قدم زدن
ساکنان آپارتمان های تاریک ناچارند به استفاده از نورهای مصنوعی در طول روز روی آورند که سبب ساز بیماری هایی چون انواع سرطان ها، بهم خوردن ساعت درونی بدن و ریتم های رفتاری مثل ساعات خواب و بیداری، نامتوازن شدن حرارت بدن، بیماری های روانی، تضعیف دستگاه ایمنی و حتی کاهش قدرت دید می شود.
پرده ها را کنار بزنید و بگذارید نور پوست تان را نوازش کند و اگر مثل ما آپارتمان نشین هستید و ساختمان های بلند راه نور را به خانه بسته اند، همین حالا شال و کلاه کنید و از خانه برای پیاده روی کوتاه بیرون بزنید، هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند خورشید را از ما بگیرد!
چهل ساله شده‌اید؟ دستپاچه نشوید!
افزایش سن یکی از دغدغه های اصلی خانم هاست که اکثرا همراه با افسردگی و ناامیدی است، دیدگاه ما به زندگی تعیین کننده برخورد ما با این مسئله است !شما در چه سنی هستید ؟ آیا سنتان را دوست دارید؟نگران نباشید، هنوز زمان کافی برای تجربیات جدید دارید!
سفیدی موهایم دوباره نمایان شدند. مهم نیست که تا به حال چند بار آنها را رنگ کرده‌ام، فردا دوباره رنگشان می‌کنم، فقط دائما یادآوری می‌کنند که من دو هفته پیش وارد چهل سالگی شدم.
واقعیت این است که تغییراتی در بدنم در حال وقوع است و سفیدی موهایم که هر دم رخ می‌نماید آخرین مشکلی است که باید به آن بپردازم. بعد از ۴۰ سالگی، متابولیسم بدن کندتر شده، افزایش وزن طبیعی است تراکم استخوان‌ها کاهش می‌یابد، قوای جنسی کم شده و احتمالا احساس افسردگی غالب می‌شود.ترس از طردشدن، ترس از سرزنش شدن و ترس از شکست! بنابراین، برای پیشرفت و گامی به جلو باید باور کنید که ناممکن وجود ندارد، خودتان را باور کنید و بر ترس‌هایتان غلبه کنید.در نتیجه، آن گام کوچک برای تحقق رویایتان چیست؟ اگر آرزویتان نوشتن یک کتاب است، دست به کار شده و یک صفحه بنویسید؟ اگر قصد ازدواج دارید، بدانید که در بین مردان هم، خوب پیدا می‌شود و توقعاتتان را کم کنید. هرچه که هست: دست به کار شوید.برای تحقق آن به کمک بیشتری نیاز دارید؟
به یک مشاور مراجعه کنید!چهل سالگی بحران نیست. چهل سالگی را گامی به جلو و روزنه‌ای برای تحقق رویاهایتان تلقی کنید.
کاهش استرس کودکان‌مان را در مواجهه با بیماری کرونا
کودکان ممکن است به روش‌های مختلفی نسبت به استرس واکنش نشان بدهند، مثلاً بیشتربه والدین بچسبند، مضطرب و گوشه‌گیرو یا عصبانی و آشفته شوند و حتی دچار شب ادراری شوند.
کودکان در شرایط سخت به عشق و توجه بزرگترها نیاز دارند. بنابراین تا می‌توانید به آنها توجه کنید و برایشان وقت بگذارید.به خاطر بسپارید که به حرف‌های کودکتان گوش کنید، با مهربانی با آنها صحبت کنید و به آنها اطمینان خاطر دهید.حتی‌المقدور فرصت بازی کردن با کودکان و آرامش آنها را فراهم کنید.سعی کنید که کودکان به والدین و خانواده خود نزدیک باشند و تا حد امکان از جدا کردن آنها از سرپرستان‌شان خودداری کنید. چنانچه به دلایل مختلف (به عنوان مثال بستری شدن در بیمارستان) مجبور به جدایی شدید، مرتب با کودکتان تماس داشته باشید (مثلاً از طریق تلفن) و همچنان به آنها اطمینان دهید که همه چیز مرتب است.تا حد ممکن برنامه‌های روزمره و منظم کودکتان را ادامه دهید، و یا برنامه‌های جدید در محیط‌های جدید برایش بریزید، مثلاً در مدرسه/یک فعالیت آموزشی جدید و زمانی برای بازی کردن و آرامش. واقعیت‌ها را درمورد اتفاقات اخیر بگویید، و با کلماتی که برای سن کودکتان قابل درک باشد برایش توضیح بدهید که چه اتفاقی افتاده و اطلاعات واضحی درباره راه‌های کاهش خطر ابتلا به بیماری به او بدهید. همچنین می‌توانید با روشی اطمینان‌بخش اطلاعاتی راجع به آنچه می‌تواند اتفاق بیفتد به کودکتان بدهید (مثلاً اگر یکی از اعضای خانواده یا خود کودک احساس کنند که حالشان خوب نیست و مجبور شوند برای مدتی به بیمارستان بروند تا دکترها کمک کنند که حالشان بهتر شود).
