کتاب سرگذشت ندیمه

سرگذشت ندیمه اثر مارگارت اتوود نویسنده کانادایی است که در سال ۱۹۸۵ منتشر شد. اتوود تا به امروز رمان‌ها و مجموعه داستان‌های زیادی منتشر کرده و توانسته دو بار جایزه «من بوکر» را کسب کند.نخستین جایزه من بوکر در سال ۲۰۰۰ به رمان آدمکش کور تعلق گرفت. کتابی که در آن سرنوشت خانواده‌ای که جنگ مستقیم و غیر مستقیم بر بادش می‌دهد روایت می‌شود. دومین جایزه من بوکر در سال ۲۰۱۹ از اتوود تعلق گرفت که ادامه همین
کتاب سرگذشت ندیمه است. با توجه به کتاب سرگذشت ندیمه و پایان باز آن و همچنین با توجه به اینکه «وصایا» توانسته جایزه من بوکر را کسب کند باید با کتاب بسیار خوب و هیجان‌انگیزی روبه‌رو باشیم. کتابی که می‌تواند سوال‌های زیاد مخاطبان را پاسخ دهد. اما اول، باید سرگذشت ندیمه را خواند، رمانی که هوستون کرانیکل درباره آن گفته: «تا این کتاب مجاز است، بخوانیدش.»واشنگتن پست بوک ورلد نیز درباره رمان سرگذشت ندیمه اثر مارگارت اتوود نوشته است:سرگذشت ندیمه رمانی است آمیخته به طنز، هراس و هشدار که از آمیزش تیره و تار سیاست و روابط زن و مرد به طرزی هنرمندانه پرده برمی‌دارد. رمان اتوود به لحاظ تخیل آینده‌نگرش، از جهاتی، کتاب ۱۹۸۴ اثر اورول را به خاطر می‌آورد. در پشت جلد کتاب نیز خلاصه‌ای از داستان رمان سرگذشت ندیمه آمده است که چنین است: افرد ندیمه‌ای است در حکومت تئوکراتیک جلید. او اجازه دارد روزی یک بار برای خرید در بازار از خانه فرمانده و همسرش خارج شود، بازاری که در آن تصاویر جای کلمات را گرفته‌اند، زیرا زنان دیگر حق خواندن ندارند. ندیمه ماهی یک بار به بستر می‌رود و دعا می‌کند که از فرمانده آبستن شود، چون در عصری که زاد و ولد کاهش پیدا کرده، ارزش افراد و سایر ندیمه‌ها تنها به بارآوری رحم آن‌هاست. افرد سال‌های پیش را به خاطر دارد، روزگاری که با همسرش، لوک، زندگی می‌کرد و با او نرد عشق می‌باخت؛ ایامی که با دخترش بازی و از او مراقبت می‌کرد؛ آن روزها که شغلی داشت و درآمدی، و از حق آموختن بهره‌مند بود.
ولی حالا همه‌چیز بر باد رفته.

۳۱ اردیبهشت؛ روز ملی اهدای عضو، اهدای زندگی
پای بخشش که به میان بیاید همه هستند، در رویا می بافند که دست نیازمندی را می گیرند و او را از رنج نجات می دهند، شاید در واقع هم چنین کاری را انجام دهند اما کافی است پای بخشیدن بخشی از وجودشان یا وجود عزیزشان به میان بیاید. اینجاست که داستان کمی متفاوت می شود حاضر نمی شوند ببخشند حتی اگر تمام آن را زیر خاک کنند. اما هستند کسانی که با فداکاری و بخشیدن اعضای بدن عزیزانشان، زندگی را به افراد دیگر هدیه می دهند. اهدای عضو در بیشتر کشورهای جهان بخصوص در ایران دیده می شود و روز ۳۱ اردیبهشت در ایران را روز اهدای عضو نامگذاری کرده اند. اعضای قابل اهدا از قبیل قلب، ریه ها، کبد، روده ها، لوزالمعده و کلیه می باشد. علاوه بر این اعضا برخی از بافتهای بدن نیز قابل پیوند می باشند. با اهدای قرینه می توان بینایی را به فردی که دچار صدمه شدید به چشم شده بازگرداند. تاندون و عضروف باعث بازسازی اعضای آسیب دیده مربوطه می شود. پیوند استخوان می تواند مانع قطع عضو در سرطان استخوان شود.دریچه قلب برای کودکان با بیماری مادرزادی دریچه ای و بزرگسالان با دریچه آسیب دیده به کار می رود. پیوند پوست نجاتبخش بیماران با سوختگی شدید می باشد. پیوند مغز استخوان تنها درمان ممکن در بعضی از سرطان های خون می باشد. برخلاف عضو، بافت می تواند تا ۲۴ و یا حتی ۴۸ ساعت بعد از مرگ فرد اهدا شود. اگر شنیده اید که فردی برای مدت طولانی دچار مرگ مغزی بوده و بهبود یافته است باید بدانید که مسلما آن فرد در کما بوده است و به اشتباه اصطلاح مرگ مغزی در مورد وی بکار رفته است.

سه حکایت خواندنی از گلستان سعدی

حکایت اول:حکیمی پسران را پند همی‌داد که جانان پدر، هنر آموزید که ملک و دولت دنیا اعتماد را نشاید و سیم و زر در سفر بر محل خطر است یا دزد به یک بار ببرد یا خواجه به تفاریق بخورد اما هنر چشمه زاینده است و دولت پاینده وگر هنرمند از دولت بیفتد غم نباشد که هنر در نفس خود دولت است هر کجا که رود قدر بیند و در صدر نشیند و بی هنر لقمه چیند و سختی بیند. حکایت دوم: یکی از پادشاهان پارسایی را دید، گفت: هیچت از ما یاد می‌آید؟ گفت: بلی، هر وقت که خدای را فراموش می‌کنم.
هر سو دَوَد آن کَش ز بر خویش براند
وان را که بخواند به درِ کس ندواند
حکایت سوم:بازرگانی را هزار دینار خسارت افتاد. پسر را گفت: باید که این سخن با هیچ کس در میان ننهی. گفت: ای پدر فرمان تو راست، نگویم ولیکن خواهم مرا بر فایده این مطلع گردانی که مصلحت در نهان داشتن چیست؟ گفت: تا مصیبت دو نشود: یکی نقصان مایه و دیگر شماتت همسایه.