بهروزی فر
حالا دیگر محرم به روزهای حساسش نزدیک و نزدیکتر شده است. امروز هفتم محرم، همان روزی است که طبق دستور عبیدا… بن زیاد، ۵۰۰ سوار از سپاهیان عمرسعد بر رودخانه فرات مسلط شدند و جریان آب را بر خیمه های امام حسین(ع) بستند و به قول محتشم کاشانی(از آب هم مضایقه کردند کوفیان/خوش داشتند حرمت مهمان کربلا).مرور واقعه عاشورا، نشان می دهد که به استناد کتاب سیدالشهدا،تجلی عبودیت- نوشته استاد انصاریان-” تنها در ساحت عشق است که این جانفشانی‌ها و فداکاری‌ها معنا می‌یابد. به راستی که کارزار عاشورا، کارزار همه فضیلت‌ها بر ضدّ همه رذیلت‌ها بود. همچنان‌که سید و سالار شهیدان(ع) هنگام حرکت از مکه به سوی کربلا خطبه‌ای ایراد فرمودند و در آن یکی از شرایط سفر خود را اخلاص برشمرده و فرمودند؛« هر کس خون خویش را در راه ما نثار می‌کند و خود را برای شهادت و دیدار خدا آماده کرده است، با ما حرکت کند».
در حقیقت حسین‌بن‌علی(ع) با این گفتار خود، همه همراهان را از عواقب این هجرت آگاه کرد، تا فقط بندگان حقیقی و با اخلاص در راه خدا با او گام بردارند. ازاین‌رو هنگامی که امام در منزلگاه «زباله» خبر شهادت برادر رضاعی‌اش عبدا… بن یقطر و نیز خبر شهادت مسلم و هانی را شنید، رو به سوی جماعت همراه فرمود؛«خبر ناگوار شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه و عبدا… بن یقطر به ما رسید. پس هر کس بخواهد، می‌تواند برگردد و هیچ بیعتی از ما بر عهده او نیست». در این هنگام کسانی که انگیزه‌های غیر الهی داشتند و به طمع دنیا با حضرت همراه شده بودند، متفرق شدند و در این میان تنها خاندان حضرت و بهترین یارانش باقی ماندند. یاران با اخلاص و راستین حضرت سیدالشهدا(ع) همان کسانی بودند که حضرت در خطبه شب عاشورا از ایشان مدح و ستایش نموده و فرمود؛« من یارانی باوفاتر و بهتر از یاران خود سراغ ندارم …بدانید که من می‌دانم فردا سرنوشت ما با این دشمنان چه خواهد شد. اکنون به همه شما اجازه رفتن می‌دهم. پس همه آزادید که بروید و بیعتی از من بر گردن شما نیست. شب همه جا را فراگرفته است، پس -از تاریکی شب استفاده کنید- و هرکدام از شما که قدرت دارد، دست مردی از اهل‌بیت مرا بگیرد و در این تاریکی متفرق شوید -و به هر سو که می‌خواهید بروید-. این مردم مرا می‌خواهند و اگر به من دست یابند، با بقیه کاری نخواهند داشت».
در این هنگام برادران، فرزندان و برادرزادگان آن حضرت و فرزندان عبدا… بن‌جعفر همگی گفتند:« برای چه این کار را بکنیم؟ تا پس از تو زنده باشیم؟ خداوند هرگز آن روز را برای ما پیش نیاورد». نخستین کسی که این سخن را گفت، عباس‌بن‌علی(ع) بود و دیگران نیز از او پیروی کردند و گفتند؛« به خدا قسم که هرگز این کار را نخواهیم کرد».
به راستی که واژه‌ها از بیان اخلاص یاران سیدالشهدا(ع) قاصرند و ذهن آدمی نمی‌تواند بلندای مقام اخلاص ایشان را نسبت به امامشان تصویر کند، تنها می‌توانیم سخنان ایشان را بازگو کنیم. به یقین که در مقامی چون مقام حق الیقین بود که حسین‌بن‌علی(ع) به کارزار سرنوشت‌ساز خویش در کربلا درآمد. به حقیقت که در سیره آن حضرت، اعجاب‌انگیزترین مظاهر اخلاص در تاریخ اسلام مجسم شد و مسلمانان و دیگر امّت‌ها ایمان و اخلاصی همچون آنچه از سید و سالار شهیدان(ع) در کربلا متجلی شد، نشناخته و نشناسند”.
بدون تردید حماسه عاشورا در طول تاریخ بی‌نظیر بوده و غیر از یاران امام حسین (ع) هیچ گروهی مانند آنان نتوانسته‌اند چنین جانفشانی هایی را از خود بروز دهند و بی شک افرادی که این واقعه عظیم را به وجود آورده اند، دارای ویژگی‌هایی بوده اند که در کمتر کسی وجود داشته، اصحاب سید الشهدا (ع) در اوج بلا دست از یاری مولای خود برنداشتند و مصیبت‌ها را به جان خریدند. ۷۲ یار قهرمان سپاه حسین (ع)، سرشار از معرفت و حُسن ویژگی بودند اما بصیرت و آگاهی، ایمان بالا و اعتقاد به وعده الهی، وفای به عهد، ولایتمداری، عزم راسخ و شجاعت بی‌نظیر، از ویژگی‌های بارز آنان است.
در حقیقت یاران اباعبدا…(ع)، معیارهایی را در اختیار ما قرار داده اند تا به وسیله آن ها، خود را محک زده و با عمل به آن ها، خود را برای قیام جهانی و روز باشکوه ظهور، آماده تر سازیم، چرا که در زمان غربت امام زمان(عج) کسانی که در صدد یاری حضرتش هستند، باید بدانند که اصحاب امام حسین(ع)، ولی‌نعمت خویش را با گرانمایه‌ترین سرمایه خود یعنی «جان» یاری کردند، و در زمره سادات شهدا قرار گرفتند. اصحاب آن حضرت به واسطه ایشان، شرافت و سیادت کسب نموده و بر اساس روایات جزو سروران شهداء قرار گرفته‌اند.
پس باید از اصحاب سیدالشهداء(ع)، درس معرفت و محبت و اخلاص و فداکردن همه دارایی در راه یاری امام زمان(عج) را بیاموزیم و از خدا بخواهیم تا معرفتی به ما عطا فرماید که بفهمیم اگر چه در زمان سیدالشهداء(ع) نبوده‌ایم ولی می‌توانیم از طریق یاری ایشان عملاً به این توفیق دست یابیم.
