اولویت بندی در زندگی

همه ی ما در زندگی اهدافی را دنبال می کنیم که بعضا این هدف ها خیلی ارتباطی به هم ندارند، ولی مایل هستیم در راه تمامی آنها قدم بر داریم. از سویی مشغله های زندگی به ما کم تر این اجازه را می دهند که به آسانی برای تمامی این اهداف گام برداریم.اولویت بندی اهداف هم کار سختی است و هم در صورت انجام ندادن آن، یاس و نا امیدی را به زندگی خویش وارد می کنیم. پس بهتر است برای آنکه بتوانیم برنامه ی زندگی خویش را مدیریت کنیم و از تشویش و استرس به دور باشیم، اهداف را اولویت بندی کنیم. هنگامی که لیست خود را اولویت بندی می کنید، متوجه می شوید که چه کاری را باید انجام دهید؛ و پس از آن چه کاری را باید بکنید.هنگام اولویت بندی، متوجه می شوید کدام کار مهمتر است.

چند راه حل برای مهارت گفتگو

یکی از ضرب المثل های مورد علاقه ی من این است:« اگر حرف نقره باشد سکوت طلاست». بارها دیده ام اشخاص بدون این که ذره ای فکر کنند هرچه را به ذهن شان میرسد ، می گویند و با صحبت های نامعقول شان احترام افراد دیگر را از دست می دهند. این که پیش از نقد کردن یا مخالفت کردن یا مطرح کردن دیدگاهی متفاوت، صحبت طرف مقابل را بشنویم و به روش های گوناگون این پیغام را به او بدهیم که حرف او و منظور او شنیده شده و درک شده است. اکثر ما فکر می کنیم« اعلام این که صحبت طرف مقابل را متوجه شده ایم» به مفهوم پذیرفتن این نکته است که:«صحبت او منطقی است و ما هم با وی موافقیم». دنیس ریورز این نکته را توضیح میدهد که در لایه ای عمیق تر، ما در گفت و گو با خودمان هم با چنین چالشی رو به رو هستیم.
من نسبت به شما احساس خوبی ندارم و حتی از شما متنفر هستم. ولی چون حس می کنم مقام و موقعیت من به شکلی نیست که درگیر این بحث ها شوم، حاضر نیستم حرف دلم را در این زمینه« بشنوم» و سعی می کنم چنین فکری را بدون این که ریشه آنرا بررسی و تحلیل کنم سرکوب کنم. پس اجازه بدهید چالش نخست را این چنین خلاصه کنیم که من و شما بتوانیم صحبت های افراد دیگر و صحبت های خودمان را کامل بشنویم. در خصوص آن فکر کنیم و بعد آن ها را تصحیح یا کامل کنیم.

قیام ۱۷ شهریور روز جمعه سیاه

حادثه تظاهرات ۱۷ شهریور که به جمعه سیاه معروف شد، به واقعه کشتار تظاهرکنندگان در محلات فقیر نشین جنوب تهران و همچنین میدان ژاله، توسط نیروهای نظامی ارتش شاهنشاهی گفته می‌شود که در هفدهم شهریور ۱۳۵۷ و در جریان ناآرامی هایی که به پیروزی انقلاب ایران در این سال انجامید، رخ داد. دعوت کننده اصلی راهپیمایی روز هفده شهریور روحانی‌ای به نام علامه یحیی نوری بود. این فرد از مبارزین برضد نظام شاهنشاهی بود که به صورت انفرادی عمل می‌نمود و ساکن اطراف میدان ژاله بود. از اولین ساعات صبح روز جمعه، مردم برای شرکت در راهپیمایی و نماز جمعه به امامت علامه یحیی نوری راهی میدان ژاله گردیدند. غافل از آنکه از ساعت ۶ صبح، حکومت نظامی توسط فرماندار تهران ارتشبد غلامعلی اویسی اعلام و درحال اجرابود و اجتماع بیش از سه نفرهم ممنوع بود. اعلام دیرهنگام حکومت نظامی (ساعت ۶ صبح همان‌روز) از دلایل شلوغی این تظاهرات بود. فرماندهان نظامی ابتدا چندبار با بلندگو از مردم خواستند که متفرق شوند و وقتی با بی‌تفاوتی مردم روبه‌رو شدند، به سوی آنان آتش گشودند. گلوله‌باران توسّط نظامیان، برای چند دقیقه بیشتر به طول نینجامید. فرمانداری نظامی تهران آمار ۸۷ کشته و ۲۵۰ مجروح را تأیید نمود. اما مخالفان حکومت، اعلان داشتند که در این روز بیش از ۴۰۰۰ نفر کشته شده اند و تعداد کسانی که تنها در میدان ژاله جان باخته‌اند ۵۰۰ نفر است. سالها بعد عماد الدین باقی طی تحقیقی با توجه به دسترسی اش به آمار بنیاد شهید انقلاب اسلامی و منابع دیگر تعداد کشته شدگان ۱۷ شهریور را ۸۸ نفر ذکر می‌کند که ۶۴ نفر آنها در میدان ژاله کشته شدند.