کاری – خراسان جنوبی بار دیگر در آستانۀ رویدادی قرار گرفته که قرار نیست تنها یک برنامه فرهنگی باشد، بلکه فرصتی است برای بازنمایی هویت، ظرفیت و ریشه‌های عمیق این خطه در جغرافیای ایران. پنجمین دوره رویداد ملی «ایران‌جان» فراتر از یک گردهمایی هنری و گردشگری، فرصتی است برای روایت سرزمینی که در سکوت کویر، حافظ جان ایران بوده است؛ سرزمینی با طبیعتی کم‌آب اما فرهنگی لبریز از معنا، با مردمی که نه‌تنها حیات در این خاک را آموخته‌اند بلکه آن را به آیینی از صبوری، ایمان و تولید تبدیل کرده‌اند. معاون امور استان‌های سازمان صدا و سیما با اشاره به نقش اثرگذار خراسان جنوبی در برنامه‌ریزی‌های ملی رسانه‌ای گفت: این استان جزو ۱۰ استان پیشگام کشور در تدوین «سند زیست‌بوم رسانه‌ای» بوده و بلافاصله پس از آن، سند اقدام استان نیز تدوین و اجرایی شد. کیخا با بیان اینکه سند زیست‌بوم دارای ۴۲ محور است، افزود: این سند، خراسان جنوبی را از زاویه نگاه رسانه‌ای، فرهنگی و اجتماعی تحلیل می‌کند و مسیر تولید محتوای هدفمند، روایت دقیق ظرفیت‌ها و تقویت گفتمان توسعه‌محور در رسانه‌های ملی و استانی را فراهم می‌سازد. با توجه به اینکه خراسان جنوبی استانی کمتر شناخته‌شده در سطح ملی است و ظرفیت‌های فرهنگی، تاریخی، مرزی و اجتماعی آن کمتر روایت شده، انتظار می‌رود اثرگذاری رویداد «ایران‌جان» در این استان حتی بیشتر از دوره‌های گذشته باشد. وقتی سخن از خراسان جنوبی به میان می‌آید، تنها نباید به کویر، زعفران و انار محدود شد. این استان میراث‌دار راه‌های کهن، بازارچه‌های مرزی چون ماهیرود، فرهنگ همزیستی اقوام، موسیقی مقامی، معماری خشتی، قنات‌ها، قلعه‌های تاریخی، آیین‌های مذهبی و مردمی است که ساده اما عمیق می‌اندیشند. حضور رویداد «ایران‌جان» در این سرزمین، فرصتی است برای آنکه ایران دوباره خودش را در آینه شرق کشور ببیند؛ جایی که هنوز در آن، هویت ملی با باور دینی، اقتصاد محلی با توسعه مرزی و فرهنگ بومی با مهمان‌نوازی اصیل آمیخته است.از روستاهای جهانی مانند خراشاد و ماخونیک تا بازارچه‌های مرزی مانند ماهیرود و یزدان، از قالی‌بافی و نمدمالی تا کویرهای شگفت‌انگیز سه‌قلعه و نصرت‌آباد، هر نقطه از خراسان جنوبی می‌تواند بخشی از روایت «ایران جان» باشد؛ روایتی که اگر درست گفته و به‌درستی دیده شود، می‌تواند این استان را از حاشیه‌نشینی رسانه‌ای به متن توسعه ملی برساند. اما پرسش اصلی این است: آیا این رویداد می‌تواند به پلی برای سرمایه‌گذاری فرهنگی، گردشگری و اجتماعی تبدیل شود یا تنها در حد چند همایش و قاب عکس باقی خواهد ماند؟ آیا مدیران، رسانه‌ها و مردم محلی و مسئولان این فرصت را به درستی درک خواهند کرد و صدای خراسان جنوبی را به گوش ایران خواهند رساند؟ خراسان جنوبی امروز در نقطه‌ای ایستاده که می‌تواند «جان ایران» را نه‌تنها در شعار، بلکه در عمل زنده کند؛ به شرط آنکه این رویداد آغازگر یک جریان ماندگار باشد، نه فقط یک رویداد تقویمی. این استان ظرفیت آن را دارد که الگوی ملی در فرهنگ، اقتصاد مرزی، گردشگری معنوی و تاب‌آوری اجتماعی باشد. اما آیا ما آماده‌ایم این فرصت را از دل کویر، به آینده‌ای روشن‌تر برای خراسان جنوبی و ایران تبدیل کنیم؟
حاجی – به عنوان یکی از هموطنان و هم‌استانی‌هایی کهسال‌هاست به دور از زادگاه، در
