هرم پور- روزی روزگاری، سالها بعد از استان شدن خراسان جنوبی، وقتی از حرکت کُند قطار توسعه استان چیزی می گفتیم یا چیزی می نوشتیم، آن بزرگ تر ها، آن با تجربه تر ها، آن دنیا دیده های درد آشنایی که چندین و چند پیراهن بیشتر از ما و امثال ما پاره کرده بودند، می گفتند: هر چه هست زیر سر مدیران ضعیف است. مدیر ضعیف، استان را به ضعف می کشاند و مدیر قوی، به توسعه استان، پر و بال رهایی و حرکت می دهد. حالا سالهای سال از آن زمان گذشته است. اگر نوزادی در سال ۱۳۸۳ و همزمان با تأسیس استان متولد شده، حالا جوانی هجده ساله است که دفترچه خدمت به دست گرفته و یک دو سال دیگر، ادعای دامادی هم دارد. این فرصت بی نظیر، اصلاً برای نمایان شدن نشانه های توسعه یک استان کم نیست. اما شرایط چگونه است؟ باب میل دلسوزان؟ باب میل ناظران و مطالبه گران و کارشناسان؟ باب میل مردم و معتمدین مردم؟ اجازه بدهید من قضاوتی نکنم. این سؤال را همینطور بی پاسخ بگذارم تا هر کسی این نوشته را می خواندش، دقیقه ای خلوت کند و در محکمه ی حافظه ی اجتماعیش، به یک نتیجه ی وجدان پسند برسد. اما از مدیران گفتم، اجازه بدهید این را با تأکید بیشتری بگویم که نقش مدیران در توسعه استان، بدون جایگزین و بی بدیل است. اگر یک استاندار و تیمش، مدیران خوب و قوی انتخاب کردند، می شود فهمید که دلسوزند، تعهد دارند، فهم درستی از توسعه دارند و شناخت خوبی از محیط بدست آورده اند. اگر مدل انتخاب ها، مشکوک و روند انتصاب ها غیر شفاف و فرایندهای معرفی عموماً فرمایشی و تغییر ها به جای ابتنا به تخصص ها، مبتنی بر احساس و سیاسی بازی بود، می شود فهمید که کلاه استان پس معرکه است. مدیر خوب، چپ و راستی هم ندارد. مدیری که خوب است، چه در دولت آقای روحانی خدمت کند و چه در دولت آیت الله رئیسی، شاخصه های خوبی خودش را دارد، اهل تلاش است، جلوتر از همه حرکت می کند، دلسوزی دارد، و اگر در خلوت و در جلوت از او بپرسید که رنگ عبا و قبای آقای روحانی بیشتر خوشحالت می کند یا رنگ عبا و قبای آقای رئیسی، قطعاً لبخندی می زند و می گوید: «آنچه خوشحالم می کند، عمل به منویات رهبری است و لبخند مردم محروم این استان. همین و بس.» در استان از این دست مدیرها داریم؟ بله. من می گویم هم قبل ترها داشته ایم و هم حالا چنین مدیرهایی داریم. مدیرانی که همه ی زندگیشان تلاش و مجاهدت و ایثار و از وقت خود و خانواده هایشان گذشتن برای برداشتن یک بار سنگین بیشتر از دوش رنجور و سختی کشیده ی استان ماست. مدیرانی که بسیجی وار، بلافصل با مردم، با رهبری، با وجدانشان و با فردای این سرزمین، عهد کوشش و تلاش دارند. مدیرانی که هم ضربه ی سخت دلسوزی های بی شمارشان را می خورند و هم ضربه ی بی تدبیری ها و دسیسه ها و انگ زدن ها و تهمت ها و بهانه تراشی ها و وجه المصالحه شدن هایشان برای برخی مطامع بی شرمانه و برخی تسویه حساب های سیاسی عناصر معلوم الحال را. و حالا، رنج بی پایان این است که در مقاطعی از تاریخ، وقتی نمودار رو به افول توسعه استان را نظاره می کنید ونقطه هایش را به هم وصل می کنید دقیقاً به حفره ای می رسید که درونش پر است از جسم بی جان نیروهای نخبه، نیروهای دلسوز و متعهد، نیروهای بومی یا غیربومیِ جان به کف گذاشته برای توسعه استان، نیروهای دلسوزِ مردم و آشنا به دردها و شرایط سخت استان، و منجیانی که می دانند و می توانند این استان را از کشاکش موانع متعدد توسعه ای، به سلامت بیرون بکشند و نجات دهند. هزار افسوس که مدتیست در استان، حفره ای دیگر باز شده و به دست بی کفایت برخی عناصر سیاسی غیردلسوز و در تباین کامل