دادرس مقدم – چند شب پیش در گذر از پارک توحید نوای جالب عزاداری آن هم با سبکی هنری به گوشم خورد پس از جستجوی منشاء صدا ، به طبقه بالای ساختمانی در بالای پارک هدایت شدم . جمعی که از منش و مرامشمان مشخص بود هنرمندند و برای اقامه عزای حسین (ع) هنرشان را عرضه می کنند دور هم جمع شده بودند و به زبان و سبک و هنر خودشان عزاداری می کردند . مقام و مسوول دولتی در جمع نبود و به گواه آنها که آنجا اشک می ریختند مجلسی مردمی و دلی برپا بود . آن شب اشک ریختم و عزای حسین را برای اولین بار از منظر هنر هم مرور کردم . فرصت خوبی بود که با ظرفیت های یک تشکل مردمی آشنا شوم . تشکلی که بدون هیچ سرمایه گذاری و هزینه کرد دولتی و به صورت کاملا مردمی داشت رسالت هایی را به سرانجام می رساند که تعریف و اجرای آن در بدنه دولت شاید چندین مصوبه و ردیف و بودجه بخواهد . جمعی دوست داشتنی که گویا با همت شهردار بیرجند و اختصاص یک مکان در این پارک به کانونی از هنرمندان ، به رونق آن افزوده شده بود . یکی از عضای شورای محترم شهر هم که گویا از قضا مسوولیت فرهنگی هم در این پارلمان مردمی شهر داشت در جمع حضور داشت و در پایان مراسم از این کارکرد بسیار به وجد آمده بود . واقعیت این است که در هر مساله ای ، آنجا که جریانات مردمی وارد شده اند امورات به بهترین شکل و با کمترین هزینه مدیریت شده و متاسفانه هر گاه این مسیر از گذر کارکرد های دولتی و قانونی عبور کرده هر چند شاید به نقطه اقناع کننده رسیده باشد اما در مقایسه با سبک مردم محور ، اثر بخشی و صرفه اجرایی لازم را نداشته است . شاید امروز شعر محتشم کاشانی در باب عزای حسینی و یا همه آنچه که نسل به نسل در قالب مرثیه صحرای کربلا به گوشمان رسیده است یکی از جلوه های اثرگذاری نقش هنر و کارکردهای مردمی در ماندگار کردن قیامی بود که اهل بیت (ع) برای آن هزینه های فراوان دادند و به جایی رسیده است که علامه امینی بر اساس روایتی 2 بیت شعر از یک شاعر مرثیه سرا را بر ثواب نگارش کل تفسیر المیزان ش ارجح می خواند . یکی از مسائل اصلی در ماندگاری قیام عاشورا و غالب رویدادهای دینی و اعتقادی ما ورود هنر جریان مردمی است و اگر امروز توفیقی در این مسیر داشته ایم مرهون همین سبک ترویج دین و فرهنگ حسینی بوده است . آنچه که امروز در مدل هیات مذهبی از آن یاد می شود همین کارکرد مهم مردمی جریان تبلیغ دینی و زنده نگهداشتن فرهنگ حسینی است . حاکمیت در نگاه عام و دولت ها در نگاه خاص نیز به این واقعیت معترف بوده اند اما در دولت سیزدهم نگاه ویژه به مردمی سازی امور ، یک مسیر درست و قابل تمجید از در ریل منطقی قرار دادن بسیاری از ظرفیت هاست . دستیار مردمی سازی رئیس جمهور عبارت جالبی دارد که می گوید : « مسأله مردمی سازی دولت آنقدر مهم است که اگر این اتفاق را رقم نزنیم اساساً به عهد انقلاب اسلامی وفا نکرده ایم کما اینکه الگوی شکل گیری انقلاب اسلامی الگوی مردمی بوده است، امام (ره) بدون پشتیبانی و حمایت دولت‌های دیگر و بدون جنگ مسلحانه و کودتا، یک انقلابی را تنها با خواست و اراده مردم به پیروزی رساندند.» ، « معنای مردمی سازی دولت ، واگذاری کار و میدان دادن به مردم است» . جامعه استانی ما نیز که ید طولایی در فرهنگ مردمی دارد قدردان نگاه عالی دولت در این فریضه انقلابی است . در نگاه استانی انتخاب دستیار مردمی برای استاندار و یا رویکردهای شهرداری بیرجند در واگذاری بخش های مهم فرهنگی به تشکل های مردمی می تواند نقاط قوت و امیدی برای تقویت این مساله باشد . به گفته بسیاری از کارشناسان ، توسعه و پیشرفت خراسان جنوبی در گرو همگرایی منطقه ای و کار تیمی محقق می شود که مردمی سازی تجربه ای موفق از این رویکرد است . باشد که با تقویت این بخش ها بتوانیم افق های خوب فرهنگی ، اجتماعی ، اقتصادی را در جامعه محقق نمائیم
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق 09155665782 اعلام یا ارسال بفرمایید)