دادرس مقدم – دیروز همایش شیرخوارگان حسینی با شکوه همه ساله در 8000 نقطه ایران برگزار شد . گزارشگر رادیو می گفت خیل زیادی از مادران که نذر 6 ماهه سالار شهیدان کرده بودند با شکرانه نعمت اولادشان ، سالهاست در این مجلس مشارکت می کنند . گریزی هم به آرزومندان مادر شدن می زد آنهایی که با اشک و آه در این محفل از خدا طلب شیرین شدن زندگیشان را می کردند . سیاست های نظام اسلامی نیز سال هاست که بر تشویق خانواده ها برای فرزندار شدن استوار شده است اما در این بین موانعی که همیشه ایام در حوزه های مختلف بوده و هست باز دست اندازهای جدی در این مسیر را ایجاد می کند . شاید یک دهه پیش ، وقتی با فرزند چند ماهه ام عازم سفر به یک کشور خارجی بودم در بدو ورود به فرودگاه من و همسرم را به مسیر ویژه با تشریفات خاص هدایت کردند آنقدر عزت و حرمت کردند که گویی یک مقام مسوول وارد فرودگاه شده است اما پس از ترخیص ، وقتی علت را جویا شدم از توجه ویژه دولت و مردم آن کشور به مادران و کودکان سخن به میان آمد و اینکه در بسیاری از کشورهای دنیا ، فرزندآوری به عنوان یک هنجار و یک الگوی موفقی از خانواده تعریف شده و به همین دلیل شرایط و امکانات ویژه ای در این خصوص دیده می شود. اما آیا در کشور ما نیز این اتفاق افتاده است ؟ مرور خبرها نشان می دهد امتیازهای مادی و معنوی گسترده ای این روزها برای فرزندآوری و خانواده های دارای بیش از 3 فرزند پیش بینی شده . امتیازاتی که شاید به اندازه کشورهای توسعه یافته جهان ترغیب کننده نباشد اما بنا به رویکردهای دینی و اعتقادات مذهبی مردم ایران به نظر خوب و مناسب می آید . با این تفاسیر سوالی که باقیست چرایی عدم تحقق سیاست های جمعیتی کشور با این نگاه تشویقی است ! اولین موضوع مطرح شده توسط بسیاری از کارشناسان این است که به همان نسبت که کار تقنینی در این حوزه انجام شده ، رویکرد فرهنگ سازی و ایجاد دغدغه در آحاد جامعه موفق نبوده است . امروز فضای عمومی جامعه حاکی از آن است که در مناسبات اقتصاد خانواده متاسفانه جایگاه خانواده های پرجمعیت دیده نشده است و حتی این مسیر در برخی خانواده ها به سمت عدم فرزندآوری و به نوعی نگه داری حیوانات خانگی به جای فرزندپروری رشد کرده است . یکی از دلایل را می توان در شرایط اقتصادی جامعه واکاوی کرد چرا که خانواده پر جمعیت امروزی نه تنها با وضعیت هزینه های پیش رویش امکان تهیه محل زندگی ملکی برای خود را ندارد چه بسا در فرآیند اجاره خانه نیز با مشکلاتی مواجه است . برای موجران امروز جامعه تعداد زیاد فرزندان نه تنها یک فرهنگ دینی شمرده نمی شود چه بسا از منظر بسیاری از این عزیزان به عنوان یک ناهنجاری شناخته می شود . سبک زندگی و هجوم بی پروای ما به پدیده آپارتمان نشینی چالش های کنترل هیجانات کودکانه را در محیط خانه ایجاد کرده است و هزینه های بالای بسیاری از خدمات که الزاما می بایست به صورت رایگان در اختیار این خانواده ها قرار گیرد تجربه تلخی را پیش روی مشتاقان این حوزه به نمایش می گذارد . واقعیت این است که بدنه دولت و حاکمیت نیز همت کافی برای نظارت بر حسن انجام سیاست های تشویقی را ندارد . در حالی که بسیاری از اعتبارات تبصره ای برای ایجاد مشاغل در استان ها و کلان کشور برگشت می خورد و هزینه نمی شود و از سویی در بدنه بانک های تسهیلات میلیاردی حتی بدون ضامن اعطا می شود ، جوانان برای وام ازدواج و فرزندآوری مدتها در صف انتظار می مانند . در حالی که زمین های نهادهای مختلف در شهرها به قیمت های کلان ذیل همین حاکمیت به فروش می رسد در گوشه ای دیگر برای فرزندآوری در شهر دوردست زمین واگذار می شود و برای بسیاری از مردم این سوال پیش آمده است که نکند مشوق های فرزند آوری به قول معروف با دست پیش کشیدن و با پا پس فرستادن است . بپذیرم سیاست های کلان به درستی تدوین شده است و مشوق های خوبی نیز تدوین گشته اما اینکه ما در لایه های مختلف جامعه چقدر آن را درست انجام داده ایم خود یک علامت سوال بزرگ است . دوستی می گفت در مرکز ، رئیس جمهور محترم با نگاه مثبت خود به حوزه خانواده ، بودجه هایی را برای درمان ناباروری در کشور تدوین کرده است حال آنکه در بدنه استانی ، این بودجه به جای هزینه کرد در این حوزه با فشار مثلا یک نماینده مجلس به ساخت بیمارستانی غیر ضروری یا تامین امکاناتی بدون اولویت هزینه می شود . برخی می گویند در برخی استان ها ( شاید استان ما ) علیرغم امکان تجهیز مراکز موفقی برای درمان ناباروری و وجود نیروهای متخصص ، دست هایی برای ایجاد هزینه های جدید در سبد درمان زنان دارای مشکل باروری، انها را به تحمل مشکلات مالی بیشتر هدایت می کنند . به هر جهت نظارت بر انجام سیاست ها و توجه به شکل و مدل اجرای این سیاست ها می تواند کمک بزرگی به توفیق این نهضت داشته باشد و پایان سخن اینکه انشاا… به برکت شش ماه کربلا ، مادران چشم انتظار ، صاحب فرزند ، خانواده های عیال وار و پر جمعیت در رفاه مناسب و سیاست های دولت در این خصوص در مسیر مناسب قرار گیرد و حال که سیاست گذاری به درستی انجام شده ریل گذاری هم در مسیر درست محقق گردد . آمین
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)