طی کرده و دوا و طبیب را دیده و ممکن است شما مبتلا به آن مرض شوید”.
هر کدام از این عبارت ها، مصداق هایی در زمان حال دارد و بیشتر از همه، همان که می گوید؛” شرط شهید شدن، شهید بودن است”، که اگر غیر این بود، مادر شهید حمیدرضا خسروی – از شهدای ارتش در مانور صحرایی نهبندان- نمی گفت؛” کاش حداقل یک بار او را دعوا کرده بودم، آنقدر خوب بود که حتی یک آه هم پشت سرش نکشیدم. حمیدرضا از بین همه فرزندانم خوش تیپ‌تر بود، هیچ وقت دروغ نگفت و هیچ لقمه حرامی نخورد، بچه‌هایم را با خون دل بزرگ کردم تا اینکه سر کار رفتند”.
و مگر شهید بودن غیر این است که چنان در رفتار و گفتار و کردارت سالم باشی که حضرت مادر به سرت قسم بخورد و با آه و حسرت، خوبی هایت را دستچین کند و از نیکی هایت بگوید و بر جای خالی فغان کند، درست مثل آنچه این روزها برای شهیدان حمید رضا خسروی و علی حسن زاده رقم خورده و درست مشابه آنچه در خاطرات شهدای انقلاب و دفاع مقدس می خوانیم و گاه باور نمی کنیم.
شنبه ای که گذشت، مردم خراسان جنوبی به ویژه شهروندان بیرجندی و آرین شهری سنگ تمام گذاشتند، آن هم برای دو شیر مردی که مثل همه همتایان خود، فرشته خصال بودند و شهیدوار زندگی کردند تا سرانجام در باغ شهادت، مأوا گزیدند.
شهیدان خسروی و حسن زاده بر دوش شهر تشییع شدند و در خانه ابدی خود آرام گرفتند تا به همه ثابت کنند شهید بودن و شهید شدن و شهید ماندن، کار سختی است اما نشد، ندارد. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)