هرم پور – کودک هفت ساله ی من هم در این موج جدید آنفلوآنزای پاییزی بیرجند، چند روزی شده که مریض است. آنقدر بی حال و ضعیف که حتی نای باز کردن در خودرو و نشستن برای رفتن به مطب دکتر را هم ندارد. صبح شنبه، سه کلینیک را یکی یکی زیرپا گرفته ایم تا بالاخره از میان قیامتی از جمعیت، به بهشت خلوت تری با بیش از پنجاه شصت نفر مراجعه کننده برسیم. عموماً کودک و اکثراً هم دچار همین آنفلوآنزا. معاینه و تشخیص و تجویز پزشک و غُرغُر و اخم خانم منشی که شما بیمه سلامت هستید و باید از طریق پزشک ارجاع شوید وگرنه هزینه ها آزاد حساب می شود و من، در آن دنیای آشوب و نگرانی برای سلامتی فرزندم، سراپا توضیح شده ام که شرایط طوری نیست که برای هر کاری، دوباره کاری کنیم و این طرف و آن طرف مراجعه کنیم و پول اضافه بدهیم و وقت اضافه تری هم صرف کنیم. قطعی مدام سیستم ها و ازدحام دهها نفر در یک سالن چندمتری و سرفه های مدام کودکان و بزرگسالان همه یک طرف، مراجعه به داروخانه و نداشتن داروها هم یک طرف. در ازدحام دوباره ی جمع منتظر در داروخانه، خانم دکتر مسئول داروخانه با مهربانی و تواضع از یکی یکی منتظرین عذرخواهی می کند که داروهای آنتی بیوتیک کودکانشان را ندارد و با تأکیدی همراه با ناراحت بر اینکه نه تنها داروخانه ما، بلکه هیچ کجا ندارند، محترمانه بدرقه مان می کند. دوباره باید برگردیم و از پزشک بخواهیم که داروی جایگزین بنویسد. دوباره صف، دوباره انتظار و ازدحام جمعیت و دوباره نگرانی. از سه داروی نوشته شده برای فرزندم، یکی اصلاً موجود نیست و به جای دو تای دیگر باید از جایگزین مثلاً شربت یا قرص استفاده کنم. آموکسی‌سیلین، آزیترومایسین، سفکسیم، سفالکسین و کوآموکسی‌کلاو تقریباً یا در داروخانه ها نیست یا به سختی پیدا می شود. مشاور رئیس سازمان غذا و دارو‌ گفته:« برنامه‌ریزی تأمین آنتی‌بیوتیک در سال‌های گذشته عمدتاً مبتنی بر تولید داخل بوده و امسال نیز روال به همین شکل بود اما به دلیل افزایش مصرف آنتی‌بیوتیک در نیمه اول سال ۱۴۰۱ و الگوهای تجویز نادرست آنتی‌بیوتیک برای کودکان، دچار کمبود این دارو در سطح عرضه شدیم. ‌ تولیدکنندگان آنتی‌بیوتیک هم نتوانستند در زمان مناسب به تعهدات خود عمل کنند.» اما این ماجرا، رُخ واقع بینانه تر دیگری هم دارد که ظاهراً این حضرت آقای مسئول تمایلی به واکاوی و توضیحش ندارند: «کاهش تولید توسط برخی شرکت های دارویی به دلیل مقرون به صرفه نبودن تولید به خاطر عدم مجوز افزایش قیمت داروهای آنتی بیوتیک.» یک سؤال مهم: چرا چنین تعرفه گذاری انجام شده؟ و آیا یک عقل کُل در آن بالا نبوده که پیامدهای چنین تصمیم و ضربه ی مهلکش بر پیکره ی سلامت مردم را پیش بینی کند؟ یکی دو روز قبل که رئیس محترم دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در اقدامی شایسته از مردم به خاطر کمبود دارو عذرخواهی کردند، بحث تحریم، تغییر سیاست های ارزی و تعرفه گذاری را از عوامل اصلی این ماجرا ذکر کرده بودند. حضرات مسئولین؛ من به فدای این عذرخواهی ها و تلاش های شما بروم. اما؛ کدام خانواده است که پر و بال زدن فرزندش مقابل چشمهایش را ببیند و نگران و ناراحت نباشد. بخدا فرزندان ما هم مریض می شوند. بخدا ما خانواده هایی هستیم که هیچ راهی جز همان راه رسمی پیدا کردن دارو از داروخانه را یاد نگرفته ایم. بخدا آنقدر جیب هایمان پُر نیست که بتوانیم جان عزیز بچه هایمان را از بازار آزاد به بهای یک داروی نایاب بخریم و نجات بدهیم. بخدا در این روزهای بدحالی مردم، اینچنین چیزهایی که بوی تعفن سوء مدیریت از آن می آید، حال همه ی ما را بد می کند.بخدا با بدقولی ها و وعده ها در حوزه ی اقتصاد و بدبختی های مکرر حاصل از تورم اگر بشود کنار آمد، شما را به جان ننه باباهایتان با مقوله ی سلامت و بهداشت مردم و بچه هایشان اینطور «سوءمدیریت بازی» نکنید. مسئولین محترم دانشگاه علوم پزشکی استان؛ عمق درک و محبت شما دیدیم و ممنونیم که در نهایت تواضع، عذرخواهی فرمودید. اما لطفاً گلایه ی سخت مردم نجیب خراسان جنوبی را هم از این شرایط به گوش مقامات بالا برسانید و بفرمایید که ما هم جان بچه هایمان را دوست داریم.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ یا صفحه اینستاگرامی @s.hossein.harampoor.m اعلام یا ارسال بفرمایید)