با منظومه ی فکری و اندیشه ای مقام معظم رهبری، یکی یکی سر و گردن بعضی از این مدیران را گرفته و با قمه ی خون آلود تهمت و چاقوی بُرنده ی اَنگ های متعدد، سلاخی سیاسی می کنند و خونِ تلاششان را می ریزد. جمعی بر گرداگرد این چاهِ ویل، فقط نظاره گرند، برخی تشویق می کنند، برخی خود، عامل و آمرند، و برخی از جمله سلسله ای از مدیران عالی دلسوز اجرایی استان، داد می زنند که استان به این نیروها نیاز دارد، این ها مدیران توسعه فهم و مدارهای تابلوی اعتماد و اطمینان از فرایندهای پیشرفت استان هستند، نکنید این کار را، اماعاملان و آمران و مشوقان، ندا می دهند که خبر رسیده اینها رنگ عبا و قبای فلان رئیس دولت را از دیگری بیشتر دوست می داشته اند یا در مقطع انتخابات، از جلو در ستاد فلان کاندید، دو بار رد شده اند و از جلو ستاد فلان کاندید دیگر، سه بار، یا فیلمی منتشر شده که گل رنگ فلان ستاد را بیشتر از گل رنگ فلان ستاد دیگر بوییده اند و بوسیده اند. این بازی چه برنده ای دارد؟ هیچ. اصلاً مگر اینچنین بازی هایی تابحال در کشور و استان ما برنده ای هم داشته که این دومین بارش باشد؟ بازنده کیست؟ شک نکنید که مردم. همین مردم عزیزی که خیلی ها سنگ محبتشان را به دروغ به سینه می زنند. این بازی تلخ با آبرو و حیثیت افراد چه وقت می خواهد تمام بشود؟ من اطلاع دارم که مجموعه مدیریت محترم عالی اجرایی استان هم علیرغم همه ی اعتماد و اعتقادش به عملکرد بسیار خوب و غیرسیاسی برخی از این مدیران، به شدت برای جابجایی آنها صرفاً به دلیل حضورشان از دولت قبل، تحت فشار است. بسیار خوب. ظاهراً باز قرار است دوباره نمودار توسعه استان برای سالها نزولی شود. بردارید. اگر احساس می کنید با رفتن این مدیران، شرایط استان یکدست تر و فضا برای کارهای توسعه محور سریع و فوری مهیاتر خواهد شد، اصلاً همه را بردارید و دوباره بچینید. اما آیا این راه، مطابق فرمایشات رهبر فرزانه انقلاب است؟ آیا مسیر مرضی رضای خدا همین هست؟ آیا این حرکت ها لبخند بیشتر و پایدارتری روی لب های عطش زده ی مردم این استان خواهد نشاند؟ شما درست می گویید. اگر مدیری همراه با دولت آقای رئیسی نیست، نه تنها بهتر است جابجا شود، بلکه جابجایی او الزام وضرورتی بلاشک است. اما چرا تلاش ها و برنامه های مدیرِ توانمندِ متعهدِ مردمیِ لایقِ سخت کوشِ وقت گذارِ همیشه پای کار را صرفاً به دلیل حضورش در دولت قبل می زنید؟ شما چه کسانی هستید؟ چند سیر تقوا دارید؟ چند گرم تعهد به آینده ی استان دارید؟ چند سانت برای فردای استان قدمی برداشته اید؟ آبشخورهای فکری شما کجاست که اینچنین با سرنوشت مردم و حیثیت استان بازی می کنید؟ از کدام تاریکخانه ها دستور می گیرید که مخزن پربار مدیریت استان را به بهانه ی انگ های سیاسی خالی کنید تا باز حداقل برای یک دهه از سایر استانها در مسیر توسعه عقب بیفتیم؟ بیایید کمی هم به فکر توسعه استان، آینده ی استان و اشک هایی باشید که سالهاست به لبخندهای شاد تبدیل نشده اند و مجال شکفتن پیدا نکرده اند. می دانم که شاید شما هم دلسوز استان باشید، خیلی خیلی دلسوزتر از بسیاری از ما و خیلی خیلی باشناخت تر و مطلع تر از ما. اما با این نگاه، با این تفکر بچگانه، با این تصمیم ها و اظهار نظرها و موج درست کردن های احساسی که تقریباً همه می دانند پشتش کیست و چه اندیشه و چه منافعی خوابیده، توسعه استان و آرامش و آسایش مردم، یک سراب تابستانه بیشتر نیست.
(لطفاً نظرات و پیشنهادات خود درباره این سرمقاله را از طریق ۰۹۳۰۴۹۴۳۸۳۱ یا صفحه اینستاگرامی @s.hossein.harampoor.m  اعلام یا ارسال بفرمایید)