بهروزی فر – عید غدیر- ۱۸ ذی‌الحجه- از بزرگترین اعیاد شیعیان است که در آن امام علی علیه السلام به جانشینی پیامبر صلوات الله علیه و آله منصوب شد. در وصف فضلیت این عیدالله الاعظم، روایات متعدد و احادیث فراوانی داریم، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم در این باره می فرمایند: روز غدیرخم برترین عیدهای امت من است و آن روزی است که خداوند در آن روز دین را تکمیل و نعمت را بر امت من تمام کرد و اسلام را به‌ عنوان دین برای آنان پسندید.
در روایت ها هم برای استفاده بهتر از لحظات سراسر خیر این عید، نکاتی را متذکر شده اند، انجام اعمالی مانند روزه گرفتن، قرائت زیارت غدیریه، خواندن نماز غدیر، اطعام مؤمنان و… از جمله این موارد است.
در ایران اسلامی هم عید غدیر از اعیاد بسیار عزیز و با کرامت شیعیان است و برای گرامیداشت ایام ذیحجه منتهی به این عید، در کوی و برزن ها بساط سرور و شادی برپا می شود. خراسان جنوبی هم از این قاعده مستثنی نبوده و تغییر در حال و هوای شهرها و روستاها، گواهی بر این ادعاست و نمونه فاخر و ارزشمند آن، برپایی موکب بزرگ ائمه بقیع علیهم السلام در میدان ابوذر بیرجند است که به همت مردم برپا شده، با حضور مردم در میدان کار مدیریت می گردد و به پشتوانه کمک های مردمی هم هر شب شهروندان زیادی- به گواه آمار نان و پرس غذای توزیعی بیش از هزار و ۵۰۰ نفر – با شربت، شیرینی، میوه و غذا، در این مجموعه پذیرایی می شوند و سنگ تمام ماجرا هم شب و روز عید است که به همت هیئتی ها، عموم مردم، اصناف و بازاریان، جوانان مذهبی، گروه‌های جهادی و… علاوه بر سفره ای که برای سه هزار نفر پنجشنبه شب پهن می شود، این موکب از ۶ صبح تا ۶ بعدازظهر و با توزیع صبحانه، ناهار، میوه، شیرینی، چای و شربت میزبان مردم و مراجعین است.
این جشن خانوادگی به زیبایی توانسته عظمت و شکوه غدیر و نقشی که در اتحاد و همبستگی امت دارد را به تصویر بکشد و انصافاً حجم کار، میزان مشارکت عموم مردم، نحوه پذیرایی ها و… جای تقدیر دارد اما از آن جایی که مشابه این اقدام را ما در جای جای استان شاهدیم و اغلب در اندازه های کوچکتر برای دیگر مناسبت ها هم این شرایط در طول سال تکرار می شوند و می توان گفت جزئی جدایی ناپذیر از اعتقادات و باورهای مردم شده اند، ای کاش حوزه های متولی فرهنگ هم برای بهره برداری از این فرصت ها برنامه های منسجم و هدفداری را طراحی و اجرا می کردند.
اطعام مردم که بر اساس روایت ها در این روز مورد تأکید قرار گرفته، قطعاً به معنای توزیع غذا نیست بلکه می توان از آن برای تغذیه روح و روان و تزریق باورهای دینی و…استفاده کرد و به اقداماتی ماناتر و پربازده تر اندیشید، چه بسا می توان با بخشی از این منابع مالی که طی این شب های دهه امامت و ولایت، میلیاردی هم شده اند، به توزیع بسته های فرهنگی در قالب کتابخانه، لوح فشرده و… برای تفهیم و تبیین اهداف و رسالت های عید غدیر اندیشید و حتی زمینه های ایجاد کارگاه های اشتغالزا در روستاها به ویژه مناطق مرزی، اهدای جهیزیه به نوعروسان نیازمند، تأمین نیازمندی های تحصیلی ویژه دانش آموزان و دانشجویان مناطق کمتر برخوردار، اعزام افراد کم بضاعت به اردوهای زیارتی و سیاحتی و… را فراهم کرد.
منطق هم می گوید؛ مثلاً اطعام مردم یک منطقه با هزینه ای حدود ۴۰۰ میلیون تومان که برای خرید شتر و برنج و دیگر اقلام مورد نیاز طبخ یک وعده غذا لازم است و لیست کرده اند، تنها می تواند به همان لذت استفاده از یک وعده غذای گرم و چرب بسنده شود و خاطره ای شیرین و البته گذرا از این در کنار هم بودن- آن هم به واسطه عید غدیر – را به یادگار بگذارد، حال آن که هزینه کرد این مبلغ در راه ساخت یک سرپناه کوچک، بخشی از یک جهیزیه، خرید یک لپ تاپ برای یک دانشجوی مستعد نیازمند، تهیه چند دستگاه حوله بافی، درمان یک بیمار نیازمند و یا هر روش دیگری، قطعاً از غدیر و رسالت این عید بزرگ، خاطره ای ماندگارتر را رقم خواهد زد. (لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۹۲۲۱۳۴۲۸۷ اعلام یا ارسال بفرمایید)