نفس عمیق هنگام خشم

عصبانیت یک پدیده ی روانی صرف نیست، چرا که اجزاء جسمانی و فیزیولوژیک نقش مهمی در بروز آن دارند. فشار خون، ضربان قلب، تعداد نفس ها،، متغیرهای جسمانی ای هستند، که هنگام عصبانیت به علت فعالیت دستگاه سمپاتیک، افزایش می یابند. از بین متغیرهای فوق، تنفس فعالیتی است که می توان سریعتر بر آن تمرکز کرد و به وسیله دم و بازدم عمیق (تنفس عمیق) فعالیت آن را کنترل کرد. معمولاً تنفس عمیق باعث می شود که ضربان قلب کاهش یافته و در نتیجه فشار خون هم پایین بیاید و بدین ترتیب می توان با تنفس عمیق، عوامل فیزیولوژیک موثر در تشدید خشم و عصبانیت را کنترل کرد.

هیچ کس دوست ندارد ناراحت شود

این در وجود آدم هاست، به دین، ملیت و جنسیت‌شان هم ربطی ندارد. کتاب های روانشناسی و یا پیرامونی آن ها بیشتر بدنبال راه های خوشبختی، احساس شادی و… هستند. راه هایی که غم را از ما دور کند و شادی را به درون ما بیاورد. حالا ما به درست یا غلطش کار نداریم. به اینکه گاهی نتیجه می دهد یا نه هم کار نداریم. ولی این ها دلیل بر این است که وجود آدم ها از غم فراری و بدنبال شادی و فرح است.
گاهی وقت ها کسی که ما را نصیحت می کند که این کار را بکن و این کارا نکن، بر می گردیم می گوییم: «کی گفته اینطوری که شما می گید درسته مگه وحی منزله؟؟» پس یکی از دردهای مهم بشر «داشتن ترس و غم است» و برای درمان آن، قرآن هم که کتاب هدایت انسان به سوی خوشبختی و سعادت جاودان است درمان ارائه می کند؛ که اگر دنبال شادی هستی بدان که شادی، حسی است که به درون دل باید وارد شود تا باقی بماند و الا شادی های زودگذر فایده ای ندارد چون انسان به دنبال شادی ماندگار است. راستی می دانید که ارباب دل گفته اند: «دل خانه‌ی خداست»، یا جای دیگری گفتند: «اگر دلت شکست بدان صاحب خانه در را باز کرده پس جوابت را می دهد»، یا «وقتی دل بشکند اشک جاری می شود، اشک نشانه جواب دادن صاحب خانه است».حال که دل صاحب دارد، حس های ماندگار درون دل هم مربوط به صاحب آن است. و از آنجا که خنده و گریه نشانه های شادی و غم هستند اینطور می فهمیم که حس شادی و غم را، اوست که بر دل ما وارد می کند.

چگونه شرایط سخت را تحمل کنیم؟
واژه تاب‌آوری را می‌توان توانایی بیرون آمدن از شرایط سخت یا تعدیل آن، تعریف کرد. در واقع تاب‌آوری ظرفیت افراد برای سالم ماندن ، مقاومت و تحمل شرایط سخت و پر خطر است که فرد نه تنها بر آن شرایط دشوار فایق می آید بلکه طی آن و با وجود آن، قوی تر نیز می‌شود.روابط خود را گسترش دهید: روابط خود را با اعضای خانواده، فامیل، دوستان یا سایرین گسترش دهید و مستحکم کنید. دریافت کمک و حمایت از کسانی که به فرد علاقه مندند و به سخنان شان گوش می‌دهند، تاب‌آوری را تقویت می‌کند. به سوی هدف‌های خود حرکت کنید: به جای تمرکز بر تکالیفی که به نظر غیرقابل دسترسی هستند به سمت اهداف واقعی حرکت کنید. از خود بپرسید «امروز چه کاری می‌توانم انجام دهم که به حرکت من در مسیری که می خواهم طی کنم، کمک می کند». به فرصت‌ها به عنوان موقعیتی برای یافتن خود نگاه کنید: بسیاری از افراد در حالی که رویدادهای ناگوار و شرایط سخت را تجربه کرده اند، گزارش هایی از داشتن احساس خودارزشمندی فزاینده و معنویت رشد یافته را بیان کرده اند. چشم انداز امیدوارانه را برای خود حفظ کنید: چشم اندازی خوش بینانه شما را قادر می‌سازد انتظار وقایع خوب را در زندگی داشته باشید و به جای نگرانی از آن چه از آن می ترسید، سعی کنید آن چه را که دوست دارید و می‌خواهید، تصور کنید. اعتقاد به آینده بهتر، احساس امید و هدفمندی و باور به این که می‌توانید زندگی و آینده خود را کنترل کنید، تاب آوری شما را به نحو شگفت انگیزی ارتقا می دهد. تغییر را به عنوان بخش جدایی ناپذیری از زندگی بپذیرید: پذیرفتن رویدادهایی که نمی‌توان آن‌ ها را تغییر داد.